1 การที่พระเจ้าพิพากษายูดาห์และเยรูซาเล็ม เพราะนี่แน่ะ องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาทรงนำออกไปเสียจากเยรูซาเล็มและจากยูดาห์ซึ่งเครื่องค้ำและเครื่องจุนเครื่องค้ำอันเป็นอาหารทั้งหมดและเครื่องค้ำอันเป็นน้ำทั้งหมด2 พวกทแกล้วและพวกทหารผู้วินิจฉัยและผู้เผยพระวจนะผู้ทำนายและพวกผู้ใหญ่3 นายห้าสิบและผู้มียศที่ปรึกษาและคนเล่นกลที่มีฝีมือและคนชำนาญการทำอาถรรพณ์4 และเราจะกระทำให้เด็กๆเป็นเจ้านายของเขาและทารกจะปกครองเขา5 และประชาชนจะบีบบังคับกันและกันทุกคนบีบบังคับเพื่อนของตนและทุกคนบีบบังคับเพื่อนบ้านของตนเด็กๆจะทะลึ่งต่อผู้ใหญ่และคนถ่อยต่อคนผู้มีเกียรติ6 เมื่อใครคนหนึ่งไปยึดตัวพี่น้องของเขาในเรือนของบิดาของเขา กล่าวว่า“เจ้ามีเสื้อคลุมอยู่แล้วเจ้าจงเป็นผู้นำของเราและซากที่อยู่นี้ จะอยู่ใต้กำมือของเจ้า”7 ในครั้งนั้นเขาจะคัดค้านว่า“ข้าพเจ้าไม่ยอมเป็นผู้สมานในเรือนของข้าพเจ้าไม่มีทั้งอาหารและเสื้อคลุมท่านจะตั้งข้าพเจ้าให้เป็นผู้นำของประชาชนไม่ได้”8 เพราะเยรูซาเล็มก็สะดุดและยูดาห์ก็ล้มคว่ำเพราะว่าวาจาของเขาและการกระทำของเขาก็ต่อสู้พระเจ้ากบฏต่อพระพักตร์อันรุ่งโรจน์ของพระองค์9 ความลำเอียงของเขาเป็นพยานปรักปรำเขาทั้งหลายเขาป่าวร้องความผิดของเขาอย่างโสโดมเขามิได้ปิดบังไว้วิบัติแก่เขาเพราะว่าเขาได้นำความชั่วร้ายมาเหนือตัวเขาเอง10 จงบอกคนชอบธรรมว่าเขาทั้งหลายจะเป็นสุขเพราะเขาจะได้รับผลแห่งการกระทำของเขา11 วิบัติแก่คนอธรรม ความร้ายจะตกแก่เขาเพราะว่าสิ่งใดที่มือเขาได้กระทำ เขาจะถูกกระทำเช่นกัน12 ส่วนชนชาติของเรา เด็กๆเป็นผู้บีบบังคับเขาและผู้หญิงปกครองเหนือเขาโอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำเจ้าให้ผิดและกระทำให้แนวทางของเจ้าสับสน13 พระเจ้าทรงเข้าประทับสู้ความพระองค์ประทับยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์14 พระเจ้าทรงเข้าพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายชนชาติของพระองค์“เจ้าทั้งหลายนี่แหละซึ่งได้กลืนกินสวนองุ่นเสียของที่ริบมาจากคนจนก็อยู่ในเรือนของเจ้า15 ซึ่งเจ้าได้บีบคั้นชนชาติของเราและได้บดบี้หน้าของคนจนนั้น เจ้าหมายความว่ากระไร” พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ16 การทรงพิพากษาบุตรีของศิโยน พระเจ้าตรัสว่าเพราะธิดาทั้งหลายของศิโยนนั้นก็ผยองและเดินคอยืดคอยาวตาของเขาชม้อยชม้ายเดินกระตุ้งกระติ้งขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง17 พระเจ้าจะทรงให้เป็นชันนะตุที่ศีรษะของบรรดาธิดาของศิโยนและพระองค์จะทรงกระทำให้หน้าผากของเขาทั้งหลายโล้นไป18 ในวันนั้นพระเจ้าจะทรงนำเอาเครื่องวิจิตรงดงามไปเสีย คือกำไลข้อมือ ปันจุเหร็จ ตุ้มวงเดือน19 จี้ กำไลมือ ผ้าแถบ20 ผ้ามาลา กำไลต้นแขน ผ้าคาดเอว หีบเครื่องน้ำอบ ตะกรุดพิสมร21 แหวนตราและแหวนจมูก22 เสื้องานและเสื้อคลุม ผ้าคลุมและกระเป๋าถือ23 เสื้อผ้าโปร่ง เสื้อผ้าลินิน ผ้าโพกศีรษะและผ้าคลุมตัว24 แทนน้ำอบจะมีแต่ความเน่าแทนผ้าคาดเอวจะมีเชือกแทนผมดัดจะมีแต่ศีรษะล้านแทนเสื้องามล้ำค่า จะคาดเอวด้วยผ้ากระสอบแทนความงดงาม จะมีแต่ความขายหน้า25 พวกผู้ชายของเจ้าจะล้มลงด้วยดาบและทแกล้วทหารของเจ้าจะล้มในสงคราม26 ประตูของเธอจะร้องทุกข์และไว้ทุกข์เธอจะถูกเปลือยแล้วนั่งอยู่บนดิน