1 การทำสงครามกับคนมีเดียน พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า2 “จงแก้แค้นคนมีเดียนเพื่อคนอิสราเอล หลังจากนั้นเจ้าจะจากภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า จะถูกรวบไปอยู่กับประชาชนของเจ้า”3 และโมเสสกล่าวกับประชาชนว่า “จงเตรียมคนในพวกเจ้าให้พร้อมด้วยอาวุธเพื่อทำสงคราม แล้วยกไปสู้กับพวกมีเดียน เพื่อแก้แค้นคนมีเดียนให้กับพระยาห์เวห์4 จงส่งคนจากทุกเผ่าของอิสราเอลเผ่าละพันคนเข้าทำสงคราม”5 ดังนั้นเขาจึงจัดคนเผ่าละพันคนจากอิสราเอลที่เป็นพันๆ รวม 12,000 คน พร้อมด้วยอาวุธเพื่อเข้าสงคราม6 แล้วโมเสสส่งคนเผ่าละพันคนออกไปทำสงคราม เขาทั้งหลายออกไปทำสงครามพร้อมกับฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ปุโรหิตและเครื่องใช้บริสุทธิ์ และมีแตรปลุกอยู่ในมือของฟีเนหัสภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ของเขา7 เขาทั้งหลายทำสงครามต่อสู้กับคนมีเดียนตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส และพวกเขาฆ่าผู้ชายหมดทุกคน8 เขาทั้งหลายประหารบรรดากษัตริย์คนมีเดียนพร้อมกับคนอื่นๆ ที่ถูกฆ่า ได้แก่เอวี เรเคม ศูร์ เฮอร์และเรบาซึ่งเป็นกษัตริย์ทั้งห้าของคนมีเดียน และเขาประหารบาลาอัมบุตรเบโอร์ด้วยดาบ9 คนอิสราเอลจับสตรีชาวมีเดียนมาเป็นเชลยพร้อมกับพวกเด็กๆ รวมทั้งกวาดเอาฝูงสัตว์เลี้ยง ฝูงแพะแกะ และข้าวของทั้งหมดไปเป็นของริบ10 แล้วเอาไฟเผาทุกเมืองซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของพวกเขา และเผาค่ายพักทั้งหมดของเขา11 แล้วเก็บของที่ริบมาทั้งหมด และสิ่งที่ชิงมาทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์กลับไป12 แล้วพวกเขานำบรรดาเชลยและทรัพย์สินที่ชิงมาได้ รวมทั้งของที่ริบได้มายังโมเสส เอเลอาซาร์ปุโรหิต และชุมนุมชนอิสราเอลที่ค่ายพัก ณ ที่ราบโมอับริมแม่น้ำจอร์แดนตรงข้ามเมืองเยรีโค13 การกลับมาจากสงคราม โมเสส เอเลอาซาร์ปุโรหิต และบรรดาผู้นำของชุมนุมชนออกไปต้อนรับเขาทั้งหลายนอกค่ายพัก14 และโมเสสโกรธพวกนายทหาร คือพวกนายพันและพวกนายร้อยผู้กลับจากการทำสงคราม15 โมเสสพูดกับเขาทั้งหลายว่า “พวกท่านไว้ชีวิตผู้หญิงทั้งหมดหรือ?16 ดูซิ หญิงเหล่านี้ทำให้คนอิสราเอลหลงทำผิดต่อพระยาห์เวห์ในเรื่องเปโอร์กดว.25:1-9โดยคำแนะนำของบาลาอัม และภัยพิบัติจึงเกิดขึ้นท่ามกลางชุมนุมชนของพระยาห์เวห์17 ฉะนั้นจงประหารเด็กผู้ชายทุกคน และประหารผู้หญิงทุกคนซึ่งเคยร่วมหลับนอนกับผู้ชาย18 แต่ให้ไว้ชีวิตหญิงสาวที่ยังไม่เคยร่วมหลับนอนกับผู้ชายสำหรับพวกท่านเอง19 จงพักอยู่ภายนอกค่ายเจ็ดวัน คือทุกคนที่ได้ฆ่าคน และทุกคนที่ได้แตะต้องศพผู้ที่ถูกฆ่านั้นภาษาฮีบรูไม่มีคำว่า ศพ จงชำระตัวและชำระเชลยของตนในวันที่สามและวันที่เจ็ด20 พวกท่านต้องชำระเครื่องแต่งกายทุกชิ้น เครื่องใช้ที่ทำด้วยหนังสัตว์ทุกชิ้น เครื่องใช้ที่ทำจากขนแพะทุกชิ้น และเครื่องใช้ที่ทำด้วยไม้ทุกชิ้น”21 และเอเลอาซาร์ปุโรหิตกล่าวกับคนที่ออกไปทำสงครามว่า “นี่เป็นข้อกำหนดของธรรมบัญญัติซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงบัญชาโมเสส22 เฉพาะทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก ดีบุก และตะกั่ว23 และทุกสิ่งที่ทนไฟได้ ท่านทั้งหลายจงนำไปผ่านไฟ แล้วก็จะสะอาด อย่างไรก็ดีต้องล้างชำระมลทินด้วยน้ำ และสิ่งใดที่ทนไฟไม่ได้ท่านต้องผ่านน้ำ24 ท่านต้องซักเสื้อผ้าของท่านในวันที่เจ็ด แล้วท่านจะสะอาด หลังจากนั้นพวกท่านจึงจะเข้ามาในค่ายได้”25 การแบ่งเชลยและของริบ พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า26 “ให้เจ้าและเอเลอาซาร์ปุโรหิตกับบรรดาหัวหน้าสกุลของชุมนุมชนนับสิ่งที่ชิงมา คือทั้งคนและสัตว์ที่ยึดได้27 แล้วแบ่งสิ่งที่ชิงมาเหล่านั้นให้พวกทหารที่ออกไปทำสงครามส่วนหนึ่ง และให้ชุมนุมชนทั้งหมดอีกส่วนหนึ่ง28 และจงชักส่วนหนึ่งจากทหารที่ออกไปทำสงครามเป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์ คือชักหนึ่งในห้าร้อย จากทั้งคน ฝูงโค ฝูงลา และฝูงแพะแกะ29 แล้วเอาส่วนที่ชักจากพวกเขามอบให้แก่เอเลอาซาร์ปุโรหิตเป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์30 และจากส่วนของคนอิสราเอลนั้น เจ้าจงชักหนึ่งในห้าสิบจากคน ฝูงโค ฝูงลา ฝูงแพะแกะ และสัตว์เลี้ยงทั้งหมด แล้วมอบให้แก่คนเลวีที่ดูแลพลับพลาของพระยาห์เวห์”31 และโมเสสกับเอเลอาซาร์ปุโรหิตก็ทำตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส32 สิ่งที่ชิงมาซึ่งยังคงเหลืออยู่จากสิ่งที่ทหารยึดได้นั้น คือ แกะ 675,000 ตัว33 โค 72,000 ตัว34 ลา 61,000 ตัว35 และคน คือ ผู้หญิงที่ยังไม่เคยร่วมหลับนอนกับผู้ชายรวมทั้งหมด 32,000 คน36 และจำนวนครึ่งหนึ่งที่เป็นส่วนของคนที่ออกไปทำสงคราม มีแกะ 337,500 ตัว37 ส่วนของแกะที่เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์คือ 675 ตัว38 มีโค 36,000 ตัว ส่วนที่เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์คือ 72 ตัว39 มีลา 30,500 ตัว ส่วนที่เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์คือ 61 ตัว40 และมีคน 16,000 คน ส่วนที่เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์คือ 32 คน41 โมเสสได้มอบส่วนที่เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์นั้นแก่เอเลอาซาร์ปุโรหิตตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส42 และอีกครึ่งหนึ่งคือส่วนของคนอิสราเอล ซึ่งโมเสสได้แบ่งมาจากพวกทหารที่ไปทำสงครามนั้น43 (ครึ่งหนึ่งที่เป็นของชุมนุมชน มีแกะ 337,500 ตัว44 โค 36,000 ตัว45 ลา 30,500 ตัว46 และคน 16,000 คน)47 จากครึ่งที่เป็นส่วนของคนอิสราเอลนั้น โมเสสเอาหนึ่งในห้าสิบจากทั้งคนและสัตว์เลี้ยงมอบให้แก่คนเลวีที่ดูแลพลับพลาของพระยาห์เวห์ ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส48 และบรรดานายทหารผู้บังคับกองพันคือ บรรดานายพันและนายร้อยเข้ามาหาโมเสส49 และกล่าวกับโมเสสว่า “ผู้รับใช้ของท่านได้ตรวจนับทหารผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเราแล้ว ไม่มีใครหายไปแม้แต่คนเดียว50 และเรานำของที่แต่ละคนพบมาถวายแด่พระยาห์เวห์ คือ สิ่งที่ทำด้วยทองคำ มีกำไลขาและกำไลมือ แหวนตรา ตุ้มหู และสร้อยคอ เพื่อลบมลทินบาปของเราเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์”51 โมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิตก็รับสิ่งของต่างๆ ที่ทำด้วยทองคำจากเขาทั้งหลาย52 และทองคำทั้งหมดอันเป็นเครื่องถวายที่พวกเขาถวายแด่พระยาห์เวห์ ซึ่งมาจากบรรดานายพันและนายร้อยมีน้ำหนักรวม 200 กิโลกรัม53 (ทหารเหล่านั้นต่างคนต่างยึดมาเป็นของตนเอง)54 โมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิตรับทองคำจากนายพันและนายร้อย แล้วนำมาในเต็นท์นัดพบเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่คนอิสราเอลเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์