1 พระเบลก็เลื่อนลง พระเนโบก็ทรุดลงปฏิมากรของพระนี้อยู่บนสัตว์และวัวสิ่งเหล่านี้ที่เจ้าหามอยู่ก็มาบรรทุกเป็นภาระบนหลังสัตว์ที่เหน็ดเหนื่อย2 มันทรุดลงและมันเลื่อนลงด้วยกันมันช่วยป้องกันภาระนั้นไม่ได้มันเองก็ตกไปเป็นเชลย3 “โอ วงศ์ของยาโคบเอ๋ย จงฟังเราคือคนที่เหลืออยู่ในวงศ์ของอิสราเอลผู้ซึ่งเราอุ้มมาตั้งแต่กำเนิดชูมาตั้งแต่ในครรภ์4 จนกระทั่งเจ้าแก่ เราก็คือ พระองค์นั้นเราจะอุ้มเจ้าจนเจ้าถึงผมหงอกเราได้สร้าง เราจะชูไว้เราจะอุ้มและเราจะช่วยให้รอด5 “เจ้าจะเทียบเราและทำเราให้เท่ากับผู้ใดและเปรียบเรา ว่าเราเหมือนกัน6 บรรดาผู้ที่โกยทองคำออกจากไถ้และชั่งเงินในตาชั่งจ้างช่างทองคนหนึ่ง และเขาก็ทำให้เป็นพระแล้วเขาทั้งหลายก็กราบลง เออ นมัสการเลย7 เขาทั้งหลายเอารูปนั้นใส่บ่า เขาหามไปเขาตั้งไว้ประจำที่ รูปนั้นก็อยู่ที่นั่นรูปนั้นไปจากที่ไม่ได้แม้ผู้ใดจะมาร้องขอ รูปนั้นก็ไม่ตอบหรือช่วยเขาให้รอดจากความยากลำบากของเขาได้8 “จำข้อนี้ไว้และตรึกตรองเจ้าผู้ทรยศทั้งหลาย จงนึกไว้ในใจ9 จงจำสิ่งล่วงแล้วในสมัยก่อนไว้เพราะเราเป็นพระเจ้า และไม่มีอื่นใดอีกเราเป็นพระเจ้า และไม่มีอื่นใดเหมือนเรา10 ผู้แจ้งตอนจบให้ทราบตั้งแต่เริ่มต้นและแจ้งถึงสิ่งที่ยังไม่ได้ทำเลยให้ทราบตั้งแต่กาลโบราณกล่าวว่า ‘แผนงานของเราจะยั่งยืนและเราจะกระทำให้ความประสงค์ของเราสำเร็จทั้งสิ้น’11 เรียกเหยี่ยวมาจากตะวันออกคือเรียกชายที่ทำตามแผนงานของเราจากเมืองไกลเออ เราพูดแล้ว และเราจะให้เป็นไปเรามุ่งแล้ว และเราจะกระทำ12 “เจ้าผู้จิตใจดื้อดึงเจ้าผู้ห่างไกลจากการช่วยกู้ จงฟังเราซิ13 เราจะนำการช่วยกู้ของเรามาใกล้มันไม่ไกลเลยและความรอดของเราจะไม่รอช้า หรือ เราจะให้ความรอดในศิโยน พระสิริของเราแก่อิสราเอล เราจะใส่ความรอดที่ศิโยนเพื่ออิสราเอล พระสิริของเรา”