1 ထို အ ခါ၊ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သင့် ကို ဆွေး နွေး နှီး နှော ရန် ဝံ့ စား လျှင်၊2 စိတ် ရှိ မည် လော။ မည် သူ သည် ချုပ် တည်း၍ စ ကား မ ပြော ဘဲ နေ နိုင် ပါ မည် နည်း။3 သင် သည် လူ အ များ ကို သွန် သင် ဆုံး မ၍၊ မ သန် စွမ်း သော လက် များ ကို ပင် ခိုင် ခံ့ စေ ခဲ့ ပြီ။4 သင့် စ ကား သည် နုန့် နဲ့ သူ့ ကို ထောက် မ လျက်၊ အား လျော့ သော ဒူး ဆစ် များ ကို လည်း တည့် မတ် စေ ခဲ့ ပြီ။5 ယ ခု မူ ကား၊ ကိုယ် တိုင် အ မှု တွေ့၍ စိတ် လျော့ လျက်၊ ထိ ခိုက် ခံ ရ သော ကြောင့် ငေး မှိုင် လေ စွ တ ကား။6 သင်၏ ရို သေ ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ သင် စိတ် ချ ရာ စိတ် ချ ကြောင်း၊ အ လေ့ အ လာ စုံ လင် ခြင်း လည်း၊ သင့် မျှော် လင့် ရာ မျှော် လင့် ကြောင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် တုံ လော။7 အ ပြစ် ကင်း လျက် နှင့်၊ မည် သူ ပျက် စီး ဘူး ပါ သ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ်၌ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ လည်း၊ ပယ် ရှား ခံ ရ ဘူး သ နည်း ဟု ဆင် ခြင် ပါ လော့။8 အ ကျွန်ုပ် ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ သည် မှာ။ ဒု စ ရိုက် ကို ထွန် ယက်၍ ဒု က္ခ မျိုး ကို ကြဲ သော သူ တို့ သည်၊ ထို အ တိုင်း ပင် ရိတ် သိမ်း ရ ကြ၏။9 ဘု ရား သ ခင် ရှု ထုတ် တော် မူ ခြင်း ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ ပျက် စီး၍၊ အ မျက် တော် ရှိန် ဖြင့် ကုန် ဆုံး ရ ကြ၏။10 ဗ ဏ္ဍု ဟိန်း ခြင်း၊ ကေ သ ရာ ဇာ ဟောက် ခြင်း ငြိမ်း လျက်၊ တိ န၏ အ စွယ် ကျိုး ပျက် လေ ပြီ။11 ကိုက် စား ရန် မဲ့ သော ကြောင့်၊ သီ ဟ သေ၍၊ ခြင်္သေ့ ငယ် တို့ ကွဲ လွင့် ရ ကြ သ တည်း။12 အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လျှို့ တ ဝှက် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် သံ ကို၊ သော တာ ရုံ ဖြင့် သိုး သိုး သန့် သန့် ကြား ရ၍၊13 လူ တို့ အိပ် မော ကျ လျက်၊ ရူ ပါ ရုံ ကြောင့် စိတ် ရှုတ် ထွေး သည့် ညဉ့် အ ခါ တွင်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ရိုး စိမ့် စိမ့် တုန် လျက် ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ ကြက် သီး မွှေး ညင်း ထ စဉ်၊ မျက် နှာ ရှေ့ တွင် ရှု ရှိုက် ဟန် ကျော် သွား၍၊ ရပ် တန့် ရာ၊14 15 16 မျက် မှောက် တွင် ရှိ ထို ပုံ သ ဏ္ဌာန်၏ အာ ရုံ ကို မ မြင် ရ သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ကြား ရ သော သဲ့ သဲ့ အ သံ ကား၊17 လူ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ မှာ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ လူ စွမ်း ကောင်း လည်း၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ရှေ့ စင် ကြယ် ခြင်း ရှိ နိုင် သ လော။18 အ မှု တော် ဆောင် တို့ ကို၊ ကိုး စား တော် မ မူ။ တ မန် တော် များ ကို ပင် မှောက် မှား ပြစ် တင် တော် မူ၏။19 မြေ မုန့်၌ အ မြစ် ချ သော မြေ အိမ် တွင်၊ တည်း နေ သူ တို့ ကို မူ ကား၊ သာ၍ တင် တော် မူ၏။20 ထို သူ တို့ သည် ပိုး ရွ ကဲ့ သို့ ကြေ မွ လျက်၊ တစ် နေ့ ချင်း တွင် ကုန် ဆုံး၍။ မည် သူ မျှ ပ မာ ဏ မ ပြု ဘဲ၊ အ စဉ် ပျက် စီး ရ ကြ၏။21 သူ တို့၏ တဲ ကြိုး ဖြုတ် ပြီး လျှင်။ ဉာဏ် ပ ညာ ကင်း မဲ့ လျက် သေ ရ ကြ ကုန် သည် ဟု ကြား ရ လေ၏။