1 เอลีฮูแสดงว่าพระเจ้าทรงเป็นฝ่ายถูก เอลีฮูพูดต่อไปว่า2 “ท่านผู้มีปัญญา ขอฟังถ้อยคำของข้าพเจ้าท่านผู้มีความรู้ ขอเงี่ยหูฟังข้าพเจ้า3 เพราะหูก็ชิมถ้อยคำอย่างกับเพดานปากชิมอาหาร4 ขอให้เราเลือกสิ่งที่ถูกขอให้เราเรียนรู้ในพวกเราเอง ว่าอะไรดี5 เพราะโยบกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้าเป็นคนชอบธรรมและพระเจ้าทรงเอาความยุติธรรมที่ควรตก แก่ข้าพเจ้าไปเสีย’6 ข้าพเจ้าถูกนับเป็นคนมุสา ถึงแม้ข้าพเจ้าชอบธรรมแผลของข้าพเจ้ารักษาไม่หาย แม้ว่าข้าพเจ้าไม่มี การทรยศเลย7 ใครหนอที่จะเหมือนโยบผู้ดื่มความเหยียดหยามเหมือนดื่มน้ำ8 ผู้เข้าสังคมกับคนกระทำชั่วและเดินไปกับคนอธรรม9 เพราะท่านได้กล่าวว่า ‘ไม่เป็นประโยชน์อะไรแก่มนุษย์เราที่เขาจะปีติยินดีในพระเจ้า’10 “เพราะฉะนั้น ท่านผู้มีความเข้าใจ ขอฟังข้าพเจ้าเมินเสียเถิดที่พระเจ้าจะทรงกระทำความอธรรมและที่องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์จะทรงกระทำผิด11 เพราะพระเจ้าทรงสนองตามการกระทำของ มนุษย์ สดด. 62:12และพระองค์ทรงให้เกิดแก่เขา ตามการกระทำของเขา12 แน่นอนทีเดียว พระเจ้าจะไม่ทรงกระทำชั่วและองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์จะไม่ทรงผันแปรความยุติธรรม13 ใครแต่งตั้งให้พระองค์ปกครองโลกหรือใครเล่ามอบหมายทั้งโลกไว้กับพระองค์14 ถ้าพระองค์ทรงให้วิญญาณของพระองค์กลับสู่พระองค์และทรงรวบรวมลมปราณของพระองค์กลับมาหาพระองค์15 เนื้อหนังทั้งสิ้นก็จะพินาศไปด้วยกันและมนุษย์ก็จะกลับไปเป็นผงคลีดิน16 “ถ้าท่านมีความเข้าใจ ขอฟังข้อนี้ขอฟังเสียงถ้อยคำของข้าพเจ้า17 ผู้ที่เกลียดชังความยุติธรรมควรจะปกครองหรือท่านจะประณามผู้ที่ชอบธรรมและทรงอานุภาพหรือ18 ผู้ตรัสแก่พระราชาว่า ‘ท่านผู้ไร้ค่า’และแก่เจ้านายว่า ‘ท่านทั้งหลายผู้อธรรม’19 ผู้ไม่ทรงแสดงอคติแก่เจ้านายหรือไม่ทรงเห็นแก่คนมั่งคั่งมากกว่าคนยากจนเพราะคนทั้งหมดนี้เป็นพระหัตถกิจของพระองค์20 สักครู่เดียวเขาทั้งหลายก็ตายเวลาเที่ยงคืน ประชาชนตัวสั่นและตายไปและผู้มีอานุภาพก็ถูกเอาไปเสีย มิใช่ด้วยมือมนุษย์21 “เพราะพระเนตรของพระองค์มองดูทางของคนพระองค์ทรงเห็นย่างเท้าของเขาหมด22 ไม่มีที่มืดครึ้มหรือที่มืดทึบซึ่งคนชั่วจะซ่อนตัวได้23 เพราะพระองค์ไม่ต้องทรงกำหนดเวลาให้แก่ใครให้เข้าเฝ้าพระเจ้ารับการพิพากษา24 พระองค์ทรงสังหารผู้มีอานุภาพโดยไม่ต้องสอบสวนและทรงตั้งคนอื่นไว้แทน25 เช่นนี้แหละ ด้วยทรงทราบกิจการของเขาแล้วจึงทรงคว่ำเขาเสียในกลางคืน เขาก็แหลกไป26 พระองค์ทรงตีเขาเพราะความอธรรมของเขาต่อหน้าต่อตามนุษย์27 เพราะว่าเขาทั้งหลายหันกลับเสียจากการติดตามพระองค์และไม่นับถือมรรคาของพระองค์แต่อย่างใดเลย28 เหตุนี้เขาจึงกระทำให้เสียงร้องของคนยากจน มาถึงพระองค์และพระองค์ทรงฟังเสียงร้องของผู้รับความทุกข์ใจ29 เมื่อพระองค์ทรงนิ่งเสีย ใครจะกล่าวโทษพระองค์ได้เมื่อพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์ ใครจะเห็น พระองค์ได้ไม่ว่าจะทำแก่ประชาชาติหรือแก่บุคคลก็เหมือนกัน30 เพื่อว่าคนชั่วจะไม่ได้ครอบครองและเขาจะไม่วางกับดักประชาชน31 “เพราะมีผู้ใดร้องทูลพระเจ้าว่า‘ข้าพระองค์ได้รับการตีสอนแล้ว ข้าพระองค์จะไม่ทำผิดต่อไปอีก32 ขอทรงโปรดสอนข้าพระองค์ถึงสิ่ง ที่ข้าพระองค์มองไม่เห็นถ้าข้าพระองค์กระทำบาปชั่ว ข้าพระองค์จะไม่กระทำอีก’33 การตอบสนองของพระองค์จะต้องเป็นอย่าง ที่ท่านต้องการหรือท่านจึงไม่รับท่านเองต้องเลือก และไม่ใช่ข้าพเจ้าเหตุฉะนั้นท่านมีความคิดเห็นอย่างไร ก็พูดไปเถิด34 คนที่เข้าใจจะพูดกับข้าพเจ้าคือคนฉลาดที่ฟังข้าพเจ้า จะพูดว่า35 ‘โยบพูดอย่างไม่มีความรู้ถ้อยคำของเขาไม่มีแก่นสารเสียเลย’36 อยากจะให้โยบถูกทดลองต่อไปถึงที่สุดเพราะว่าเขาตอบเหมือนอย่างคนอธรรม37 เพราะเขาเพิ่มความทรยศเข้ากับบาปของเขาเขาตบมือเย้ยอยู่ท่ามกลางเราและทวีถ้อยคำของเขากล่าวร้ายพระเจ้า”