1 ထို နောက် ယော သပ် က သူ တို့ အိတ် များ တွင် စ ပါး ပါ နိုင် သ မျှ ပြည့် စေ၍ အ သီး အ သီး တို့ အိတ် ဝ တွင် ဆိုင် ရာ အ ဖိုး ငွေ ကို လည်း ကောင်း၊2 အ ငယ် ဆုံး သော သူ၏ အိတ် ဝ တွင် စ ပါး ဖိုး ငွေ နှင့် ငါ့ ငွေ ဖ လား ကို လည်း ကောင်း၊ ထည့် လိုက် လော့ ဟု အိမ် အုပ် ဘ ဏ္ဍာ စိုး အား မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု ပြီး မှ၊3 နံ နက် လင်း လျှင် လင်း ချင်း ထို သူ တို့ ကို မြည်း နှင့် တ ကွ လွှတ် လိုက် လေ၏။4 မြို့ မှ ထွက်၍ ခ ရီး မ၀ေး သေး မှီ ယော သပ် က၊ ထို သူ တို့ ကို မှီ အောင် လိုက်၍ ဆို ရ မည် မှာ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ကို အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ဆပ် ကြ သ နည်း။5 ငါ့ အ ရှင် သောက် ရုံ မ က အ နာ ဂ တံ သ ဉာဏ် ကို ရ စေ သော ဖ လား မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ ပြု ခဲ့ သော အ မှု မ ကောင်း စွ တ ကား ဟု ပြော ဆို လော့ ဟူ၍ ဘ ဏ္ဍာ စိုး အား မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊6 ထို သူ သည် မီ အောင် လိုက်၍ ပြော ဆို လေ၏။7 ထို သို့ သော စ ကား ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ ရှင် ပြော ပါ သ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ထို သို့ သော အ မှု နှင့် ကင်း၀ေး လေ စွ။8 ယ ခင် အိတ် ဝ တွင် တွေ့ ရှိ သော ငွေ ကို ခါ နာန် ပြည် မှ အ ရှင့် ထံ တစ် ဖန် ဆောင် ခဲ့ ပါ လျက် နှင့် ကိုယ် တော် သ ခင့် အိမ်၌ ရွှေ ငွေ ကို မည် သို့ ခိုး ယူ ပါ အံ့ နည်း။9 ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ နက် အ ကြင် သူ့ ထံ တွေ့ အံ့။ ထို သူ့ ကို အ ဆုံး စီ ရင် ပါ။ ကြွင်း သူ တို့ လည်း အ ရှင့် ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည် ဟု လျှောက် ကြ၏။10 ဘ ဏ္ဍာ စိုး က လည်း သင် တို့ စ ကား အ တိုင်း အ ကြင် သူ၌ တွေ့ အံ့။ ထို သူ သည် ငါ့ ထံ ကျွန် ခံ လျက် ကြွင်း သူ တို့ မူ ကား ကင်း လွတ် ကြ စေ ဟု ဆို သော်၊11 ကိုယ် စီ အိတ် ကို မြေ သို့ အ မြန် ချ၍ ဖွင့် ပြ ကြ ရာ၊12 အ ကြီး မှ စ၍ အ ငယ် တိုင် အောင် ရှာ သ ဖြင့် ဗင်္ယာ မိန့် အိတ် တွင် ဖ လား ကို တွေ့ သည် နှင့် ထို သူ တို့ သည် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လျက်၊13 ကိုယ် စီ မြည်း ပေါ် မှာ ဝန် တင်၍ မြို့ သို့ ပြန် လာ ကြ၏။14 ယု ဒ သည် ညီ အစ် ကို တို့ ပါ ယော သပ် အိမ် သို့ ဝင် လျှင် အိမ်၌ သူ ရှိ သေး သည် နှင့် ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ၏။15 ယော သပ် က လည်း၊ သင် တို့ ပြု သော အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ ငါ သို့ သော သူ သည် အ နာ ဂ တံ သ ဉာဏ် အ မှန် ရှိ ကြောင်း မ သိ ကြ သ လော ဟု ဆို လျှင်၊16 ယု ဒ က၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ရှင့် ထံ မည် သည့် စ ကား ဖြင့် မည် သို့ ထု ချေ၍ ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ မ တ ရား မှု ကို ဘု ရား သ ခင် တွေ့ တော် မူ ပြီ။ ဖ လား နှင့် တ ကွ လက် ပူး လက် ကြပ် မိ သူ မှ စ၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ ပါ အ ရှင့် ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် လေ သော်၊17 ယော သပ် က၊ ထို သို့ ပြု ရန် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး လေ စွ။ အ ကြင် သူ့ လက်၌ ငါ့ ဖ လား ကို တွေ့၏။ ထို သူ သာ လျှင် ငါ့ ကျွန် ဖြစ် စေ၊ သင် တို့ မူ ကား အ ဘ ထံ သို့ ချမ်း သာ စွာ ပြန် သွား ကြ လော့ ဟု စီ ရင် လေ ၏။18 ယု ဒ သည် ချဉ်း ကပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး အား လျှောက် ထား အ သ နား တော် ခံ ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ပါ။ အ ရှင် သည် ဖာ ရော မင်း နှင့် မ ခြား သော ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် တွင် ဒေါ သ မီး လောင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။19 အ ဘ ရှိ သေး သ လော။ ညီ ရှိ သေး သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊20 ကျွန် တော် မျိုး တို့ က၊ အ ဘ အ သက် ကြီး သူ နှင့် အ ဘ အ သက် ကြီး ရင့် မှ ရ သော သား ငယ် ရှိ ပါ၏။ တစ် မိ တည်း ဖွား အစ် ကို သေ၍ တစ် ယောက် တည်း ကျန် ရစ် သည် နှင့် အ ဘ ချစ် ခင် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သော်၊21 ထို သူ့ ကို ငါ ရှု ကြည့် ရန် ခေါ် ခဲ့ ကြ ဟု ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား အ ရှင် မိန့် တော် မူ ပါ၏။22 ကျွန် တော် မျိုး တို့ က လည်း ထို သူ ငယ် ကို အ ဘ မ ကွေ မ ကွင်း နိုင် ပါ။ ကွေ ကွင်း ရ လျှင် အ ဘ သေ ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ကြ ရာ၊23 ညီ ထွေး မ ပါ က သင် တို့ သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊24 အ ရှင့် ကျွန်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ ထံ ပြန် ရောက်၍ အ ရှင့် စ ကား ကို ပြန် ကြား ကြ ပါ ၏။25 ထို နောက် ငါ တို့ သုံး ဆောင် ရန် အ နည်း ငယ် ကို သွား ဝယ် ကြ ဦး ဟု အ ဘ ဆို သော်၊26 ကျွန် တော် တို့ မ သွား နိုင် ပါ။ ညီ မ ပါ လျှင် ထို မင်း၏ မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ညီ ပါ မှ သွား နိုင် မည် ဟု ပြန် ပြော ကြ ပါ ၏။27 အ ရှင့် ကျွန်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ က လည်း ငါ့ မ ယား တွင် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ဖွား မြင် ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ၏။၊28 တစ် ယောက် မှာ ငါ ထံ မှ ထွက် သွား ပြီး လျှင် အ ကယ် စင် စစ် ကိုက် ဖြတ် ခြင်း ကို ခံ ရ လေ စွ တ ကား ဟု ငါ ဆို ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ ယ ခု တိုင် အောင် သူ့ ကို မ တွေ့ မ မြင် ရ။29 ဤ သား ကို လည်း ငါ့ ထံ မှ ခေါ် သွား၍ သူ၌ ဘေး သင့် လျှင် သင် တို့ သည် ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ ငါ့ ကို ဒု က္ခ ဖြင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သက် စေ ကြ လိမ့် မည် ဟု ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား ဆို ပါ ၏။30 သို့ ဖြစ်၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ဘ ဖြစ် သူ အ ရှင့် ကျွန့် ထံ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဤ သူ ငယ် မ ပါ လျှင် ထို သူ နှစ် ဦး တို့ တစ် သက် တည်း ရှိ သော ကြောင့်၊31 သူ ငယ် မ ပါ မ ရှိ သည် ကို သိ မြင် သော် အ ဘ သေ လွန် ပါ လိမ့် မည်။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ရှင့် ကျွန်၊ ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ ကို ပူ ဆွေး ခြင်း ဖြင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သက် စေ ကြ လေ ပြီ။32 ကျွန် တော် မျိုး က ထို သူ ငယ် ကို အ ဘ ထံ ပြန်၍ မ ဆောင် ခဲ့ လျှင်၊ အ ဘ ကို ပြစ် မှား သူ တစ် သက် လုံး ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို လျက် အ ဘ ထံ သူ ငယ့် အ တွက် အာ မ ခံ ခဲ့ ရ ပါ ၏။33 သို့ ဖြစ်၍ သူ ငယ့် ကိုယ် စား နေ ရစ် လျက် အ ရှင့် ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည်။ သူ ငယ် ကို ကား အစ် ကို တို့ နှင့် အ တူ ပြန် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။34 သူ ငယ် မ ပါ လျှင် အ ဘ ထံ ကျွန် တော် မည် သို့ ပြန် သွား နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ အ ဘ၌ သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော ဒု က္ခ ကို ကျွန် တော် မ ရှု စိတ် နိုင် ပါ ဟု လျှောက် လေ ၏။