1 ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ရည်၍ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ မြော် မြင် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ဟူ မူ ကား။2 မှူး တော် မတ် တော် ဝင် ထွက် သော တံ ခါး များ ကို ဝင် ရ ကြ စေ ရန်၊ ရှင်း လင်း သော တောင် ထိပ် ပေါ် တွင် အ လံ စိုက် ထူ ပြီး လျှင်၊ လက် ရိပ် ပြ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။3 ငါ သီး သန့် ထား သူ၊ ရွှင် လန်း မောက် မာ သော ရဲ မက် တို့ ကို၊ အ မျက် တော် အ လျောက် ပြီး မြောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ မိန့် မှာ၍ ခေါ် ခဲ့ ပြီ။4 နား ထောင် ကြ ဦး။ တောင် ပေါ် တွင် လူ ပ ရိ သတ် ကြီး အ သံ ဗ လံ ကဲ့ သို့၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပါ တ ကား။ လူ မျိုး ခြား နိုင် ငံ သား တို့ စု ရုံး သော ဆူ ညံ သံ ပါ တ ကား။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ လုံး အ ရင်း ကို ခင်း ကျင်း တော် မူ ပြီ။5 ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တ ကွ၊ အ မျက် တော် ဆိုင် ရာ လက် နက် တော် ဗိုလ် ထု သည်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို တိုက် ဖျက် ရန်၊ မိုး ကောင်း ကင် အ စွန်း အောက် ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ချီ လာ ကြ ပြီ။6 ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဟစ် ကြ လော့။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ မှ ဘေး ဆိုး ကဲ့ သို့ သင့် ရောက် လ တ္တံ့။7 ထို့ ကြောင့် လက် ရှိ သ မျှ လျှော့ လျက် စိတ် ရှိ သ မျှ ပျက် လျက်၊8 ကြောက် လန့် သ ဖြင့် မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား၍ တုန် တုန် ခိုက် ခိုက် ရှိ သည့် ပြင်၊ မီး သ ဖွယ် မျက် နှာ နီ လျက်၊ အ ချင်း ချင်း ကြည့်၍ အံ့ အား သင့် ကြ၏။9 ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နေ့ ရက် တော် သည်၊ တစ် ပြည် လုံး ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် သား တို့ ကို သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ရန် လည်း ကောင်း၊ အ မျက် ဒေါ သ အ ရှိန် နှင့် တ ကွ ကြမ်း တမ်း စွာ သင့် ရောက် တော့ မည်။10 မိုး ကောင်း ကင် ကြယ် န က္ခတ် များ သည် အ ရောင် မ တောက်၊ လ သည် အ ရောင် မ ထွန်း ဘဲ၊ နေ သည် ထွက် သော အ ခါ မိုက် လျက် ရှိ ရာ၊11 လော က သား တို့ အ ပေါ် တွင် ဆိုး သွမ်း ပြစ် ကိုလည်း ကောင်း၊ လူ ဆိုး တို့ အ ပေါ် တွင် ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ ဆပ် ပေး၍၊ မာ န ကြီး သူ တို့ ထောင် လွှား ခြင်း ကို ရပ် စဲ စေ လျက်၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ စော် ကား ခြင်း ကို လည်း နှိမ့် ချ သည့် အ လျောက်၊12 လူ သ တ္တ ဝါ ကို ဩ ဖိ ရ သင်္ဂ နိက် ရွှေ စင် ထက်၊ တန် ဖိုး ပြတ် ရ လိမ့် မည်။13 သို့ ဖြစ်၍ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဒေါ သ ရှိန် ကြောင့်၊ အ မျက် တော် နေ့ ရက်၌ မိုး ကောင်း ကင် ခါ၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ တုန် လှုပ် ရွေ့ သွား ရ သ ဖြင့်၊14 အ လိုက် ခံ ရ သော ဒ ရယ် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ထိန်း သူ မဲ့ သိုး ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် အ မျိုး သား ချင်း ရှိ ရာ သို့ လှည့်၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြေး သွား ကြ ရာ၊15 မှီ သ မျှ တို့ ထိုး ခုတ် ခြင်း၊ သုံ့ ရ သူ တို့ ထား ဖြင့် ကွပ် မျက် ခြင်း၊16 မျက် မှောက် တွင် ပင် သူ ငယ် တို့ ဆောင့် သတ် ခြင်း၊ အိမ် များ လု ယက် ခြင်း၊ မိန်း မ တို့ မု ဒိမ်း ကျင့် ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။17 ကြည့် လော့၊ ငွေ ကို မ ထောက်၊ ရွှေ ကို လည်း မ နှစ် မြို့ သော မေ ဒိ လူ မျိုး တို့ အား၊ ၎င်း တို့ တစ် ဘက်၌ ငါ ဆော် ဩ သ ဖြင့်၊18 လူ ပျို တို့ ကို လေး နှင့် ပစ် ခတ် လျက်၊ သူ ငယ် များ ကို လည်း သ နား ကင်း လျက်၊ မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ မ တာ ကြ။19 တိုင်း နိုင် ငံ များ၏ ရ တ နာ၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး၏ ကြက် သ ရေ ဖြစ် သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြို လှဲ တော် မူ သော သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ နှင့် တူ လျက်၊20 ကာ လ အ စဉ် မည် သူ မျှ မ နေ၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် မ တည်း မ ခို။ အာ ရပ် လူ တို့ တဲ ရှင် မ စိုက်။ သိုး ထိန်း တို့ မ ထိန်း မ ကျောင်း။21 သား ရဲ တို့ အောင် လျက်၊ တိုက် တိုင်း ဇိ ကွက် ပြည့် သည့် ပြင်၊ ငှက် ကု လား အုပ် နား နေ၍၊ နတ် မိ စ္ဆာတို့ မြူး ထူး လျက်၊22 တော ခွေး တို့ သည် ဘုံ ဗိ မာန် များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ခွေး အ တို့ သည် အ သ ရေ တိုက် များ၌လည်း ကောင်း၊ အူ လျက်၊ မြည် လျက် နေ ကြ မည်။ အ ချိန် စေ့ လု ပြီ ဖြစ်၍ မြို့ သက် မ ရှည် ရ။