1 တ ဖန် ယေ ရှု သည် ဥ ပ မာ ကို ဆောင် ၍ ပ ရိ သတ် တို့ အား မိန့် မြွက် တော် မူ သည် ကား၊2 ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် မိ မိ သား အ ဘို့ ထိမ်း မြား မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ ကို စီ ရင် သော မင်း ကြီး နှင့် တူ ၏။3 ထို မင်း ကြီး သည် ဘိတ် ပြီး သော သူ တို့ ကို ခေါ် စေ ခြင်း ငှါ လု လင် တို့ ကို စေ လွှတ် သော အ ခါ ထို သူ တို့ သည် မ လာ ဘဲ နေ ကြ ၏။4 တ ဖန် အ ခြား သော လု လင် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ငါ့ ပွဲ ကို ငါ ပြင် ဆင် ပြီ။ နွား မှ စ သော ဆူ ဖြိုး သော တိ ရစ္ဆာန် များ ကို သတ် ၍ ပြီး ပြီ။ အ လုံး စုံ တို့ သည် အ သင့် ရှိ ပြီ။ မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ သို့ လာ ကြ ပါ ဟု ဘိတ် ပြီး သော သူ တို့ အား ပြော ကြ ဟု မှာ လိုက် ပြန် ၏။5 သို့ သော် လည်း ထို သူ တို့ သည် နား မ ထောင် ဘဲ အ ချို့ တို့ သည် မိ မိ လယ် သို့ သွား ကြ ၏။ အ ချို့ တို့ သည် ကုန် သွယ် ရာ သို့ သွား ကြ ၏။6 ကြွင်း သော သူ တို့ သည် လည်း လု လင် တို့ ကို ဘမ်း ဆီး ၍ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း၊ အ သေ သတ် ခြင်း ကို ပြု ကြ ၏။7 ထို မင်း ကြီး သည် ကြား လျှင် အ မျက် ထွက် ၍ စစ် ချီ စေ သ ဖြင့်၊ လူ အ သက် ကို သတ် သော ထို သူ တို့ ကို အ ပြီး လုပ် ကြံ ၍ သူ တို့ ၏ မြို့ ကို မီး ရှို့ လေ ၏။8 ထို နောက် မှ မင်း ကြီး သည် လု လင် တို့ ကို ခေါ် ၍ ငါ ၏ မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ သည် အ သင့် ရှိ ၏။ ခေါ် ဘိတ် သော သူ တို့ သည် မ ထိုက် မ တန် သော ကြောင့်၊9 လမ်း မ လမ်း ကြား သို့ သွား ၍ တွေ့ သ မျှ သော သူ တို့ ကို ပွဲ သို့ ခေါ် ဘိတ် ကြ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည် အ တိုင်း၊10 လု လင် တို့ သည် လမ်း များ သို့ ထွက် သွား ၍ ကောင်း မ ကောင်း တွေ့ သ မျှ သော လူ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ ၍ ပွဲ တော် ၌ အ ပြည့် ရှိ လေ ၏။11 မင်း ကြီး သည် ပွဲ ၌ လျောင်း သော သူ တို့ ကို ကြည့် ရှု ခြင်း ငှါ ဝင် တော် မူ သော အ ခါ၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ ၏ အ ဝတ် ကို မ ဝတ် သော သူ တ ယောက် ကို မြင် လျှင်၊12 အ ဆွေ၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ ၏ အ ဝတ် မ ရှိ ဘဲ အ ဘယ် ကြောင့် ဝင် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သည် ကို ထို သူ သည် မ ပြော နိုင် ဘဲ နေ ၏။13 ထို အ ခါ မင်း ကြီး သည် အ ခြံ အ ရံ တို့ အား ထို သူ ၏ လက် ခြေ ကို တုပ် နှောင် လော့။ ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ သွား ခဲ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရာ၊ ပြင် အ ရပ် မှောင် မိုက် ထဲ သို့ ယူ သွား ချ လိုက် ကြ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။14 ထို သို့ ခေါ် တော် မူ သော သူ အ များ ရှိ သော် လည်း၊ ရွေး ကောက် တော် မူ သော သူ နည်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။15 ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ ငါ တို့ သည် သူ ၏ စ ကား ကို ချောင်း မြောင်း ၍ အ ပြစ် ပြု ခွင့် ကို အ ဘယ် သို့ ရ နိုင် သ နည်း ဟု မေး မြန်း တိုင် ပင် ပြီး မှ၊16 မိ မိ တ ပည့် တို့ နှင့် ဟေ ရုဒ် တ ပည့် တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ စေ လွှတ် ၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် သစ္စာ ရှိ ပါ ၏။ အ ဘယ် သူ ကို မျှ မ ကြောက်၊ လူ မျက် နှာ ကို မ ထောက် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား လမ်း ကို ဟုတ် မှန် စွာ ပြ တော် မူ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သိ ကြ ပါ ၏။17 သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် သည် အ ဘယ် သို့ ထင် တော် မူ သ နည်း။ ကဲ သာ ဘု ရင် အား အ ခွန် ကို ဆက် အပ် သ လော၊ မ ဆက် အပ် သ လော အ ကျွန်ုပ် တို့ အား မိန့် တော် မူ ပါ ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။18 ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့ ၏ ဆိုး ညစ် သော သ ဘော ကို သိ တော် မူ လျှင်၊ လျှို့ ဝှက် သော သူ တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို စုံ စမ်း နှောင့် ရှက် ကြ သ နည်း။19 အ ခွန် ငွေ တ ပြား ကို ပြ ပါ ဟု မိန့် တော် မူ ၍၊ ဒေ နာ ရိ တ ပြား ကို ယူ ခဲ့ ကြ ၏။20 ဤ ပုံ ဤ လိပ် စာ ကား၊ အ ဘယ် သူ ၏ ပုံ အ ဘယ် သူ ၏ လိပ် စာ ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊21 ကဲ သာ ဘု ရင် ပုံ၊ လိပ် စာ ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ယေ ရှု က လည်း၊ ကဲ သာ ဘု ရင် ၏ ဥစ္စာ ကို ကဲ သာ ဘု ရင် အား ဆက် ပေး ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဥစ္စာ ကို ကား ဘု ရား သ ခင် အား ဆက် ပေး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။22 ထို သူ တို့ သည် ကြား ရ လျှင် အံ့ ဩ ၍ အ ထံ တော် မှ ထွက် သွား ကြ ၏။23 ထ မြောက် ရှင် ပြန် ခြင်း မ ရှိ ဟူ ၍ အ ယူ ရှိ သော ဇဒ္ဒု ကဲ တို့ သည် ထို နေ့ ၌ အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ၍၊24 အ ရှင် ဘု ရား၊ လူ မည် သည် ကား သား မ ရှိ ဘဲ သေ လျှင်၊ သူ ၏ မ ယား ကို သူ့ ညီ သိမ်း ယူ ၍ အစ် ကို အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွှယ် စေ ဟု မော ရှေ စီ ရင် ပါ ပြီ။25 အ ကျွန်ုပ် တို့ တွင် ညီ အစ် ကို ခု နစ် ယောက် ရှိ ပါ ၏။ အစ် ကို အ ကြီး သည် မိန်း မ နှင့် စုံ ဘက် ၍ သား မ ရှိ ဘဲ သေ သ ဖြင့် မိ မိ မ ယား ကို မိ မိ ညီ နှင့် ကျန် ရစ် စေ ၏။26 ထို အ တူ တ ယောက် နောက် တ ယောက် ခု နစ် ယောက် သော ညီ အစ် ကို တို့ သည် ထို မိန်း မ နှင့် စုံ ဘက် ပြီး မှ သေ ကြ ၏။27 နောက် ဆုံး ၌ မိန်း မ သည် လည်း သေ လေ ၏။28 သို့ ဖြစ် ၍ ထ မြောက် ရာ ကာ လ ၌ ထို မိန်း မ သည် ခု နစ် ယောက် သော ညီ အစ် ကို တို့ တွင် အ ဘယ် သူ ၏ မ ယား ဖြစ် ရ ပါ မည် နည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို မိန်း မ နှင့် စုံ ဘက် ခြင်း ကို ပြု ကြ ပြီ ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။29 ယေ ရှု က လည်း၊ သင် တို့ သည် ကျမ်း စာ ကို နား မ လည်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ တန် ခိုး တော် ကို မ သိ သော ကြောင့် မှား သော အ ယူ ကို ယူ ကြ ၏။30 ထ မြောက် ရာ ကာ လ ၌ စုံ ဘက် ခြင်း ကို မ ပြု၊ ထိမ်း မြား ပေး စား ခြင်း ကို မ ပြု။31 ကောင်း ကင် သား ဘု ရား သ ခင် ၏ တ မန် တော် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ၏။32 ထို မှ တ ပါး သေ လွန် သော သူ တို့ သည် ထ မြောက် ခြင်း အ ရာ မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် က၊ ငါ သည် အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု သင် တို့ အား မိန့် မြွက် တော် မူ ကြောင်း ကို သင် တို့ သည် မ ဘတ် ဘူး သ လော။ ဘု ရား သ ခင် သည် သေ နေ သော သူ တို့ ၏ ဘု ရား မ ဟုတ်၊ အ သက် ရှင် သော သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။33 ပ ရိ သတ် များ တို့ သည် ကြား ရ လျှင် ဆုံး မ ဩ ဝါ ဒ ပေး တော် မူ သည် ကို အံ့ ဩ ခြင်း ရှိ ကြ ၏။34 ဇဒ္ဒု ကဲ တို့ ၏ စ ကား ကို ချေ တော် မူ ကြောင်း ကို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ကြား လျှင် စု ဝေး ကြ ၍၊35 သူ တို့ အ ဝင် အ ပါ ဖြစ် သော ကျမ်း တတ် တ ယောက် သည် ကိုယ် တော် ကို စုံ စမ်း နှောင့် ရှက် ခြင်း ငှါ၊36 အ ရှင် ဘု ရား၊ ပ ညတ္တိ ကျမ်း ၌ အ ဘယ် မည် သော ပ ညတ် သည် သာ ၍ ကြီး သ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော်၊37 ယေ ရှု က၊ သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ဉာဏ် ရှိ သ မျှ နှင့် ချစ် လော့၊38 ဟူ သော ပ ညတ် သည် ပ ဌ မ ပ ညတ် ဖြစ် ၏။ ကြီး မြတ် သော ပ ညတ် လည်း ဖြစ် ၏။39 ထို မှ တ ပါး ကိုယ် နှင့် စပ် ဆိုင် သော သူ ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ သော ဒု တိ ယ ပ ညတ် သည် ပ ဌ မ ပ ညတ် နှင့် သ ဘော တူ ၏။40 ဤ ပ ညတ် နှစ် ပါး တို့ ကား ပ ညတ္တိ ကျမ်း နှင့် အ နာ ဂတ္တိ ကျမ်း ရှိ သ မျှ တို့ ၏ အ ချုပ် အ ခြာ ပင် ဖြစ် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။41 ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် စု ဝေး ၍ နေ ကြ စဉ် တွင် ယေ ရှု က၊ သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော် ကို အ ဘယ် သို့ ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။42 အ ဘယ် သူ ၏ သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် ၏ သား ဖြစ် သည် ဟု လျှောက် ကြ သော်၊43 သို့ ဖြစ် လျှင် ဒါ ဝိဒ် သည် ခ ရစ် တော် ကို သ ခင် ဟူ ၍ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် အ ဘယ် ကြောင့် ခေါ် သ နည်း။44 ဒါ ဝိဒ် ၏ စ ကား မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ၏ ရန် သူ တို့ ကို သင် ၏ ခြေ တင် ရာ ငါ မ ချ မ ထား မှီ တိုင် အောင် ငါ့ လက်ျာ ဘက် ၌ ထိုင် နေ လော့ ဟု ငါ ၏ သ ခင် အား မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဒါ ဝိဒ် ဆို သ တည်း။45 ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် ခ ရစ် တော် ကို သ ခင် ဟူ ၍ ခေါ် လျှင်၊ အ ဘယ် သို့ သူ ၏ သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သည် ရှိ သော်၊46 အ ဘယ် သူ မျှ စ ကား တ ခွန်း ကို ပြန် လျှောက် ခြင်း ငှါ မ တတ် နိုင် ကြ။ ထို နေ့ မှ စ ၍ နောက် တ ဖန် အ ဘယ် သူ မျှ မ မေး မ လျှောက် ဝံ့ ကြ။