1 အ ခွန် ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား ရှိ သ မျှ သည် ကြား နာ ခြင်း ငှာ ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကြ ရာ၊2 ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က ဤ သူ သည် အ ပြစ် သား တို့ ကို လက် ခံ လျက် အ တူ စား သောက် ပါ သည် တ ကား ဟု ညည်း ညူ ပြော ဆို ကြ သော်၊3 ဥ ပ မာ ဆောင် ၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊4 သင် တို့ တွင် တစ် ယောက် ယောက် သည် သိုး တစ် ရာ ရှိ၍ တစ် ကောင် ပျောက် သွား လျှင် ကျန် ကိုး ဆယ့် ကိုး ကောင် ကို တော တွင် ထား ခဲ့ ပြီး သော် ပျောက် သော သိုး ကို မ တွေ့ မ ချင်း မ လိုက် ဘဲ မည် သူ နေ အံ့ နည်း။5 တွေ့ သည့် ကာ လ ဝမ်း မြောက် စွာ ထမ်း ခဲ့၍၊6 အိမ် သို့ ရောက် သော် မိတ် ဆွေ အိမ် နီး ချင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ ပါ။ ပျောက် သော သိုး ကို တွေ့ ပါ ပြီ ဟု ဆို လိမ့် မည်။7 ထို နည်း တူ နောင် တ ရ ရန် မ လို သော သူ တော် ကောင်း ကိုး ဆယ် ကိုး ယောက် အ တွက် ထက် နောင် တ ရ သူ အ ပြစ် သား တစ် ယောက် အ တွက် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။8 တစ် နည်း မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ငွေ တစ် ဆယ် ရှိ၍ တစ် ကျပ် ပျောက် လျှင် မီး ထွန်း လျက်၊ အိမ် ကို လှည်း ကျင်း လျက် မ တွေ့ မ ချင်း ကြိုး စား၍ မ ရှာ ဘဲ မည် သူ နေ အံ့ နည်း။9 တွေ့ သည့် ကာ လ မိတ် ဆွေ အိမ် နီး ချင်း မိန်း မ တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ကျွန် မ နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ ပါ။ ပျောက် သော ငွေ ကို တွေ့ ပါ ပြီ ဟု ဆို လိမ့် မည်။10 ထို နည်း တူ နောင် တ ရ သော အ ပြစ် သား တစ် ယောက် အ တွက် ဘု ရား သ ခင်၏ စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ မည် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။11 ထပ် မံ မိန့် တော် မူ သည် မှာ လူ တစ် ဦး ၌ သား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ သား ငယ် က အ ဘ၊12 ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ အ နက် ကျွန် တော် ရ ထိုက် သော အ မွေ စု ကို ပေး ပါ ဟု လျှောက် တောင်း သည့် အ တိုင်း ပိုင် ဆိုင် သ မျှ ကို အ ဘ ခွဲ ဝေ လေ၏။13 ထို နောက် ရက် များ စွာ မ ကြာ မီ သား ငယ် သည် ဆိုင် သ မျှ ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် ဝေး ကွာ ရာ ပြည် သို့ ထွက် သွား၍ ပျော် ပါး နေ ထိုင် လျက် ပ စ္စည်း ကို ဖြုန်း တီး သ ဖြင့်၊14 ကုန် ခန်း သည့် ကာ လ ထို ပြည် တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သင့်၍ ကိုယ် တည်း ကျန် သည် နှင့်၊15 သွား ရောက် ခို ကိုး ရ သော ပြည် သား တစ် ဦး သည် လယ် တော သို့ ဝက် ကျောင်း စေ ခိုင်း ရာ၊16 ဝက် စာ တော ပဲ တောင့် များ ဖြင့် ဝမ်း ဖြည့် လို၏။ မည် သူ မျှ လည်း မ ပေး ချေ။17 သ တိ ရ သည့် ကာ လ သူ က ငါ့ အ ဘ ထံ ဝ စွာ စား သောက် ရ သော သူ ရင်း ငှား များ လှ လေ စွ။ ငါ မူ ကား ဤ တွင် မွတ် သိပ် လျက် ပျက် စီး ရ တော့ မည် တ ကား။18 ငါ ထ၍ အ ဘ ထံ သွား ပြီး လျှင် အ ဘ၊ ကျွန် တော် သည် ကောင်း ကင် ရှင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဘ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။19 သား ဟု အ ခေါ် ခံ ထိုက် တော့ သည် မ ဟုတ် ပါ။ သူ ရင်း ငှား တစ် ယောက် ကဲ့ သို့ ထား ပါ ဟူ၍ လျှောက် မည် ဟု အ ကြံ ပြု သည့် အ တိုင်း ထ၍ အ ဘ ထံ သွား သော်၊20 အ ဝေး၌ ရှိ သေး စဉ် အ ဘ မြင်၍ က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် ပြေး ကြို လျက် လည် ကို ဖက် ပြီး လျှင် နမ်း ရှုပ် လေ၏။21 ထို အ ခါ သား က အ ဘ၊ ကျွန် တော် သည် ကောင်း ကင် ရှင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဘ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ သား ဟု အ ခေါ် ခံ ထိုက် တော့ သည် မ ဟုတ် ပါ ဟူ၍ လျှောက် သော်၊22 အ ဘ က ကျွန် တို့ အား အ ကောင်း ဆုံး သော ဝတ် လုံ ကို အ မြန် ထုတ် ယူ ပေး ကြ လော့၊ လက် တွင် လက် စွပ် နှင့် ခြေ တွင် ဖိ နပ် ကို ဆင် ပေး ကြ လော့။23 ဆူ ဖြိုး သော နွား ငယ် ကို ဆွဲ ယူ စီ ရင် ကြ လော့။ စား သောက် ပွဲ လုပ်၍ ပျော် မွေ့ ကြ ကုန် အံ့။24 ငါ့ သား သည် သေ ရာ မှ ရှင် ပြန် ပြီး။ ပျောက် ရာ မှ တွေ့ ပြီ ဟု ဆို လျက် ပျော် မွေ့ ကြ ၏။25 သား ကြီး မူ ကား လယ် မှ ပြန် လာ၍ အိမ် အ နီး သို့ ရောက် သော် တီး မှုတ် သံ၊ က ခုန် သံ ကို ကြား ရ သ ဖြင့်၊26 မည် သို့ ဖြစ် ကြောင်း ငယ် သား တစ် ယောက် ကို ခေါ် ငင် မေး မြန်း ရာ၊27 ထို ငယ် သား က သ ခင့် ညီ ရောက် လာ ပြီး။ ကျန်း မာ စွာ ပြန်၍ ရ သော ကြောင့် ဆူ ဖြိုး သော နွား ငယ် ကို အ ဘ စီ ရင် လေ ပြီ ဟု ဖြေ ဆို၏။28 သား ကြီး သည် အ မျက် ထွက် သ ဖြင့် မ ဝင် လို ဘဲ ရှိ နေ ရာ ထွက် လာ တိုက် တွန်း သော အ ဘ အား၊29 ကျွန် တော် သည် အ မိန့် တစ် ခွန်း ကို မှ မ ဖီ ဆန် ဘဲ နှစ် လ များ စွာ အ ဘ ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ပါ လျက် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ နှင့် ပျော် ပွဲ လုပ် ရန် ဆိတ် ငယ် တစ် ကောင် ကို မျှ ကျွန် တော် အား မ ပေး ဘူး ပါ။30 အ ဘ ဥ စ္စာ ကို ပြည် တန် ဆာ တို့ နှင့် သုံး စား သူ ဤ သား ရောက် လာ လျှင် ဆူ ဖြိုး သော နွား ငယ် ကို စီ ရင် ပါ သည် တ ကား ဟု ပြန် ဆို ရာ၊31 အ ဘ က ငါ့ သား၊ သင် သည် ငါ နှင့် အ စဉ် ရှိ၍ ငါ ပိုင် သ မျှ ကို သင် ပိုင် ဖြစ်၏။32 သင့် ညီ သည် သေ ရာ မှ ရှင် ပြီ၊ ပျောက် ရာ မှ တွေ့ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ရွှင် လန်း စွာ ပျော် ပွဲ လုပ် သင့် သည် ဟူ၍ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။