1 ความอบอุ่นใจที่พระเจ้าสถิตด้วย เพลงสดุดีของดาวิด เมื่อท่านอยู่ในถิ่นทุรกันดารยูดาห์ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะแสวงหาพระองค์จิตใจของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์เนื้อหนังของข้าพระองค์กระเสือกกระสนหาพระองค์ในดินแดนที่แห้งแล้งและอ่อนระโหย ที่ซึ่งไม่มีน้ำ2 เช่นนั้นแหละ ข้าพระองค์เคยเห็นพระองค์ในสถานนมัสการเห็นฤทธานุภาพและพระสิริของพระองค์3 เพราะว่าความรักมั่นคงของพระองค์ดีกว่าชีวิตริมฝีปากของข้าพระองค์จะยกย่องพระองค์4 เช่นนั้นแหละ ข้าพระองค์จะถวายสาธุการแด่พระองค์ ตราบที่ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่ข้าพระองค์จะชูมือต่อพระนามของพระองค์5 จิตใจของข้าพระองค์จะอิ่มหนำดังได้กินอาหารชั้นเลิศและปากของข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ด้วยริมฝีปากที่ชื่นบาน6 เมื่อข้าพระองค์ระลึกถึงพระองค์ขณะอยู่บนที่นอนและใคร่ครวญถึงพระองค์ทุกๆ ยาม7 เพราะพระองค์ทรงเป็นความอุปถัมภ์ของข้าพระองค์ข้าพระองค์จะร้องเพลงด้วยความยินดีอยู่ในร่มปีกของพระองค์8 จิตใจของข้าพระองค์แนบสนิทกับพระองค์พระหัตถ์ขวาของพระองค์ค้ำจุนข้าพระองค์ไว้9 แต่บรรดาผู้มุ่งเอาชีวิตข้าพระองค์จะลงไปในที่ลึกแห่งแผ่นดินโลก10 เขาทั้งหลายจะล้มลงด้วยดาบพวกเขาจะเป็นเหยื่อของสุนัขจิ้งจอก11 แต่พระราชาจะทรงยินดีในพระเจ้าทุกคนที่สาบานโดยอ้างพระเจ้าจะสรรเสริญพระองค์เพราะปากของคนพูดมุสาจะถูกปิด