1 พระเจ้าทรงเป็นผู้ไถ่แต่พระองค์เดียว บัดนี้ พระเจ้าผู้ได้สร้างท่านยาโคบพระองค์ผู้ได้ทรงปั้นท่าน อิสราเอลตรัสดังนี้ว่า“อย่ากลัวเลย เพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้วเราได้เรียกเจ้าตามชื่อ เจ้าเป็นของเรา2 เมื่อเจ้าลุยข้ามน้ำ เราจะอยู่กับเจ้าเมื่อข้ามแม่น้ำ น้ำจะไม่ท่วมเจ้าเมื่อเจ้าลุยไฟ เจ้าจะไม่ไหม้และเปลวเพลิงจะไม่เผาผลาญเจ้า3 เพราะเราเป็นพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลผู้ช่วยให้รอดของเจ้าเราให้อียิปต์เป็นค่าไถ่ของเจ้าให้เอธิโอเปียและเสบาเพื่อแลกกับเจ้า4 เพราะว่าเจ้าประเสริฐในสายตาของเราและได้รับเกียรติและเรารักเจ้าเราจึงให้คนเพื่อแลกกับเจ้าให้ชนชาติทั้งหลายเพื่อแลกกับชีวิตของเจ้า5 อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าเราจะนำเผ่าพันธุ์ของเจ้ามาจากตะวันออกและเราจะรวบรวมเจ้ามาจากตะวันตก6 เราจะพูดกับทิศเหนือว่า ปล่อยเถิดและกับทิศใต้ว่า อย่ายึดไว้จงนำบรรดาบุตรชายของเรามาแต่ไกลและเหล่าธิดาของเราจากปลายแผ่นดินโลก7 คือทุกคนที่เขาเรียกตามชื่อของเราคือผู้ที่เราได้สร้างเพื่อพระสิริของเราผู้ที่เราได้ปั้นและได้กระทำไว้”8 จงนำประชาชาติทั้งหลายผู้ตาบอดแต่ยังมีตาผู้ที่หูหนวกแต่เขายังมีหู ออกมา9 ให้บรรดาประชาชาติประชุมพร้อมกันและให้ชนชาติทั้งหลายชุมนุมกันในท่ามกลางเขามีผู้ที่แจ้งอย่างนี้ได้และเล่าสิ่งล่วงแล้วให้เราฟังได้ให้เขาทั้งหลายนำพยานของเขามาพิสูจน์ตัวเขาและให้เขาได้ยินและกล่าวว่าจริงแล้ว10 พระเจ้าตรัสว่า “เจ้าทั้งหลายเป็นพยานของเราและเป็นผู้รับใช้ของเราซึ่งเราได้เลือกไว้แล้วเพื่อเจ้าจะรู้จักและเชื่อถือเราและเข้าใจว่าเราเป็นผู้นั้นแหละก่อนหน้าเรา ไม่มีพระใดถูกปั้นขึ้นและภายหลังเราก็จะไม่มี11 เรา เราคือพระเจ้าและนอกจากเราไม่มีพระเจ้าผู้ช่วยให้รอด12 เราแจ้งให้ทราบและช่วยให้รอดและเล่าให้ฟังและก็ไม่มีพระเจ้าอื่นในหมู่พวกเจ้าและเจ้าทั้งหลายเป็นพยานของเรา” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ13 “เราเป็นพระเจ้า มิหนำซ้ำตั้งแต่นี้ไปเราก็เป็นพระองค์นั้นอยู่ไม่มีผู้ใดช่วยกู้จากมือของเราได้เราประกอบกิจใดๆ ใครจะขัดขวางกิจการนั้นได้”14 พระเจ้าผู้ไถ่ของเจ้าองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า“เพื่อเห็นแก่เจ้า เราจะส่งไปยังบาบิโลนและเราจะนำเขาทั้งหลายลงมาเป็นผู้ลี้ภัยสิ้นคือพวกเคลเดียในกำปั่นที่เขาทั้งหลายเคยโห่ร้อง15 เราคือพระเจ้า องค์บริสุทธิ์ของเจ้าเป็นผู้สร้างของอิสราเอล เป็นกษัตริย์ของเจ้า”16 พระเจ้า ผู้ทรงสร้างทางในทะเลสร้างวิถีในน้ำที่มีอานุภาพ17 ผู้ทรงนำรถรบและม้ากองทัพ และนักรบออกมาเขาทั้งหลายนอนลงด้วยกันและลุกขึ้นไม่ได้เขาทั้งหลายศูนย์ไปและดับเสียเหมือนไส้ตะเกียง18 ตรัสดังนี้ว่า “อย่าจดจำสิ่งล่วงแล้วนั้นอย่าพิเคราะห์สิ่งเก่าก่อน19 ดูเถิด เรากำลังกระทำสิ่งใหม่งอกขึ้นมาแล้ว เจ้าไม่เห็นหรือเราจะทำทางในถิ่นทุรกันดารและแม่น้ำในที่แห้งแล้ง20 สัตว์ป่าทุ่งจะให้เกียรติเราคือหมาป่าและนกกระจอกเทศเพราะเราให้น้ำในถิ่นทุรกันดารให้แม่น้ำในที่แห้งแล้งเพื่อให้น้ำดื่มแก่ชนชาติผู้เลือกสรรของเรา21 คือชนชาติที่เราปั้นเพื่อเราเองเพื่อเขาจะถวายสรรเสริญเรา22 “โอ ยาโคบเอ๋ย ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่เราที่เจ้าเรียกหาโอ อิสราเอลเอ๋ย เจ้าไม่เหน็ดเหนื่อยเพื่อเราเสียเลย23 เจ้ามิได้นำแพะแกะของเจ้ามาเป็นเครื่องเผาบูชาแก่เราหรือให้เกียรติเราด้วยเครื่องสักการบูชาของเจ้าเรามิได้ให้เป็นภาระแก่เจ้าด้วยเรื่องเครื่องบูชาหรือให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องกำยาน24 เจ้ามิได้เอาเงินซื้ออ้อยให้เราหรือให้เราพอใจด้วยไขมันของเครื่องสักการบูชาของเจ้าแต่เจ้าได้ให้เราเป็นภาระด้วยเรื่องบาปของเจ้าเจ้าให้เราเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องความบาปผิดของเจ้า25 “เรา เราคือพระองค์นั้นผู้ลบล้างความทรยศของเจ้าด้วยเห็นแก่เราเองและเราจะไม่จดจำบรรดาบาปของเจ้าไว้26 จงฟื้นความให้เราฟัง ให้เรามาโต้ด้วยกันเจ้าจงให้การมา เพื่อจะพิสูจน์ว่าเจ้าถูก27 บิดาเดิมของเจ้าทำบาปและทนายของเจ้าได้ทรยศต่อเรา28 ฉะนั้น เราจึงถอดเจ้านายแห่งสถานศักดิ์สิทธิ์เสียเรามอบยาโคบให้ถูกทำลายถึงที่สุดและอิสราเอลให้แก่การกล่าวหยาบช้า