1 ဒ မာ သက် မြို့ ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား၊ ဒ မာ သက် မြို့ သည် မြို့ အ ဖြစ် ပ လျက်၊ ပြို လဲ ကျ ပုံ ရာ ရောက် လု ပြီ။2 အာ ရော် မြို့ ရွာ များ သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် သိုး အုပ် တို့ ဝပ် ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။3 ဧ ဖ ရိမ် ပြည် ခံ တပ် သည် လည်း ကောင်း၊ ဒ မာ သက် မြို့ အာ ဏာ တော် သည် လည်း ကောင်း၊ ကွယ် ပျောက် လျက်၊ ရှု ရိ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် တူ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။4 ထို ကာ လ၊ ယာ ကုပ်၏ ဘုန်း အ သ ရေ ယုတ်၍ အ သား ဝ ဖြိုး ခြင်း သည် ယုတ် လျော့ ခြင်း ဖြစ် သည့် ပြင်၊5 ရိတ် သိမ်း သူ သည် ကောက် ပင် ကို ဆုပ်၍၊ လက် ရုံး ဖြင့် အ သီး အ နှံ ကို ပိုက် သိမ်း သ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ရေ ဖိမ် ချိုင့် တွင် ကောက် သင်း ကောက် သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် မည့် မှန် သော် လည်း၊6 သံ လွင် သီး ကို ချွေ၍ အ ပင် ဖျား ထက်၌ နှစ် လုံး သုံး လုံး ဖြစ် စေ၊ အ ခက် အ လက် များ၌ လေး လုံး ငါး လုံး ဖြစ် စေ၊ ကြွင်း ကျန် တတ် သည့် နည်း တူ၊ ကောက် သင်း ကောက် ရန် ရှိ ဦး မည် ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။7 ထို ကာ လ၊ လူ တို့ သည် ကိုယ့် လက် ဖြစ် ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို မ ဖူး မ မြော်။ လက် ဖြင့် လုပ် သော တံ ခွန် တိုင်၊ နေ မင်း တိုင် များ ကို အာ ရုံ မ ပြု ဘဲ၊ ကိုယ် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား ကို ဖူး မြော် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကို အာ ရုံ ပြု ကြ လိမ့် မည်။8 9 ထို ကာ လ၊ ခံ မြို့ များ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မျက် မှောက်၌၊ အ မော ရိ လူ၊ ဟိ ဝိ လူ တို့ လက် လွှတ် ရ သော အ ရပ် များ ကဲ့ သို့ မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လိမ့် မည်။10 အ သို့ ဆို သော် သင် သည် ခို လှုံ ရာ ကျောက် တောင် တော် ကို သ တိ မ ပြု ဘဲ၊ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို၊ မေ့ လျော့ လျက်၊ ပျော် ပါး ရာ နတ် အ ဖို့ ဥ ယျာဉ် ပြု လုပ် ၍ ထူး ခြား သော ဘု ရား ဆိုင် ရာ ပျိုး ပင် များ ကို စိုက် သ ဖြင့်၊11 ၄င်း နေ့ တွင် ပင် စည် ကား ပြီး နောက်၊ နံ နက် အ ချိန် အ ဖူး ထွက် သော် လည်း နာ ကျင် ခြင်း ဒု က္ခ နေ့ ရက်၌၊ အ သီး တွေ့ မည် မ ဟုတ် ချေ။12 သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း သံ ကဲ့ သို့၊ များ စွာ သော လူ မျိုး တို့ ကြိမ်း မောင် သံ၊ ပြင်း ထန် သော ဝဲ ဩ ဃ သံ ကဲ့ သို့၊ ဗိုလ် ထု တို့ တ ခဲ နက် အ သံ ပါ တ ကား။13 ဗိုလ် ထု တို့ သည် ဝဲ ဩ ဃ ကဲ့ သို့၊ တ ခဲ နက် အ သံ ပေး သော် လည်း၊ အ ဆုံး အ မ တော် ကို ခံ ရ၍ ဝေး စွာ ပြေး သွား ကြ ရာ၊ လေ တိုက် သော တောင် ပေါ် ရှိ ဖွဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ လေ ဗွေ ဝှေ့ သော အ မှိုက် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ လိုက် လံ ခံ ရ သည် နှင့်၊14 ညဉ့် ဦး၌ ဘေး သင့် ၍၊ မိုး မ သောက် မီ ကွယ် ပျောက် ကြ လေ ပြီ။ ငါ တို့ ကို လု ယူ ဖျက် ဆီး တတ် သူ တို့ ဝေ ပုံ ကား၊ ထို သို့ ပင် ဖြစ် သ တည်း။