1 เอลีฮูยกย่องความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า และเอลีฮูพูดต่อไปด้วยว่า2 “ขอทนอยู่กับข้าพเจ้าสักหน่อย และข้าพเจ้าจะสำแดงแก่ท่านเพราะข้าพเจ้ามีบางสิ่งที่จะพูดแทนพระเจ้าอีก3 ข้าพเจ้าจะเอาความรู้มาจากที่ไกลและถวายความชอบธรรมแก่ผู้ทรงสร้างข้าพเจ้า4 เพราะที่จริงถ้อยคำของข้าพเจ้ามิใช่เท็จท่านผู้ทรงความรู้รอบคอบสถิตกับท่าน5 “ดูเถิด พระเจ้าทรงอานุภาพ และมิได้ทรงเหยียดหยาม ผู้ใดเลยพระองค์ทรงอานุภาพในเรื่องกำลังแห่งความเข้าใจ6 พระองค์มิได้สงวนชีวิตคนอธรรมแต่ทรงประทานความยุติธรรมแก่ผู้ทุกข์ใจ7 พระองค์มิได้ทรงหันพระเนตรของพระองค์จากคนชอบธรรมแต่กับบรรดาพระราชาบนพระที่นั่งพระองค์ทรงตั้งเขาไว้เป็นนิตย์ และเขาก็อยู่ในที่สูง8 และถ้าเขาถูกจำด้วยพันธนาการและติดอยู่ในบ่วงแห่งความทุกข์ใจ9 พระองค์ก็ทรงสำแดงกิจกรรมของเขาทั้งหลายแก่เขาและการทรยศของเขา ว่าเขาได้ประพฤติตัวด้วยความยโส10 พระองค์ทรงเบิกหูของเขาให้ฟังคำเตือนสอนและทรงบัญชาให้เขากลับจากความบาปผิดของเขา11 ถ้าเขาทั้งหลายเชื่อฟัง และปรนนิบัติพระองค์เขาจะอยู่ครบอายุของเขาด้วยความเจริญรุ่งเรืองและอยู่ครบปีของเขาด้วยความสุขใจ12 แต่ถ้าเขาทั้งหลายไม่เชื่อฟัง เขาทั้งหลายจะพินาศด้วยดาบและตายโดยปราศจากความรู้13 “คนใจไม่นับถือพระเจ้าก็สะสมพระพิโรธเมื่อพระองค์ทรงมัดเขา เขาไม่ร้องให้ช่วย14 เขาตายเมื่อยังหนุ่มอยู่และชีวิตของเขาสิ้นสุดลงท่ามกลางพวกเทวทาส15 พระองค์ทรงช่วยกู้ผู้ที่ทุกข์ใจไว้ด้วยความทุกข์ใจของเขาและทรงให้ความลำเค็ญเบิกหูของเขา16 เออ พระองค์ทรงชวนท่านให้ออกมาจากความคับใจมายังที่กว้างที่ไม่มีการบีบและสิ่งที่วางไว้ในสำรับของท่านก็มีแต่สิ่งอ้วนพี17 “แต่ท่านก็สมกับการพิพากษาคนชั่วการพิพากษาและความยุติธรรมมาทันจับท่าน18 จงระวังเถิด เกรงว่าพระพิโรธจะล่อชวนท่านให้เย้ยหยันและอย่าให้ค่าอันยิ่งใหญ่ของการไถ่ทำให้ท่านหลบหลีกไป19 เสียงร้องจะช่วยให้ท่านพ้นจากความทุกข์ใจหรือหรือเรี่ยวแรงทั้งสิ้นของท่านจะช่วยท่านได้หรือ20 อย่าอาลัยถึงกลางคืนเมื่อชนชาติทั้งหลายถูกตัดขาดในที่ของเขา21 ระวังให้ดี อย่าหันไปหาความบาปผิดเพราะท่านเลือกสิ่งนี้มากกว่าเลือกความทุกข์ใจ22 ดูเถิด พระเจ้าทรงสำแดงความยิ่งใหญ่ด้วย ฤทธานุภาพของพระองค์ผู้ใดเป็นผู้สั่งสอนเหมือนอย่างพระองค์เล่า23 ผู้ใดเป็นผู้บงการพระองค์หรือผู้ใดจะพูดได้ว่า ‘พระองค์ทรงกระทำผิดแล้ว’24 “จงระลึกถึงที่จะยกย่องพระราชกิจของพระองค์ซึ่งมนุษย์ได้ร้องเพลงกล่าวถึงนั้น25 มนุษย์ทั้งปวงเพ่งดูสิ่งนั้นอยู่แล้วมนุษย์เห็นสิ่งนั้นได้แต่ไกล26 ดูเถิด พระเจ้านั้นใหญ่ยิ่ง และเราก็หาหยั่งรู้ ถึงพระองค์ไม่อายุของพระองค์เป็นสิ่งที่ค้นหากันไม่ได้27 เพราะพระองค์ทรงดึงหยดน้ำขึ้นไปซึ่งกลั่นเป็นฝนจากเมฆของพระองค์28 ซึ่งฟ้าก็เทลงมาและหยดลงที่มนุษย์อย่างอุดม29 เออ มีคนใดเข้าใจการแผ่ของเมฆหรือและการคะนองแห่งพลับพลาของพระองค์หรือ30 ดูเถิด พระองค์ทรงกระจายฟ้าแลบออกไปรอบพระองค์และคลุมก้นของทะเล31 เพราะพระองค์ทรงพิพากษาชนชาติทั้งหลายด้วยสิ่งนี้พระองค์ประทานอาหารอย่างอุดมสมบูรณ์32 พระองค์ทรงคลุมพระหัตถ์ของพระองค์ด้วยฟ้าแลบและทรงบัญชาให้มันผ่าจุดที่หมาย33 เสียงครืนๆของมันประกาศเกี่ยวกับพระองค์และฝูงสัตว์ก็ประกาศเกี่ยวกับพายุซึ่งจะมาถึง