1 และพระเจ้าตรัสกับโยบว่า2 “คนมักติจะโต้แย้งกับองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์หรือเขาผู้โต้แย้งกับพระเจ้า ขอให้เขาตอบหน่อยเถอะ”3 แล้วโยบทูลตอบพระเจ้าว่า4 “ดูเถิด ข้าพระองค์นี้ก็กระจิริด จะทูลพระองค์ว่ากระไรได้ข้าพระองค์เอามือปิดปาก5 ข้าพระองค์ได้กราบทูลครั้งหนึ่งแล้ว และจะไม่กราบทูลอีกสองครั้งแล้ว แต่ข้าพระองค์จะไม่ทูลต่อไป”6 ฤทธานุภาพของพระเจ้าปรากฏ แล้วพระเจ้าทรงตอบโยบ ออกมาจากพายุว่า7 “จงคาดเอวไว้อย่างลูกผู้ชายหน่อยซีเราจะถามเจ้า ขอเจ้าตอบเรา8 เจ้ายังจะให้เราอยู่ฝ่ายผิดหรือเจ้าจะหาว่าเราผิด เพื่อเจ้าจะเป็นฝ่ายชอบหรือ9 เจ้ามีแขนเหมือนพระเจ้าหรือและเจ้าทำเสียงกัมปนาทเหมือนเสียงของพระองค์ได้หรือ10 “จงเอาความโอ่อ่าตระการและความ สง่าผ่าเผยประดับตัวจงเอาศักดิ์ศรีและความสง่างามห่มตัว11 เทความกริ้วที่ล้นของเจ้านั้นออกมาจงดูทุกคนที่เย่อหยิ่ง และทำให้เขาตกต่ำลง12 จงดูทุกคนที่เย่อหยิ่งและดึงเขาลงมาและเหยียบคนอธรรมไว้ตรงที่ที่เขายืนอยู่นั้น13 ซ่อนเขาไว้ในผงคลีด้วยกันมัดหน้าของเขาไว้ด้วยกันในโลกบาดาล14 แล้วเราเองจะสรรเสริญเจ้าว่ามือขวาของเจ้าอาจช่วยเจ้าได้15 “ดู เบเฮโมท หรือ ม้าน้ำเถิด ซึ่งเราได้สร้างอย่างที่เราได้สร้างเจ้ามันกินหญ้าเหมือนวัว16 ดูเถิด กำลังของมันอยู่ในเอวและฤทธิ์ของมันอยู่ในกล้ามเนื้อท้อง17 มันขยับหางของมันให้แข็งเหมือนไม้สนสีดาร์เอ็นโคนขาของมันก็สานเข้าด้วยกัน18 กระดูกของมันเหมือนท่อทองสัมฤทธิ์และแข้งขาของมันเหมือนท่อนเหล็ก19 “มันเป็นพระราชกิจชิ้นที่หนึ่งของพระเจ้าผู้ทรงสร้างมันนำดาบมาให้20 ภูเขาผลิตอาหารให้มันแน่เป็นที่ที่สัตว์ป่าทุ่งทุกชนิดเล่น21 มันนอนอยู่ใต้ต้นตะครองในเพิงอ้อและในบึง22 ต้นตะครองเป็นเงาคลุมมันต้นไค้แห่งธารน้ำล้อมมันไว้23 ดูเถิด ถ้าแม่น้ำไหลเชี่ยว มันก็ไม่ตกใจมันวางใจแม้ว่าแม่น้ำจอร์แดนจะพุ่งเข้าใส่ปากมัน24 ผู้หนึ่งผู้ใดอาจจับนัยน์ตามันลากไปหรือจะเอาบ่วงสนตะพายมันได้หรือ