1 ความร้างเปล่าของเมืองอียิปต์ พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า2 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าจงพิลาปร่ำไรเถิดว่า ‘อนิจจาหนอวันนั้น’3 เพราะวันนั้นใกล้เข้ามาแล้ววันแห่งพระเจ้าใกล้เข้ามาจะเป็นวันมีเมฆเป็นเวลาที่กำหนดของประชาชาติ4 ดาบเล่มหนึ่งจะมาเหนืออียิปต์และความแสนระทมจะอยู่ในเอธิโอเปียเมื่อคนที่ถูกฆ่าล้มในอียิปต์และเขาขนเอาทรัพย์สินไปเสียและรากฐานของเมืองนั้นก็ถูกทลายลง5 เอธิโอเปีย และพูต และลูด และอาระเบียทั้งหมด และลิเบีย และประชาชนแห่งแผ่นดินนั้นที่อยู่ในสันนิบาต จะล้มลงพร้อมกับเขาด้วยดาบ6 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าผู้เหล่านั้นที่สนับสนุนอียิปต์จะล่มจมและอานุภาพอันผยองของมันจะลงมาและจากมิกดลถึงสิเอเนเขาจะล้มลงภายในประเทศนั้นด้วยดาบพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ7 และมันจะร้างเปล่าอยู่ท่ามกลางประเทศที่ร้างเปล่าทั้งหลายและหัวเมืองของมันจะอยู่ท่ามกลางหัวเมืองที่ทิ้งร้าง8 และเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้าเมื่อเราวางเพลิงที่อียิปต์และผู้ช่วยทั้งหมดของมันก็ทลายแล้ว9 “และในวันนั้นทูตจะลงเรือไปจากเรา เพื่อจะกระทำให้คนเอธิโอเปียที่เลินเล่ออยู่นั้นครั่นคร้าม และในวันกำหนดของอียิปต์ ความแสนระทมจะมาถึงเขาเหล่านั้น เพราะนี่แน่ะวันนั้นมาถึงจริงๆ10 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าเราจะกระทำให้ทรัพย์สมบัติของอียิปต์สิ้นสุดลงด้วยมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลน11 ตัวท่านพร้อมกับชนชาติของท่านคือชนชาติที่ทารุณที่สุดในบรรดาประชาชาติจะถูกนำเข้ามาเพื่อทำลายแผ่นดินนั้นและเขาจะชักดาบออกต่อสู้อียิปต์กระทำให้แผ่นดินเต็มไปด้วยคนที่ถูกฆ่า12 และเราจะกระทำให้แม่น้ำไนล์แห้งไปเราจะขายแผ่นดินนั้นไว้ในมือของคนชั่วกระทำให้แผ่นดินและสารพัดที่อยู่บนแผ่นดินนั้นร้างเปล่าโดยมือของคนต่างด้าวเรา คือพระเจ้าได้ลั่นวาจาแล้ว13 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าเราจะทำลายรูปเคารพและกระทำให้ปฏิมากรที่ในเมืองเมมฟีสสิ้นสุดลงและจะไม่มีจ้าวจากแผ่นดินอียิปต์อีกดังนั้นเราจะใส่ความยำเกรงไว้ในแผ่นดินอียิปต์14 เราจะกระทำปัทโรสให้เป็นที่ร้างเปล่าและวางเพลิงที่โศอันและจะกระทำการพิพากษาลงโทษเมืองเธเบส15 เราจะเทความพิโรธของเราลงบนเมืองเปลูเซียมที่กำบังเข้มแข็งของอียิปต์และตัดหมู่นิกรออกเสียจากเมืองเธเบส16 และเราจะวางเพลิงในอียิปต์เมืองเปลูเซียมจะอยู่ในมหันตทุกข์เมืองเธเบสจะแตกและเมืองเมมฟิสจะมีปรปักษ์ในเวลากลางวัน17 ชายฉกรรจ์ของเมืองโอนและเมืองพีเบเสทจะล้มลงด้วยดาบและเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย18 ที่เมืองทาปานเหสกลางวันจะมืดเมื่อเราทำลายแอกของอียิปต์และอานุภาพอันผยองของเมืองนั้นจะสิ้นสุดลงจะมีเมฆมาคลุมเมืองนั้นไว้และเหล่าธิดาของเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย19 เราจะกระทำการพิพากษาลงโทษอียิปต์ดังนี้แหละแล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า”20 เมื่อวันที่เจ็ด เดือนที่หนึ่ง ในปีที่สิบเอ็ด พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า21 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เราได้กระทำให้แขนของฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์หัก และนี่แน่ะ ไม่มีผู้ใดพันแขนให้ ไม่มีผู้ใดเอาผ้ามาพันแขนเพื่อจะรักษาให้หาย เพื่อให้เข้มแข็งที่จะเหวี่ยงดาบได้อีก22 เหตุฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราเป็นปฏิปักษ์กับฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ เราจะหักแขนของเขา ทั้งแขนที่ยังแข็งแรงและแขนที่หักแล้วนั้น เราจะกระทำให้ดาบหลุดจากมือของเขา23 เราจะให้คนอียิปต์กระจัดพลัดพรายไปอยู่ ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเขาไปตามประเทศต่างๆ24 และเราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และเอาดาบของเราใส่มือให้ แต่เราจะหักแขนของฟาโรห์ และเขาจะคร่ำครวญต่อหน้าท่านอย่างคนถูกบาดเจ็บเจียนจะตาย25 เราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน แต่แขนของฟาโรห์จะตก แล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้า เมื่อเราเอาดาบของเราใส่มือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน ท่านจะยื่นมันออกต่อสู้แผ่นดินอียิปต์26 และเราจะให้คนกระจัดพลัดพรายไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเข้าไปตามประเทศต่างๆ แล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า”