1 ထို အ ချိန် ကာ လ၌ ပင် ဂါ လိ လဲ နယ် သား အ ချို့ တို့ အ သွေး နှင့် ၎င်း တို့ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ပိ လတ် မင်း ရော ထွေး ကြောင်း လာ ရောက် ကြား လျှောက် ကြ ရာ၊2 ကိုယ် တော် က ထို သို့ ခံ ရ သော ဂါ လိ လဲ နယ် သား တို့ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ခပ် သိမ်း ထက် အ ပြစ် ကြီး သည် ထင် မှတ် ကြ သ လော။3 ထို သို့ မ ဟုတ်။ နောင် တ မ ရ လျှင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ရ ကြ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။4 ရှိ လောင် မြို့ ပြ အိုး လဲ၍ ပိ သေ သူ တစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက် လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ လူ ခပ် သိမ်း ထက် အ ပြစ် မြီ စား ကြီး သည် ထင် မှတ် ကြ သ လော။5 ထို သို မ ဟုတ်။ နောင် တ မ ရ လျှင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ရ ကြ လိမ့် မည် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။6 ၎င်း ပြင် ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဥ ယျာဉ် ရှင် တစ် ဦး သည် ကိုယ့် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ်၌ စိုက် ထား သော သ ဖန်း ပင် တွင် အ သီး ရှာ လာ ရောက် သော် မ တွေ့ သ ဖြင့် ဥ ယျာဉ် စောင့် အား၊7 ကြည့် လော့၊ ဤ သ ဖန်း ပင် တွင် ယ ခု သုံး နှစ် တိုင် တိုင် အ သီး ရှာ ငါ လာ သော် မ တွေ့။ ခုတ် လှဲ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် မြေ ကို အ သုံး မဲ့ ဖြစ် စေ သ နည်း ဟု ဆို သော အ ခါ၊8 ဥ ယျာဉ် စောင့် က အ ရှင်၊ ယ ခု နှစ် ရှိ ပါ စေ ဦး။ အ ပင် ပတ် လည် တူး ဆွ လျက် မြေ သြ ဇာ လောင်း ပါ မည်။9 နောင် အ သီး ကောင်း သီး ပါ လိမ့် မည်။ မ သီး လျှင် ခုတ် လှဲ ပါ တော့ ဟူ၍ ပြန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။10 ဓ မ္မာ ရုံ တစ် ဆောင် တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ်၊11 တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် အား လျော့ စေ သော နတ် ပူး၍ ဖြောင့် ဖြောင့် မ ရပ် နိုင် ဘဲ ခါး ကုန်း သူ မိန်း မ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊12 ယေ ရှု မြင် သော် ခေါ် တော် မူ၍ အ ချင်း မိန်း မ၊13 အား လျော့ ခြင်း မှ သင် လွတ် ကင်း ပြီ ဟု ဆို လျက် လက် တင် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း ထို မိန်း မ သည် ခါး ဖြောင့်၍ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လေ၏။14 ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လူ နာ ကို ယေ ရှု ကျန်း မာ စေ တော် မူ သော ကြောင့် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် သည် အ မျက် ထွက် လျက် လူ ပ ရိ သတ် အား လုပ် ဆောင် အပ် သော ခြောက် ရက် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် မ ဟုတ်။ ထို ခြောက် ရက် အ တွင်း အ ကု အ သ ခံ ရန် လာ ကြ ဟု ဆို သော်၊15 အ ရှင် ဘု ရား က အ ချင်း သီ လ ကြောင် တို့၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သင် တို့ အ သီး သီး သည် ကိုယ် နွား မြည်း ကို တင်း ကုပ် မှ ဖြည်၍ ရေ တိုက် ရန် ငင် သွား တတ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။16 သို့ နှင့် အ ညီ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် စာ တန် ချည် နှောင် ထား သော အာ ဗြ ဟံ့ သ မီး ဖြစ် သူ ဤ မိန်း မ ကို ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဖြည်၍ မ လွှတ် သင့် လော ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊17 တစ် ဘက် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ အ ရှက် ကွဲ ကြ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ မှာ မူ ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော ချီး မွမ်း ထိုက် ရာ ခပ် သိမ်း ကြောင့် ဝမ်း မြောက် ကြ သ တည်း။18 ထို ကြောင့် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည် နှင့် တူ သ နည်း။ မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။19 လူ တစ် ယောက် ယူ၍ ကိုယ့် ခြံ၌ ချ သော မုံ ညင်း စေ့ နှင့် တူ၏။ ပေါက်၍ ရင့် သည့် ကာ လ အ ပင် ကြီး ဖြစ် သ ဖြင့် အ ခက် များ တွင် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ နား နေ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။20 တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။21 မုန့် ညက် သုံး စိတ် အား လုံး ပေါက် သည့် တိုင် အောင် မိန်း မ ယူ၍ ခတ် သော တ ဆေး နှင့် တူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။22 ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် တစ် မြို့ နောက် တစ် မြို့၊ တစ် ရွာ နောက် တစ် ရွာ လျှောက် ကြွ၍ ဒေ သ နာ ပေး လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး သွား တော် မူ စဉ်၊23 လူ တစ် ဦး က အ ရှင် ဘု ရား၊ ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ သူ နည်း ပါး သ လော ဟု မေး လျှောက် သော်၊24 ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကျဉ်း မြောင်း သော တံ ခါး ဖြင့် ဝင် သွား ရန် အား ထုတ် ကြ လော့။ အ များ တို့ သည် ဝင် ရန် ရှာ ကြံ သော် လည်း မ ဝင် နိုင် ဘဲ ရှိ နေ ကြ မည် ငါ ဆို၏။25 အိမ့် ရှင် ထ၍ တံ ခါး ပိတ် ထား ပြီ နောက် အ ရှင် ဘု ရား ဖွင့် တော် မူ ပါ ဟု ပြင် ပ တွင် ရပ် နေ သော သင် တို့ တောင်း လျှောက် လျက် တံ ခါး ကို ခေါက် ကြ သော် သင် တို့ အ ဘယ် က ဖြစ် ကြောင်း ငါ မ သိ ဟု ပြန် ဆို သော အ ခါ၊26 ကိုယ် တော့် ရှေ့ အ ကျွန်ုပ် တို့ စား သောက်၍ ကိုယ် တော် လည်း အ ကျွန်ုပ် တို့ လမ်း များ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ဘူး ပါ သည် ဟု သင် တို့ လျှောက် ကြ လျှင်၊27 အ ဘယ် က ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ မ သိ။ ဒု စ ရိုက် မှု ပြု ကျင့် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ဟူ၍ ပြန် ဆို မည်။28 ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် နှင့် ပ ရော ဖက် ဟူ သ မျှ တို့ ပါ ရှိ လျက် သင် တို့ ကိုယ် တိုင် ပြင် ပ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် ငို ကျွေး ခြင်း၊ အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့။29 အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက် မှ လာ သော သူ တို့ ပင် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် ခံ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။30 နောက် ဆုံး ကျ သော် လည်း အ ဦး ဆုံး ကျ မည့် သူ၊ အ ဦး ဆုံး ကျ သော် လည်း နောက် ဆုံး ကျ မည့် သူ များ ရှိ ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။31 ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား လော့။ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် သင့် ကို သတ် လို သည် ဟု ချဉ်း ကပ် ပြော ဆို ကြ သော်၊32 ကိုယ် တော် က ငါ သည် ယ နေ့ နှင့် နက် ဖြန် နတ် များ ကို နှင် ထုတ်၍ သူ နာ များ ကို ကျန်း မာ စေ ပြီး လျှင် တ တိ ယ နေ့ တွင် စုံ လင် ခြင်း သို့ ရောက် မည် ဟု ထို မြေ ခွေး အား သွား၍ ပြော ကြ လော့။33 သို့ ရာ တွင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ တစ် ပါး ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ တို့ ပျက် စီး ရိုး မ ဟုတ် သော ကြောင့် ယ နေ့ နက် ဖြန် သန် ဖက် များ တွင် ငါ ခ ရီး သွား ရ ဦး မည်။34 ပ ရော ဖက် တို့ ကို သတ်၍ စေ တ မန် တို့ ကို ပစ် ခတ် လေ့ ရှိ သော အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ကြက် မ သည် ကိုယ့် သား ငယ် များ ကို အ တောင် အောက် တွင် စု သိမ်း ထား သည့် နည်း တူ ငါ သည် သင်၏ သား သ မီး များ ကို စု သိမ်း ထား လို သည် မှာ ကြိမ် ဖန် များ လေ စွ။ သင် က မူ အ လို မ ရှိ ချေ။35 သင့် နေ ရာ ကို လက် လွှတ် တော် မူ ပြီ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ သော အ ရှင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟူ၍ သင် တို့ မ ကြွေး ကြော် မီ အ တွင်း ငါ့ ကို အ လျှင်း မြင် ရ မည် မ ဟုတ် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။