1 เอลีฮูพูดต่อไปว่า2 “ท่านคิดว่า นี่ยุติธรรมหรือท่านพูดหรือว่า ‘ความชอบธรรมของข้าพเจ้ายิ่งกว่าของพระเจ้า’3 ที่ท่านถามว่า ‘ข้าพเจ้าจะได้ประโยชน์อะไรข้าพเจ้าจะดีอะไรขึ้นกว่าข้าพเจ้าทำบาป’4 ข้าพเจ้าจะตอบท่านกับมิตรสหายของท่านด้วย5 จงมองดูท้องฟ้าเถิดดูเมฆซึ่งอยู่สูงกว่าท่าน6 ถ้าท่านทำบาป ท่านจะได้อะไรที่กระทบกระเทือนพระองค์ถ้าการทรยศของท่านทวีขึ้น ท่านทำอะไรแก่พระองค์7 ถ้าท่านเป็นคนชอบธรรม ท่านถวายอะไรแก่พระองค์หรือพระองค์ทรงรับอะไรจากมือของท่าน8 ความอธรรมของท่านก็เป็นอันตรายแก่คนอย่างท่านและความชอบธรรมของท่านก็เป็นประโยชน์แก่มนุษย์ โยบ 22:2-39 “เหตุด้วยการถูกบีบบังคับเป็นอันมาก เขาได้ร้องทุกข์เขาร้องขอความช่วยเหลือเนื่องด้วยแขนของผู้ทรงอำนาจ10 แต่ไม่มีสักคนพูดว่า ‘พระเจ้าผู้ทรงสร้างข้าพเจ้าผู้ทรงประทานเพลงในเวลากลางคืนทรงอยู่ที่ไหน11 ผู้ทรงสอนเรามากกว่าสอนสัตว์แห่งแผ่นดินโลกและทรงกระทำให้เราฉลาดกว่านกในฟ้าอากาศ’12 เขาร้องทุกข์ ณ ที่นั่น แต่พระองค์มิได้ทรงตอบเหตุความเย่อหยิ่งของคนชั่ว13 แน่ละ พระเจ้ามิได้ฟังเสียงลมๆแล้งๆและองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็มิได้ทรงนับถือเสียงนั้น14 จะยิ่งน้อยกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อท่านว่า ท่านไม่เห็นพระองค์และเมื่อว่า คดีนั้นก็อยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ และท่านคอยพระองค์อยู่15 บัดนี้ เพราะพระพิโรธของพระองค์มิได้ลงโทษและพระองค์มิได้สนพระทัย การละเมิดเสียมากมาย16 เพราะฉะนั้น โยบจึงอ้าปากพูดคำลมๆแล้งๆและทวีคำพูดโดยปราศจากความรู้”