1 မော ဘ ပြည် ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား၊ တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မော ဘ ပြည် အာ ရ မြို့ ကို၊ လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မော ဘ ပြည် ကိ ရ မြို့ ကို၊ လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။2 မော ဘ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ကိုယ့် ဗိ မာန် သို့လလည်း ကောင်း၊ ဒိ ဘုန် မြို့ ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န များ သို့လည်း ကောင်း၊ တက်၍ ငို ကြွေး ကြ ပြီ။ နေ ဗော မြို့ နှင့် မေ ဒ ဘ မြို့ အ ထက် တွင် အော် ကြ ရာ၊ ဆံ မုတ် ဆိတ် ရှိ သ မျှ ကို ပယ် ကြ လေ ပြီ။3 လမ်း ပေါ် တွင် လျှော် တေ ဝတ်၍၊ အိမ် မိုး ပျဉ် ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ လမ်း ဆုံ၌ လည်း ကောင်း၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အော် ဟစ် လျက် သည်း စွာ ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။4 ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် ဧ လာ လေ မြို့ တို့ ဟစ် သံ ကို ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ကြား ရ သ ဖြင့်၊ မော ဘ ရဲ မက် တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ သော စိတ် နှင့် အော် ကြ၏။5 ငါ သည် မော ဘ ပြည် အ တွက် စိတ် က ပင် ဟစ် နေ၏။ ထွက် ပြေး ရ သူ တို့ သည် ဇော ရ မြို့၊ ဧ ဂ လတ် ရှ လိ ရှ မြို့ များ သို့ ပြေး ကြ ရာ၊ လုဟိတ် ကုန်း လမ်း ဖြင့် တက် သွား ငို ကြွေး လျက်၊ ဟော ရ နိမ် မြို့ လမ်း၌ လည်း ပျက် ပြား ခြင်း အ တွက် ဟစ် ကြ၏။6 နိ မ ရိမ် ချောင်း သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ်၍၊ မြက် ပင် ညှိုး နွမ်း လျက်၊ မြက် နု သေး သိမ် လျက်၊ ကောက် တစ် ပင် မျှ မ ရှိ သ ဖြင့်၊ ဆည်း ပူး ကွယ် ဝှက် သော ဥ စ္စာ များ ကို၊7 မိုး မ ခ ပင် ချောင်း တစ် ဘက် သို့ ဆောင် သွား ရ ကြ ၏။8 ဟစ် သံ သည် မော ဘ ပြည် စွန်း တိုင် နှံ့ ပြား၍ အော် သံ လည်း ဧ ဂ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ဗေ ရ ဧ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ရောက် လေ ၏။9 ဒိ မုန် ချောင်း သည် အ သွေး နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ငါ သည် ဒိ မုန် မြို့ ပေါ် တွင် ထပ် မံ သင့် ရောက် စေ သည့် ပြင်၊ ထွက် ပြေး သော မော ဘ ပြည် သူ နှင့် ကျန် ရစ် သော ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် လွှတ် လိမ့် မည်။