1 အိုင် နား တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ပြန် သော် အ လွန် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် စု ရုံး လာ ရောက် ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် အိုင် ထဲ ရှိ လှေ တစ် စင်း ပေါ် သို့ တက်၍ ထိုင် တော် မူ ရာ အိုင် ကမ်း ပေါ် တွင် ရှိ နေ သော လူ ပ ရိတ် သတ် တို့ အား၊2 အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဥ ပ မာ ဖြင့် သွန် သင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊3 နား ထောင် ကြ လော့၊ မျိုး ကြဲ သူ တစ် ယောက် သည်၊4 မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လျက် ကြဲ သည့် ကာ လ မျိုး စေ့ အ ချို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် ကျ၍ ငှက် များ လာ ပြီး လျှင် ကောက် စား ကြ ၏။5 အ ချို့ သည် ကျောက် ခံ သော မြေ ပါး ရာ တွင် ကျ၍ မြေ တိမ် သော ကြောင့် ချက် ခြင်း အ ညှောက် ပေါက် သ ဖြင့်၊6 နေ ထွက် သော အ ခါ အ ပူ လောင်၍ အ မြစ် မ စွဲ သည့် အ တွက် ညှိုး နွမ်း သေ ပျောက်၏။7 အ ချို့ မှာ ဆူး ကြား တွင် ကျ၍ ဆူး ပင် များ သည် ကြီး ပွား လျက် ဖိ စီး သ ဖြင့် အ သီး မ သီး ရှိ နေ၏။8 အ ချို့ မူ ကား မြေ ကောင်း ရာ တွင် ကျ၍ ကြီး ပွား တိုး တက် လျက် အ သီး သီး သ ဖြင့် အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ ထွက်၏။9 ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။10 ထို နောက် တစ် ပါး တည်း ရှိ တော် မူ စဉ် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ နှင့် တ ကွ အ ပါး တော် တွင် ရှိ နေ သူ တို့ က ဥ ပ မာ များ အ ကြောင်း မေး လျှောက် ကြ သော်၊11 ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် နက် နဲ ရာ ကို သင် တို့ ရ ရှိ သည် မှန်၏။ ပြင် ပ လူ တို့ မူ ကား ကြည့် လျက် ပင် သိ မြင် ခြင်း၊ ကြား လျက် ပင် နား လည် ခြင်း ကင်း၍ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခြင်း ရ ရန် ပြန် လာ ခွင့် မ ရှိ စေ အံ့ သော ငှါ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် သာ သွန် သင် ခံ ရ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။12 13 ထို နောက် ကိုယ် တော် က ဤ ဥ ပ မာ ကို သင် တို့ နား မ လည် သည် မှန် လျှင် ဥ ပ မာ ခပ် သိမ်း ကို မည် သို့ နား လည် ကြ မည် နည်း။14 မျိုး ကြဲ သူ သည် တ ရား တော် ကို ကြဲ ရာ၊15 လမ်း ပေါ် တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မှာ တ ရား တော် ကို ကြား သည့် ကာ လ သူ တို့၌ ကြဲ ထား သည့် တ ရား ကို စာ တန် ချက် ခြင်း လာ၍ နုတ် ယူ တတ် ၏။16 ထို နည်း တူ ကျောက် ခံ မြေ တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မှာ တ ရား တော် ကို ကြား လျှင် ကြား ချင်း ရွှင် လန်း စွာ နာ ယူ သော် လည်း၊17 အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ မျှ သာ တည် ကြည်၍ တ ရား တော် ကြောင့် ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် တွေ့ ကြုံ သည့် ကာ လ ချက် ခြင်း တိုက် လဲ သူ များ ဖြစ်၏။18 ဆူး ကြား တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မှာ လည်း တ ရား တော် ကို ကြား နာ ပြီး နောက်၊19 ယ ခု ဘ ဝ သော က မှ စ သော စည်း စိမ် လှည့် ဖျား ခြင်း နှင့် တပ် မက် ခြင်း အ မျိုး မျိုး ဝင် လာ၍ တ ရား တော် ကို ဖိ စီး သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ များ ဖြစ် ၏။20 ကောင်း သော မြေ တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မူ ကား တ ရား တော် ကို ကြား နာ ခံ ယူ လျက် အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး သီး သော သူ များ ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။21 ထို နောက် ကိုယ် တော် က မီး ခွက် ကို တောင်း အောက်၌ ဖြစ် စေ၊ ခု တင် အောက်၌ ဖြစ် စေ၊ ထား ရန် ယူ လာ တတ် သ လော။ ခုံ ပေါ် တွင် တင် ထား ရန် မ ဟုတ် လော။22 ထင် ရှား စေ ရန် မှ တစ် ပါး ဝှက် ထား သော အ ရာ၊ ဖော် ပြ ရန် မှ တစ် ပါး ဖုံး ထား သော အ ရာ မ ရှိ ချေ။23 ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။24 ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် က ကြား နာ သည့် အ ရာ ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ ကိုယ် ချိန် ပေး သည့် ပ မာ ဏ အ တိုင်း ပေး ခြင်း ကို ခံ ရ၍ ပို မို ရ လိမ့် မည်။25 ရ ရှိ သော သူ့ အား ထပ်၍ ပေး လိမ့် မည်။ မ ရ မ ရှိ သော သူ့ မှ မူ ကား ရှိ သ မျှ ကို ပင် နုတ် ယူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။26 ကိုယ် တော် က လည်း ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် မြေ တွင် လူ တစ် ဦး မျိုး ကြဲ ခြင်း နှင့် တူ၏။27 ကြဲ ပြီး နောက် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် အိပ် လျက်၊ ထ လျက် နေ စဉ်၊ မြေ ကြီး သည် အ လျောက် ဘာ သာ၊ အ စ၌ အ ညှောက်၊ နောက် အ နှံ၊ နောက် အ နှံ တွင် အောင် မာ သော အ သီး သီး တတ် သည် အ တိုင်း အ ကြောင်း ကို ထို သူ မ မြော် မြင် ဘဲ မျိုး စေ့ ပေါက် ရောက် ကြီး ပွား ပြီး မှ၊28 29 မှည့် လျှင် မှည့် ချင်း ရိတ် သိမ်း ချိန် ရောက် သ ဖြင့် တံ စဉ် ကျော့ တတ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။30 တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။ မည် သည့် ဥ ပ မာ ဖြင့် ဖော် ပြ ရ အံ့ နည်း။31 မုံ ညင်း စေ့ နှင့် တူ၏။ ထို အ စေ့ သည် မြေ၌ စိုက် ပျိုး သော အ ခါ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မျိုး စေ့ ရှိ သ မျှ ထက် ငယ် သော် လည်း၊32 စိုက် ပျိုး ပြီး မှ ပေါက် ပွား၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် ရှိ သ မျှ ထက် ကြီး လျက် အ ရိပ် အောက် တွင် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ နား နေ လောက် သော အ ခက် ကြီး များ ထွက် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။33 ထို သို့ သော ဥ ပ မာ အ များ ဖြင့် တ ရား တော် ကို ထို သူ တို့ ကြား နာ နိုင် သ မျှ ဟော ပြော တော် မူ၏။34 ဥ ပ မာ မ ဆောင် ဘဲ ဟော ပြော တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ တ ပည့် တော် ရင်း တို့ အား မူ ကား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ သီး အ ခြား ဖွင့် ပြ တော် မူ၏။35 ထို နေ့ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊36 လူ ပ ရိတ် သတ် ရှိ ရာ မှ ထွက် သွား၍ လှေ တွင် ရှိ နှင့် တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ခြား သော လှေ များ ပါ လျက် ကိုယ် တော် ကို ဆောင် သွား ကြ စဉ်၊37 ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကျ၍ လှိုင်း ခတ် လျက် ဝင် သော ကြောင့် လှေ တွင် ရေ ပြည့် လု ပြီ။38 ကိုယ် တော် မူ ကား ပဲ့ ပိုင်း ရှိ ဖုံ ပေါ် တွင် စက် တော် ခေါ် လျက် နေ တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို နှိုး၍ ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ဆုံး တော့ မည် ကို လျစ် လျူ ရှု တော် မူ သ လော ဟု လျှောက် ဆို ကြ သော်၊39 ကိုယ် တော် သည် ထ၍ လေ ကို ဆုံး မ လျက် ရေ ကို လည်း ရပ် စေ၊ ငြိမ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် လေ တိတ်၍ အ လွန် ငြိမ် ဝပ် ရ လေ၏။40 ကိုယ် တော် က လည်း အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် သ နည်း။ ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း ကြ သေး သ လော ဟု မေး တော် မူ ရာ၊41 အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ၍ ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။