1 ထို နောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ က လာ သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ်၍၊2 လက် မ ဆေး ဟု ဆို လို သော မ သန့် သော လက် ဖြင့် တ ပည့် တော် အ ချို့ အ စာ စား သည် ကို မြင် ကြ၏။3 ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မှ စ၍ ယု ဒ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် လူ ကြီး တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို စွဲ မြဲ လျက် စင် ကြယ် စွာ လက် မ ဆေး ဘဲ စား လေ့ မ ရှိ။4 ဈေး မှ ပြန် လာ သည့် အ ခါ လည်း ရေ မ ချိုး ဘဲ စား လေ့ မ ရှိ။ ၎င်း ပြင် အိုး၊ ခွက်၊ ဖ လား များ ကို ဆေး ကြော နည်း မှ စ၍ ခံ ယူ စွဲ မြဲ သော နည်း အ များ ရှိ သေး ၏။5 သို့ ဖြစ်၍ ထို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က လူ ကြီး တို့ ရှေး ထုံး နည်း အ တိုင်း မ လိုက် ဘဲ ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ သည် မ သန့် သော လက် နှင့် အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ စား ကြ သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်6 ကိုယ် တော် က သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ တို့၊ ဤ လူ မျိုး သည် စိတ် နှ လုံး ကို ငါ နှင့် ခွာ၍ နှုတ် ခမ်း အား ဖြင့် သာ ရို သေ လျက် လူ တို့ မှာ ထား ချက် များ ကို တ ရား အ ဖြစ် သွန် သင် သည် နှင့် အ ကျိုး မဲ့ ငါ့ ကို ကိုး ကွယ် ကြ သည် ဟူ၍ သင် တို့ ကို ရည် လျက် ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဟော ပြော ရေး ထား သည် မှာ သင့် လျှော် စွ တ ကား။7 -8 ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို ပယ်၍ လူ တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို သင် တို့ စွဲ မြဲကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။9 ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် က သင် တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို လိုက် နာ ခွင့် ရ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို ပယ် ကြ သည် မှာ သင့် လျှော် ပေ စွ။10 မော ရှေ က မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု ပ ညတ် သော် လည်း၊11 သင် တို့ မူ ကား မည် သူ မ ဆို မိ ဘ အား ထောက် ပံ့ သင့် သော ငွေ ကို ဒါ န ဝ ထ္ထု အ ဖြစ် လှူ ပြီး ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျှင်၊12 မိ ဘ အ ဖို့ မည် သည် ကို မျှ ပြု ခွင့် မ ပေး ရာ ရောက်၍၊13 ကိုယ် စွဲ မြဲ သော ရှေး ထုံး နည်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် အ မိန့် တော် ကို အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ ကြ၏။ ၎င်း ပြင် ထို သို့ သော နည်း များ စွာ အ တိုင်း သင် တို့ ပြု ကျင့် ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။14 လူ ပ ရိတ် သတ် ကို လည်း ခေါ် တော် မူ ပြန် လျက် ငါ မိန့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ ရှိ သ မျှ နာ ယူ နား လည် ကြ လော့။15 ပြင် ပ က ဝင်၍ လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု နိုင် သော အ ရာ မည် သည် မျှ မ ရှိ။ အ တွင်း မှ ထွက် သည့် အ ရာ များ သာ မ သန့် အောင် ပြု သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။16 -17 လူ ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ မှ ထွက် ကြွ၍ အိမ် သို့ ဝင် ရောက် တော် မူ သော် ထို ဥ ပ မာ အ ကြောင်း တ ပည့် တော် တို့ မေး လျှောက် ကြ ရာ၊18 ကိုယ် တော် က သင် တို့ လည်း ဤ မျှ လောက် ဉာဏ် ကင်း လျက် ရှိ နေ ကြ သ လော။ ပြင် ပ က ဝင် သော အ ရာ သည် စိတ် နှ လုံး ထဲ သို့ မ ရောက်။ ဝမ်း သို့ ရောက်၍ အိမ် သာ တွင် စွန့် ရ သော ကြောင့် လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု နိုင် သည် မ ဟုတ် ကြောင်း မ သိ မ မြင် ကြ လော ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အ မျိုး မျိုး ကို အ သန့် ထား တော် မူ၏။19 20 ကိုယ် တော် က လည်း လူ မှ ထွက် သော အ ရာ ကား မ သန့် အောင် ပြု၏။21 အ တွင်း စိတ် နှ လုံး က မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း၊ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊22 သူ့ ဥ စ္စာ ကို ခိုး ခြင်း၊ သူ့ အ သက် ကို သတ် ခြင်း၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား ခြင်း၊ တပ် မက် ခြင်း၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း၊ လှည့် ဖျား ခြင်း၊ ကာ မ ဂုဏ် ကြူး ခြင်း၊ မျက် မုန်း ကျိုး ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း၊ မာ န ကြီး ခြင်း၊ မိုက် မဲ ခြင်း များ ထွက်၏။23 ထို အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ တွင်း က ထွက် လာ၍ လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။24 ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် နယ် များ သို့ ကြွ ပြီး လျှင် အိမ် တစ် အိမ် တွင် ဝင် နေ ရာ မည် သူ မျှ သိ စေ တော် မ မူ လို သော် လည်း မ လျှို့ မ ဝှက် နိုင်။25 ထို ခ ဏ ချင်း တွင် နတ် ဆိုး ပူး သူ သ မီး ငယ် ရှိ သော ရှု ရိ ဖိ နိတ် အ မျိုး သာ သ နာ ပ မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို ကြား၍ ခြေ တော် ရင်း တွင် လာ ရောက် ပျပ် ဝပ် လျက် သ မီး ငယ် မှ နတ် ကို နှင် ထုတ် တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် ရာ၊26 27 ကိုယ် တော် က သား သ မီး တို့ ကို ဦး စွာ ဝ စေ။ သား သ မီး တို့ အ စာ ကို ယူ၍ ခွေး များ အား မ ချ မ ပေး အပ် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊28 မှန် ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား၊ စား ပွဲ အောက် ရှိ ခွေး များ ပင် သား သ မီး တို့ စား နုတ် စား ပေါက် ကို စား ရ ကြ ပါ သည် ဟု ထပ် မံ လျှောက် ထား ၏။29 ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ဤ စ ကား ကြောင့် သွား တော့၊ သင့် သ မီး မှ နတ် ထွက် ခွာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊30 ထို မိန်း မ သည် အိမ် သို့ ပြန် သော် နတ် ထွက် ခွာ လျက် အိပ် ယာ ပေါ် တွင် သူ ငယ် မ အိပ် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လေ ၏။31 တု ရု နယ် မှ တစ် ဖန် ထွက်၍ ဇိ ဒုန် နယ် ကို ဖြတ် ပြီး လျှင် ဒေ က ပေါ လိ နယ် တစ် လျှောက် ကြွ လျက် ဂါ လိ လဲ အိုင် သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ၊32 နား ပင်း၍ နှုတ် ဆွံ့ သူ တစ် ယောက် ကို ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် လက် တော် တင် ရန် တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊33 ကိုယ် တော် သည် ထို လူ ပ ရိတ် သတ် မှ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား၍ နား များ၌ လက် ညှိုး တော် သွင်း ခြင်း၊ တံ တွေး တော် ဖြင့် လျှာ ကို တို့ ခြင်း ပြု ပြီး နောက်၊34 ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ရှူ ရှိုက်၍ ပွင့် စေ ဆို လို သော ဧ ဖ သ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊35 ထို သူ သည် နား ပွင့် လျက် လျှာ ကြော ပြေ လျက် စ ကား ကောင်း စွာ ပြော လေ ၏။36 ထို အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော စေ ရန် မြစ် တား တော် မူ သော် လည်း၊ မြစ် တား တော် မူ သည် နှင့် အ မျှ များ စွာ တိုး တက် ကြော် ငြာ ကြ၏။37 ထို သူ တို့ လည်း အ တိုင်း ထက် အ လွန် အံ့ သြ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကောင်း မွန် စွာ ပြု လေ ပြီ။ သူ ပင်း သူ အ တို့ ပင် ကြား နာ ပြော ဆို နိုင် အောင် ပြု လေ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ကြ၏။