1 เพราะดูสิ องค์เจ้านายคือพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงนำไปเสียจากเยรูซาเล็มและจากยูดาห์ซึ่งสิ่งหล่อเลี้ยงและการจุนเจือคือสิ่งหล่อเลี้ยงทั้งหมดซึ่งเป็นอาหารและสิ่งหล่อเลี้ยงทั้งหมดซึ่งเป็นน้ำดื่ม2 นักรบและทหารผู้วินิจฉัยและผู้เผยพระวจนะผู้ทำนายและผู้ใหญ่3 นายกองภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า นายห้าสิบและคนมีตำแหน่งสูงที่ปรึกษาและคนเล่นไสยศาสตร์ที่เจนจัดทั้งผู้ชำนาญการทำอาถรรพณ์4 และเราจะทำให้เด็กๆ เป็นเจ้านายของเขาและทารกจะปกครองเขาทั้งหลาย5 และประชาชนจะบีบบังคับกันและกันแปลได้อีกว่า จะถูกบีบบังคับแต่ละคนจะบีบบังคับคนอื่นและแต่ละคนจะบีบบังคับเพื่อนบ้านของตนเด็กๆ จะโอหังต่อแปลได้อีกว่า จะรังแกผู้อาวุโสและคนเลวต่อคนมีเกียรติ6 เมื่อคนหนึ่งคนใดบังคับภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ยึดตัวพี่น้องของเขาในบ้านของบิดาของเขา กล่าวว่า“เจ้ามีเสื้อคลุมอยู่แล้วให้เจ้าเป็นผู้นำของเราและซากหักพังนี้จะอยู่ใต้กำมือของเจ้า”7 แต่ในวันนั้นเขาจะคัดค้านว่า“ข้าพเจ้าจะไม่เป็นผู้แก้ไขภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ผู้รักษาโรคในบ้านของข้าพเจ้าไม่มีทั้งอาหารและเสื้อคลุมพวกท่านอย่าแต่งตั้งข้าพเจ้าเป็นผู้นำของประชาชนเลย”8 เพราะเยรูซาเล็มก็สะดุดและยูดาห์ก็ล้มลงเพราะวาจาและการกระทำของพวกเขาล้วนต่อสู้พระยาห์เวห์กบฏต่อการทรงสถิตด้วยพระสิริภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า กบฏต่อตาแห่งพระสิริของพระองค์9 สีหน้าของเขาทั้งหลายเป็นพยานปรักปรำเขาพวกเขาป่าวร้องความบาปของเขาอย่างเมืองโสโดมพวกเขาไม่ได้ปิดบังเลยวิบัติแก่ตัวเขาเพราะว่าพวกเขานำความหายนะมาสู่พวกเขาเอง10 จงบอกคนชอบธรรมว่าเขาจะเป็นสุขเพราะพวกเขาจะได้รับผลภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า กินผลการกระทำของเขา11 วิบัติแก่คนอธรรม เพราะว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดกับเขาเพราะว่าเขาต้องถูกจัดการตามสิ่งที่มือของเขาได้ทำ12 ส่วนชนชาติของเรานั้น เด็กๆ เป็นผู้บีบบังคับเขาและผู้หญิงปกครองเหนือพวกเขาโอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำให้เจ้าหลงทางทั้งทำให้วิถีทางของพวกเจ้าสับสน13 พระยาห์เวห์ทรงยืนตัดสินความพระองค์ทรงยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์14 พระยาห์เวห์ทรงเข้าไปพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายแห่งชนชาติของพระองค์“พวกเจ้านี่แหละที่กลืนกินสวนองุ่นของริบจากคนจนก็อยู่ในบ้านของเจ้า15 ที่พวกเจ้าบีบคั้นชนชาติของเราและบดขยี้หน้าคนจนนั้นหมายความว่าอย่างไร” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ16 และพระยาห์เวห์ตรัสว่า“เพราะว่าบรรดาธิดาศิโยนนั้นหยิ่งผยองและเดินคอยืดคอยาวทั้งส่งตาหวานเดินกระตุ้งกระติ้งขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง17 องค์เจ้านายจะให้เป็นรอยแผลตกสะเก็ดบนศีรษะของบรรดาธิดาศิโยนและพระยาห์เวห์จะทำให้หน้าผากของพวกนางโล้น”18 ในวันนั้นองค์เจ้านายจะเอาบรรดาสิ่งงดงามไปเสีย คือกำไลข้อเท้า ปันจุเหร็จคือเครื่องประดับเป็นสร้อยที่คาดรอบศีรษะ ตุ้มวงเดือน19 จี้ กำไลมือ ผ้าแถบ20 ผ้ามาลา กำไลต้นแขน ผ้าคาดเอว ผอบน้ำมันหอม ตะกรุด21 แหวนตราและห่วงที่จมูก22 เสื้อออกงานและเสื้อคลุม ผ้าคลุมและกระเป๋าถือ23 เสื้อผ้าโปร่งแปลได้อีกว่า กระจกเงา เสื้อผ้าลินิน ผ้าโพกศีรษะและผ้าคลุมหน้า24 แทนน้ำหอมจะมีแต่ความเน่าเหม็นแทนผ้าคาดเอวจะมีแต่เชือกรัดแทนผมดัดจะมีแต่ศีรษะล้านแทนเสื้องามล้ำค่า จะมีแต่ผ้ากระสอบเป็นสัญลักษณ์ของการไว้ทุกข์แทนความงดงาม จะมีแต่ความอับอาย25 พวกผู้ชายของท่านจะล้มลงด้วยดาบและทหารกล้าของท่านจะล้มลงในสงคราม26 ประตูเมืองของเธอเธอ ในที่นี้และข้อความต่อไปเป็นคำสรรพนามบุรุษที่สาม เอกพจน์จะร้องไห้และไว้ทุกข์เธอจะถูกทำลายแปลได้อีกว่า จะสิ้นเนื้อประดาตัวแล้วนั่งอยู่บนดิน