1 พระเจ้าทรงพิพากษาเหนือโลก ดูเถิด พระเจ้าจะทรงทิ้งโลกให้ร้าง และทรงกระทำให้ร้างเปล่าและพระองค์จะทรงบิดพื้นโลกและกระจายผู้อาศัยของมัน2 และจะเป็นอย่างนั้นต่อปุโรหิตอย่างเป็นกับประชาชนต่อนายของเขา อย่างเป็นกับทาสต่อนายผู้หญิงของเขา อย่างเป็นกับสาวใช้ต่อผู้ขาย อย่างเป็นกับผู้ซื้อต่อผู้ยืม อย่างเป็นกับผู้ให้ยืมต่อลูกหนี้ อย่างเป็นกับเจ้าหนี้3 โลกจะถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิง และถูกปล้นหมดสิ้นเพราะพระเจ้าได้ตรัสพระวจนะนี้แล้ว4 โลกก็ไว้ทุกข์และเหี่ยวแห้งไปพิภพก็อ่อนระทวยและเหี่ยวแห้งคนสูงศักดิ์ของโลกก็อ่อนระทวยไป5 โลกนี้มีราคีเพราะผู้อาศัยในนั้นเพราะเขาทั้งหลายละเมิดต่อบทบัญญัติได้ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ได้หักพันธสัญญานิรันดร์นั้น6 เพราะฉะนั้น คำสาปก็กลืนโลกและผู้ที่อาศัยในนั้นก็มีกรรมชั่วเพราะฉะนั้น ผู้อาศัยของโลกจึงถูกเผาผลาญมีคนเหลือน้อย7 เหล้าองุ่นก็ไว้ทุกข์เถาองุ่นก็อ่อนระทวยจิตใจที่รื่นเริงทั้งปวงก็ถอนหายใจ8 เสียงสนุกสนานของรำมะนาก็เงียบเสียงของผู้เบิกบานก็หยุดเสียเสียงสนุกสนานของพิณเขาคู่ก็เงียบ9 เขาไม่ดื่มเหล้าองุ่นพร้อมกับการร้องเพลงอีกเมรัยก็เป็นของขมแก่ผู้ที่ดื่ม10 เมืองที่จลาจลแตกหักเสียแล้วบ้านทุกหลังก็ปิดหมดไม่ให้ใครเข้าไป11 มีเสียงร้องที่กลางถนนด้วยเรื่องเหล้าองุ่นความชื่นบานทั้งสิ้นก็เยือกเย็นลงแล้วความยินดีของแผ่นดินก็หายสูญไป12 เหลือความร้างเปล่าอยู่ในเมืองประตูเมืองก็ถูกทุบทำลาย13 เพราะจะเป็นเช่นนี้อยู่ท่ามกลางโลกท่ามกลางชนชาติทั้งหลายอย่างกับเมื่อต้นมะกอกเทศถูกเขย่าอย่างเมื่อการเก็บเล็มตามเถาองุ่นสิ้นลง14 เขาทั้งหลายเปล่งเสียงของเขาขึ้น เขาร้องเพลงด้วยความชื่นบานเขาโห่ร้องจากตะวันตก ฉลองความโอ่อ่าตระการของพระเจ้า15 เพราะฉะนั้น ในทางตะวันออกจงถวายพระสิริแก่พระเจ้าในแผ่นดินชายทะเล ถวายแด่พระนามแห่งพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของอิสราเอล16 ตั้งแต่ที่สุดปลายโลกเราได้ยินเสียงเพลงสรรเสริญว่าศักดิ์ศรีจงมีแก่ผู้ชอบธรรมแต่ข้าพเจ้าว่า “ข้าพเจ้าก็ผ่ายผอมข้าพเจ้าก็ผ่ายผอม วิบัติแก่ข้าพเจ้าเพราะคนทรยศประพฤติอย่างทรยศคนทรยศประพฤติอย่างทรยศยิ่ง”17 โอ ชาวแผ่นดินโลกเอ๋ยความสยดสยองและหลุมพราง และกับก็มาทันเจ้าแล้ว18 ผู้ใดหนีเมื่อได้ยินเสียงความสยดสยองนั้นจะตกในหลุมพรางและผู้ที่ปีนออกมาจากหลุมพรางก็จะติดกับเพราะว่าหน้าต่างของฟ้าสวรรค์ก็ถูกเปิดและรากฐานของแผ่นดินโลกก็หวั่นไหว19 โลกแตกสลายสิ้นเชิงแล้วโลกแตกเป็นเสี่ยงๆโลกถูกเขย่าอย่างรุนแรง20 โลกก็ซวนเซไปอย่างคนเมามันแกว่งไปอย่างเพิงการทรยศของโลกหนักอยู่บนมันและมันล้มและจะไม่ลุกอีก21 ในวันนั้น พระเจ้าจะทรงลงโทษบริวารของฟ้าสวรรค์ ในฟ้าสวรรค์และบรรดาพระราชาของแผ่นดินโลก ในแผ่นดินโลก22 เขาทั้งหลายจะถูกรวบรวมไว้ด้วยกันดั่งนักโทษในคุกมืดเขาทั้งหลายจะถูกกักขังไว้ในคุกและต่อมาหลายวันเขาจึงจะถูกลงโทษ23 แล้วดวงจันทร์จะอดสูและดวงอาทิตย์จะอับอายเพราะว่าพระเจ้าจอมโยธาจะทรงราชย์บนภูเขาศิโยนและในเยรูซาเล็มและพระสิริจะปรากฏต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ของพระองค์