1 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงลงไปยังราชสำนักของกษัตริย์ยูดาห์ และกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ที่นั่น2 ว่า ‘ข้าแต่พระราชาแห่งยูดาห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิด จงฟังพระวจนะของพระเจ้า ทั้งตัวท่าน ข้าราชการของท่าน และประชาชนของท่านผู้เข้ามาในประตูเมืองนี้3 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ และอย่าได้กระทำความผิดหรือความทารุณแก่ชนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย หรือหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตายในสถานที่นี้4 ถ้าท่านเชื่อฟังถ้อยคำข้อนี้จริงๆแล้ว จะมีพระราชาผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิดเข้ามาทางประตูของพระราชวังนี้ เสด็จมาโดยรถรบและม้า ทั้งตัวพระราชา บรรดาข้าราชการ และประชาชนของท่านนั้น5 แต่ถ้าท่านไม่ฟังถ้อยคำเหล่านี้ พระเจ้าตรัสว่า เราปฏิญาณในนามของเราเองว่าราชสำนักนี้ จะเป็นที่ร้างเปล่า6 เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้เกี่ยวกับราชสำนัก แห่งกษัตริย์ของยูดาห์ว่า“เจ้าเป็นเหมือนกิเลอาดแก่เรา เป็นดังยอดภูเขาเลบานอนถึงกระนั้น เราจะกระทำเจ้าให้เป็นถิ่นทุรกันดารแน่เป็นเมืองที่ไม่มีคนอาศัย7 เราจะเตรียมผู้ทำลายไว้ต่อสู้เจ้าต่างก็มีอาวุธของตนและเขาทั้งหลายจะตัดต้นสนสีดาร์อย่างดีของเจ้าลงและโยนเข้าในไฟ8 “และประชาชาติเป็นอันมากจะผ่านเมืองนี้ไป และทุกคนจะพูดกับเพื่อนของตนว่า “ทำไมพระเจ้าจึงทรงกระทำเช่นนี้แก่เมืองใหญ่นี้”9 และเขาทั้งหลายจะตอบว่า “เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้ง พันธสัญญาของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา และนมัสการกับปรนนิบัติพระอื่น”10 อย่าร้องไห้อาลัยแก่ผู้ที่ตายไปอย่าเสียใจด้วยเขาเลยแต่จงร้องไห้ร่ำไรอาลัยผู้ที่ไปแล้วเพราะเขาจะไม่ได้กลับมาเห็นบ้านเกิดเมืองนอนของเขาอีกเลย11 เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เกี่ยวกับชัลลูม เยโฮอาหาส 2 พกษ. 23:30 2 พกษ. 23:31-34;2 พศด. 36:1-4 บุตรโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ซึ่งครองราชย์แทนโยสิยาห์ราชบิดา และผู้ที่ไปจากสถานที่นี้ “ท่านจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก12 ท่านจะสิ้นชีวิต ในที่ซึ่งเขาจับท่านไปเป็นเชลย และท่านจะไม่เห็นแผ่นดินนี้อีกเลย”13 “วิบัติแก่เขาผู้สร้างวังของตนด้วยความไม่ชอบธรรมและสร้างห้องชั้นบนไว้ด้วยความไม่ยุติธรรมผู้ที่ทำให้เพื่อนบ้านของเขาปรนนิบัติเขาโดยไม่ได้อะไรเลยและมิได้จ่ายค่าจ้างให้แก่เขา14 ผู้กล่าวว่า ‘เราจะสร้างวังใหญ่อยู่เองกับมีห้องชั้นบนกว้างขวางและเจาะหน้าต่างให้ห้องนั้นและบุฝาผนังด้วยไม้สนสีดาร์และทาด้วยชาด15 เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นกษัตริย์เพราะเจ้าแข่งไม้สนสีดาร์กันหรือราชบิดาของเจ้ามิได้กินและดื่มและกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรมดอกหรือฝ่ายราชบิดาก็อยู่เย็นเป็นสุข16 เขาพิพากษาคดีของคนจนและคนขัดสนเขาก็อยู่เย็นเป็นสุขทำอย่างนี้เป็นการรู้จักเราหรือพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ17 แต่เจ้ามีตาและใจไว้เพียงมุ่งกำไรอสัตย์ของเจ้าเพื่อหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตายและเพื่อปฏิบัติการบีบบังคับและความทารุณ”18 เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับ เยโฮยาคิม 2 พกษ. 23:36-24:6;2 พศด. 36:5-7 ราชบุตรของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ว่า“เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า‘อนิจจา พี่ชายเอ๋ย’ หรือ ‘อนิจจา พี่สาวเอ๋ย’เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า‘อนิจจา พระองค์ท่าน’ หรือ ‘อนิจจา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว’19 ท่านจะถูกฝังไว้อย่างฝังลาคือถูกลากไปโยนทิ้งไว้ข้างนอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม”20 “จงขึ้นไปที่เลบานอน และร้องว่าและจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชานจงร้องจากอาบาริมเพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว21 เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุขแต่เจ้ากล่าวว่า ‘เราจะไม่ฟัง’นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆคือเจ้าไม่เชื่อฟังเสียงของเรา22 ลมจะควบคุมดูแลผู้เลี้ยงแกะทั้งสิ้นของเจ้าและบรรดาคนรักของเจ้าจะไปเป็นเชลยแล้วเจ้าจะอับอายขายหน้าเนื่องด้วยความอธรรมทั้งสิ้นของเจ้า23 ชาวเมืองเลบานอนเอ๋ยที่สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์เจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความเจ็บปวดมาเหนือเจ้าอย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร”24 “พระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใด แม้ว่าโคนิยาห์ 2 พกษ. 24:8-15;2 พศด. 36:9-10ราชบุตร ของเยโฮยาคิม กษัตริย์แห่งยูดาห์เป็นแหวนตราอยู่ที่มือขวาของเรา ถึงกระนั้นเราจะถอดออกเสีย25 และมอบเจ้าไว้ในมือของคน เหล่านั้นที่แสวงหาชีวิตของเจ้า ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งพวกเจ้ากลัว คือว่าในมือของเนบูคัดเนสซาร์พระราชา แห่งบาบิโลนและในมือของคนเคลเดีย26 เราจะเหวี่ยงเจ้าและมารดาผู้คลอดเจ้า ไปยังอีกประเทศหนึ่ง ที่ซึ่งเจ้ามิได้เกิดที่นั่นและเจ้าจะตายที่นั่น27 แต่แผ่นดินซึ่งเขาอาลัยอยากจะกลับนั้น เขาจะไม่ได้กลับไปสู่ได้”28 โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือเป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยนเข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก29 โอ้แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ยจงฟังพระวจนะของพระเจ้า30 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“จงเขียนลงว่าชายคนนี้ไม่มีบุตรเป็นชายซึ่งไม่มีความสำเร็จในชั่วชีวิตของเขาเพราะไม่มีลูกของเขาสักคนหนึ่งที่จะสำเร็จในการประทับบนพระที่นั่งของดาวิดและปกครองในยูดาห์อีก”