1 บทคร่ำครวญเรื่องเมืองไทระ พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า2 “เจ้าบุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงเปล่งเสียงบทคร่ำครวญเรื่องเมืองไทระ3 และจงกล่าวแก่เมืองไทระ ผู้อยู่ที่ทางเข้าสู่ทะเล เป็นพ่อค้าแห่งชนชาติทั้งหลายที่อยู่ตามแผ่นดินชายทะเล พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าเมืองไทระเอ๋ย เจ้าได้กล่าวว่าข้านี้มาพร้อมสรรพทีเดียว4 พรมแดนของเจ้าอยู่ที่กลางทะเลผู้ก่อสร้างได้กระทำให้ความงดงามของเจ้าพร้อมสรรพ5 กระดานของเจ้าทั้งสิ้นเขาทำด้วยไม้สนสามใบมาจากเสนีร์เขาเอาไม้สนสีดาร์มาจากเลบานอนทำเป็นเสากระโดงให้เจ้า6 เอาไม้ก่อแห่งเมืองบาชานมาทำเป็นกรรเชียงของเจ้าเขาทำดาดฟ้าของเจ้าด้วยไม้ช้องรำพันได้มาจากชายฝั่งเกาะไซปรัสฝังด้วยงาช้าง7 ส่วนใบของเจ้านั้นทำด้วยผ้าป่านปักเนื้อละเอียดจากอียิปต์ใช้ต่างธงของเจ้า กันสาดของเจ้านั้นเป็นสีฟ้าสีม่วงมาจากฝั่งเมืองเอลีชาห์8 ชาวเมืองไซดอนและเมืองอารวัด เป็นฝีกรรเชียงของเจ้าโอ ไทระ ช่างฝีมือของเจ้าอยู่ในเจ้าเขาเป็นต้นหนของเจ้า9 ผู้ใหญ่ของเมืองเกบาลและช่างฝีมือของเมืองนี้ก็อยู่ในเจ้าเป็นช่างไม้ประจำเรือให้เจ้าบรรดาเรือทะเลทั้งสิ้นพร้อมกะลาสีก็อยู่ในเจ้าเพื่อแลกเปลี่ยนสินค้ากับเจ้า10 “ชาวเปอร์เซีย และลูด และพูต ก็อยู่ในกองทัพของเจ้า เขาทั้งหลายเป็นทหารของเจ้า เขาแขวนโล่และหมวกเหล็กในเจ้า เขากระทำให้เจ้ามีสง่า11 ชาวอารวัดและชาวเฮเลคอยู่บนกำแพงโดยรอบ ชาวกามัดอยู่ในหอคอยของเจ้า เขาแขวนโล่ไว้ตามกำแพงของเจ้าโดยรอบ เขากระทำให้ความงามของเจ้าพร้อมสรรพ12 “ทารชิชไปมาค้าขายกับเจ้าเพราะเจ้ามีทรัพยากร มากมายหลายชนิด เขาเอาเงิน เหล็ก ดีบุก และตะกั่วมาแลกเปลี่ยนกับสินค้าของเจ้า13 เมืองยาวาน ทูบัล และเมเชค ค้าขายกับเจ้า เขาแลกเปลี่ยนคนและภาชนะทองสัมฤทธิ์กับสินค้าของเจ้า14 เมืองเบธโทการมาห์ เอาม้า ม้าศึกและล่อมาแลกกับสินค้าของเจ้า15 ชาวเดดานทำการค้าขายกับเจ้า แผ่นดินชายทะเลเป็นอันมากเป็นตลาดประจำของเจ้า เขานำงาช้างและไม้มะเกลือมาเป็นค่าของสินค้า16 เมืองอารัมไปมาค้าขายกับเจ้า เพราะเจ้ามีสินค้าอุดม เขาเอามรกต ผ้าสีม่วง ผ้าปัก ป่านเนื้อละเอียด หินประการังและทับทิมมาแลกกับสินค้าของเจ้า17 ยูดาห์และแผ่นดินอิสราเอลก็ค้าขายกับเจ้า เขาเอาข้าวสาลีเมืองมินนิท มะกอกเทศ และมะเดื่อต้นฤดู น้ำผึ้ง น้ำมัน กำยาน มาแลกกับสินค้าของเจ้า18 ดามัสกัสไปมาค้าขายกับเจ้า เพราะเจ้ามีสินค้าอุดม เพราะทรัพยากรมากมายหลายชนิดของเจ้า มีเหล้าองุ่นเฮลโบน และขนแกะขาว19 เขาเอาเหล้าจากเมืองอุซาล มาแลกกับสินค้าของเจ้า เขาเอาเหล็กหล่อ การบูร ตะไคร้มาแลกกับสินค้าของเจ้า20 เมืองเดดานค้าขายกับเจ้าในเรื่องผ้าอานสำหรับขับขี่21 เมืองอาระเบียและเจ้านายทั้งหลายของเมืองเคดาร์ เป็นพ่อค้าขาประจำในเรื่องลูกแกะ แกะผู้ แพะ เขาไปมาค้าขายกับเจ้าในเรื่องเหล่านี้22 พ่อค้าทั้งหลายของเมืองเช-บา และเมืองราอามาห์ก็ค้าขายกับเจ้า เขาเอาเครื่องเทศชนิดดีๆทั้งสิ้นและเพชรพลอยทุกชนิด และทองคำมาแลกสินค้ากับเจ้า23 เมืองฮาราน คานเนห์และเอเดน พ่อค้าทั้งหลายของเมืองเชบา อัสชูร และคิลมาด ก็ค้าขายกับเจ้า24 เมืองเหล่านี้ทำการค้าขายกับเจ้าในตลาด ของเจ้าในเรื่องเครื่องแต่งกายอย่างดีวิเศษ เสื้อสีฟ้าและเสื้อปัก และพรมทำด้วยด้ายสีต่างๆ มัดไว้แน่นด้วยด้ายฟั่น25 กำปั่นทั้งหลายของเมืองทารชิชบรรทุกสินค้าของเจ้า“ดังนั้น เจ้าจึงบริบูรณ์และบรรทุกไว้อย่างหนักในท้องทะเล26 ฝีกรรเชียงของเจ้านำเจ้าออกไปที่ในทะเลลึกลมตะวันออกทำให้เจ้าอับปางในท้องทะเล27 ทรัพย์สินของเจ้า ของขายของเจ้า สินค้าของเจ้าลูกเรือของเจ้า และต้นหนของเจ้าช่างไม้ประจำของเจ้า ผู้ค้าสินค้าของเจ้านักรบทั้งสิ้นของเจ้าผู้อยู่ในเจ้าพร้อมกับพรรคพวกทั้งสิ้นของเจ้าที่อยู่ท่ามกลางเจ้าจมลงในท้องทะเลในวันล่มจมของเจ้า28 แผ่นดินก็สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงโวยวายของต้นหนของเจ้า29 ผู้ที่ถือกรรเชียงก็ลงมาจากเรือของเขาพวกลูกเรือและต้นหนมายืนอยู่บนฝั่งทั้งหมด30 และพิลาปร่ำไห้เพราะเจ้า และร้องไห้หนักหนาเขาเหวี่ยงฝุ่นขึ้นศีรษะของเขาและกลิ้งเกลือกอยู่ที่กองขี้เถ้า31 เขาโกนผมเพราะเจ้าและเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้เขาร้องไห้เพราะเจ้าด้วยจิตใจอันขมขื่นกับไว้ทุกข์หนัก32 ในการพิลาปร่ำไห้นั้น เขาเปล่งเสียงบทคร่ำครวญเพื่อเจ้าและได้ร้องทุกข์เพื่อเจ้าว่า‘มีผู้ใดหรือที่ถูกทำลายเหมือนเมืองไทระในท่ามกลางทะเล33 เมื่อสินค้าของเจ้ามาจากทะเลก็กระทำให้ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากพอใจเจ้าได้กระทำให้บรรดากษัตริย์แห่งโลกมั่งคั่งด้วยสมบัติและสินค้าอันอุดมของเจ้า34 บัดนี้ เจ้าอับปางเสียด้วยทะเลในห้วงน้ำลึกสินค้าของเจ้าและลูกเรือของเจ้า ได้จมลงพร้อมกับเจ้า35 พวกชาวแผ่นดินชายทะเลทั้งสิ้นก็ตกตะลึงเพราะเจ้ากษัตริย์ทั้งหลายของเมืองนั้นก็กลัวยิ่งนักดวงหน้าก็ซีดเซียว36 พ่อค้าท่ามกลางชนชาติทั้งหลายโห่เจ้าเจ้าสูญสิ้นลงอย่างน่าครั่นคร้ามและจะไม่ดำรงอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์’ ” วว. 18:11-19