1 ထို အ ခါ စု ဝေး သော သူ အ လွန် များ ၍ စား စ ရာ မ ရှိ လျှင်၊ ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ၍၊2 ဤ လူ များ ကို ငါ သ နား ၏။ သုံး ရက် ပတ် လုံး ငါ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ပြီ။ စား စ ရာ အ လျှင်း မ ရှိ။3 အ ချို့ တို့ သည် အ ဝေး က လာ သည် ဖြစ် ၍၊ အ စာ မ စား မှီ သူ တို့ အိမ် သို့ ငါ လွှတ် လျှင် လမ်း ခ ရီး ၌ မော ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။4 တ ပည့် တော် တို့ က လည်း၊ ဤ တော အ ရပ် ၌ ဤ သူ တို့ ကို အ ဘယ် သို့ ဝ စွာ ကျွေး နိုင် ပါ မည် နည်း ဟု လျှောက် ကြ သော်၊5 ကိုယ် တော် က သင် တို့ တွင် မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ရှိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ မုန့် ခု နစ် လုံး ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ၏။6 ထို အ ခါ လူ အ စု အ ဝေး ကို မြေ ပေါ် မှာ လျောင်း ကြ စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။ မုန့် ခု နစ် လုံး ကို လည်း ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှ မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ လူ များ တို့ ရှေ့ ၌ ထည့် စေ ခြင်း ငှါ တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ သည် အ တိုင်း သူ တို့ သည် ထည့် ကြ ၏။7 အ နည်း ငယ် မျှ သော ငါး ကောင် က လေး လည်း ရှိ သည် ဖြစ် ၍၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှ လူ များ ရှေ့ ၌ ထည့် စေ ခြင်း ငှါ မိန့် တော် မူ ၏။8 ထို သူ တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ပြီး မှ ကြွင်း ရစ် သော အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ကောက် သိမ်း ၍ ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ရ ကြ ၏။9 စား သော သူ အ ရေ အ တွက် ကား၊ လူ လေး ထောင် မျှ လောက် ရှိ သ တည်း။ ထို သူ တို့ ကို လွှတ် တော် မူ ပြီး မှ၊10 တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ လှေ ထဲ သို့ ချက် ခြင်း ဝင် ၍၊ ဒါ လ မ နု သ ကျေး လက် သို့ ရောက် တော် မူ ၏။11 ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် လာ ၍ ကိုယ် တော် နှင့် ဆွေး နွေး ငြင်း ခုံ သည် တွင် စုံ စမ်း နှောင့် ရှက် ခြင်း ငှါ၊ မိုဃ်း ကောင်း ကင် က ဖြစ် သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို တောင်း ကြ ၏။12 ကိုယ် တော် သည် စိတ် နှ လုံး ညည်း တွား သံ ကို ပြု တော် မူ လျက်၊ ဤ လူ မျိုး သည် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် တောင်း သ နည်း။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား၊ ဤ လူ မျိုး အား နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို မ ပြ ရ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊13 ထို သူ တို့ ရှိ ရာ မှ ထွက် ၍ တ ဖန် လှေ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ကမ်း တ ဘက် သို့ ပြန် တော် မူ ၏။14 တ ပည့် တော် တို့ သည် မုန့် ကို ယူ ခြင်း ငှါ မေ့ လျော့ ကြ သ ဖြင့်၊ လှေ ပေါ် မှာ သူ တို့ ၌ မုန့် တ လုံး တည်း သာ ရှိ ၏။15 ကိုယ် တော် က လည်း ဖါ ရိ ရှဲ တို့ ၏ တ ဆေး ကို ၎င်း၊ ဟေ ရုဒ် ၏ တ ဆေး ကို ၎င်း၊ သ တိ နှင့် ကြဉ် ရှောင် ကြ ဟု ပ ညတ် တော် မူ ၏။16 တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း၊ ငါ တို့ ၌ မုန့် မ ပါ သော ကြောင့် ဤ စ ကား ကို မိန့် တော် မူ သည် ဟု အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွှေး ပြော ဆို ကြ ၏။17 ယေ ရှု သည် သိ တော် မူ လျှင်၊ သင် တို့ ၌ မုန့် မ ပါ သည် ကို ထောက် ၍ အ ဘယ် ကြောင့် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွှေး ပြော ဆို ကြ သ နည်း။ ယ ခု တိုင် အောင် နှ လုံး မ သွင်း၊ နား မ လည် ကြ သ လော။ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး မိုက် သေး သ လော။18 မျက် စိ ရှိ လျက် ပင် မ မြင်၊ နား ရှိ လျက် ပင် မ ကြား၊ စိတ် မ အောက် မေ့ ဘဲ နေ ကြ သ လော။19 မုန့် ငါး လုံး ကို လူ ငါး ထောင် အား ငါ ဖဲ့ သော အ ခါ အ ကျိုး အ ပဲ့ ဘယ် နှစ် တောင်း ကောက် သိမ်း သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ တ ဆယ် နှစ် တောင်း ကောက် သိမ်း ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ၏။20 မုန့် ခု နစ် လုံး ကို လူ လေး ထောင် အား ငါ ဖဲ့ သော အ ခါ အ ကျိုး အ ပဲ့ ဘယ် နှစ် တောင်း ကောက် သိမ်း သ နည်း ဟု မေး သော အ ခါ၊ ခု နစ် တောင်း ကောက် သိမ်း ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ၏။21 သို့ ဖြစ် လျှင်၊ သင် တို့ သည် နား မ လည် ဘဲ အ ဘယ် သို့ နေ ကြ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ၏။22 ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ရောက် တော် မူ လျှင်၊ လူ ကန်း တ ယောက် ကို အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ၍၊ ထို သူ ကို တို့ တော် မူ မည် အ ကြောင်း တောင်း ပန် ကြ ၏။23 ကိုယ် တော် သည် လူ ကန်း ကို လက် ဆွဲ ၍ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် ပြီး မှ၊ သူ ၏ မျက် စိ ကို တံ ထွေး နှင့် ထွေး ၍ သူ့ အ ပေါ် မှာ လက် တော် ကို တင် လျက်၊ သင် သည် တ စုံ တ ခု ကို မြင် သ လော ဟု မေး တော် မူ ၏။24 ထို သူ သည် ကြည့် မျှော် လျှင်၊ လူ တို့ သည် သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ လှမ်း သွား သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ သည် ဟု လျှောက် ၏။25 နောက် တ ဖန် သူ ၏ မျက် စိ ပေါ် မှာ လက် တော် ကို တင် ၍ ကြည့် မျှော် စေ တော် မူ လျှင်၊ သူ သည် ပ က တိ အ ဖြစ် သို့ ရောက် ၍ အ လုံး စုံ တို့ ကို ရှင်း လင်း စွာ မြင် လေ ၏။26 ကိုယ် တော် က လည်း၊ မြို့ ထဲ သို့ မ ဝင် နှင့်။ မြို့ ၌ အ ဘယ် သူ ကို မျှ မ ပြော နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ ၍ သူ့ ကို မိ မိ နေ ရာ သို့ လွှတ် လိုက် လေ ၏။27 ယေ ရှု သည် ဖိ လိပ္ပု ကဲ သ ရိ မြို့ ၏ ကျေး လက် သို့ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ကြွ တော် မူ စဉ်၊ လမ်း ခ ရီး ၌ လူ များ တို့ သည် ငါ့ ကို အ ဘယ် သူ ဖြစ် သည် ဆို ကြ သ နည်း ဟု တ ပည့် တော် တို့ ကို မေး မြန်း တော် မူ လျှင်၊28 လူ အ ချို့ က၊ ကိုယ် တော် သည် ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဖြစ် သည် ဟူ ၍ ၎င်း၊ အ ချို့ က ဧ လိ ယ ဖြစ် သည် ဟူ ၍ ၎င်း၊ အ ချို့ က ပ ရော ဖက် တ ပါး ပါး ဖြစ် သည် ဟူ ၍ ၎င်း ဆို ကြ ပါ ၏ ဟု လျှောက် ကြ သော်၊29 သင် တို့ လည်း ငါ့ ကို အ ဘယ် သူ ဖြစ် သည် ဆို ကြ သ နည်း ဟု မေး မြန်း တော် မူ လျှင်၊ ပေ တ ရု က၊ ကိုယ် တော် သည် ခ ရစ် တော် ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု လျှောက် လေ ၏။30 ကိုယ် တော် ၏ အ ကြောင်း ကို အ ဘယ် သူ အား မျှ မ ပြော စိမ့် သော ငှါ တ ပည့် တော် တို့ ကို ပ ညတ် တော် မူ ၏။31 ထို မှ တ ပါး၊ လူ သား သည် များ စွာ ခံ ရ မည်။ လူ အ ကြီး အ ကဲ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ၎င်း၊ အ သေ သတ် ခြင်း ကို ၎င်း ခံ ရ မည်။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထ မြောက် လိမ့် မည် ဟူ သော အ ကြောင်း များ ကို တ ပည့် တော် တို့ အား ပြ စ ပြု တော် မူ ၏။32 ထို သို့ အ တည့် အ လင်း ပြ တော် မူ သော ကြောင့် ပေ တ ရု သည် ကိုယ် တော် ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ခေါ် ၍ အ ပြစ် တင် သော စ ကား ကို လျှောက် သော်၊33 ကိုယ် တော် သည် မျက် နှာ တော် ကို လှည့် ၍ တ ပည့် တော် တို့ ကို ကြည့် ရှု လျက်၊ အ ချင်း ရန် သူ၊ ငါ့ နောက် သို့ ဆုတ် လော့။ သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အ ရာ ကို စိတ် မ စွဲ လမ်း၊ လူ တို့ ၏ အ ရာ ကို သာ စွဲ လမ်း သည် ဟူ ၍ ပေ တ ရု ကို ဆုံး မ တော် မူ ၏။34 ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် ပ ရိ သတ် များ ကို ခေါ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ အ ကြင် သူ သည် ငါ ၌ ဆည်း ကပ် ခြင်း ငှါ အ လို ရှိ ၏။ ထို သူ သည် ကိုယ် လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို ထမ်း ၍ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ရ မည်။35 အ ကြင် သူ သည် မိ မိ အ သက် ကို ကယ် ဆယ် ခြင်း ငှါ အ လို ရှိ ၏၊ ထို သူ သည် အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ အ ကြင် သူ သည် ငါ့ ကြောင့် ၎င်း၊ ဧ ဝံ ဂေ လိ တ ရား ကြောင့် ၎င်း အ သက် ရှုံး ၏။ ထို သူ သည် မိ မိ အ သက် ကို ကယ် ဆယ် လိမ့် မည်။36 လူ သည် ဤ စ ကြ ဝ ဠာ ကို အ ကြွင်း မဲ့ အ စိုး ရ ၍ မိ မိ အ သက် ဝိ ညာဉ် ရှုံး လျှင် အ ဘယ် ကျေး ဇူး ရှိ သ နည်း။37 မိ မိ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို အ ဘယ် ဥစ္စာ နှင့် ရွေး နိုင် သ နည်း။38 မျောက် မ ထား သော ဤ လူ မျိုး ဆိုး တွင် အ ကြင် သူ သည် ငါ့ ကို ၎င်း၊ ငါ့ စ ကား ကို ၎င်း ရှက် ၏၊ လူ သား သည် မိ မိ အ ဘ ခ မည်း တော် ၏ ဘုန်း အာ နု ဘော် ကို ဆောင် လျက်၊ သန့် ရှင်း သော ကောင်း ကင် တ မန် အ ခြံ အ ရံ တို့ နှင့် ကြွ လာ သော အ ခါ ထို သူ ကို ရှက် တော် မူ လ တံ့။