1 วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ออกกฎหมายอธรรมและแก่ผู้เขียนที่เขียนแต่การบีบคั้นเรื่อยไป2 เพื่อหันคนขัดสนไปจากความยุติธรรมและปล้นสิทธิของคนจนแห่งชนชาติของเราเสียเพื่อว่าหญิงม่ายจะเป็นของริบของเขาและเพื่อเขาจะกระทำให้คนกำพร้าพ่อเป็นเหยื่อของเขา3 พวกเจ้าจะกระทำอย่างไรในวันลงทัณฑ์ในวันวาตภัยซึ่งมาจากที่ไกลเจ้าจะหนีไปพึ่งใครและเจ้าจะฝากทรัพย์สมบัติของเจ้าไว้ที่ไหน4 ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะไปหลังขดหลังงออยู่กับนักโทษหรือล้มลงในหมู่พวกคนที่ถูกฆ่าถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่5 พระเจ้าทรงใช้อัสซีเรีย วิบัติแก่อัสซีเรีย อสย. 14:24-27; นฮม. 1:1-3:19; ศฟย. 2:13-15 ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเราและเป็นไม้พลองแห่งความเกรี้ยวกราดของเรา6 เราจะใช้เขาไปสู้ประชาชาติที่ปฏิเสธพระเจ้าเราจะบัญชาเขาให้ไปสู้ชนชาติที่เรากริ้วไปเอาของริบและฉวยของปล้นและให้เหยียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนในถนน7 แต่เขามิได้ตั้งใจอย่างนั้นและจิตใจของเขาก็มิได้คิดอย่างนั้นแต่ในใจของเขาคิดจะทำลายและตัดประชาชาติเสียมิใช่เล็กน้อย8 เพราะเขาพูดว่า“ผู้บังคับบัญชาของข้าเป็นพระราชาหมดมิใช่หรือ9 เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิชมิใช่หรือเมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปัดมิใช่หรือเมืองสะมาเรียก็เหมือนเมืองดามัสกัสมิใช่หรือ10 เหมือนอย่างมือของเราไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพซึ่งรูปเคารพแกะสลักของเขานั้นใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย11 เราก็จะไม่ทำแก่เยรูซาเล็มกับรูปเคารพของเขาดอกหรือดังที่เราได้ทำแก่สะมาเรียและรูปเคารพของเขา”12 เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำเร็จพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มแล้ว พระองค์จะทรงลงทัณฑ์แก่ความโอ้อวดอันจองหองของพระราชาแห่งอัสซีเรีย และความเย่อหยิ่งอย่างยโสของเขา13 เพราะเขาว่า“ข้าได้กระทำการนี้ด้วยกำลังมือของข้าและด้วยสติปัญญาของข้าเพราะข้ามีความเข้าใจข้าได้รื้อเขตแดนของชนชาติทั้งหลายและได้ปล้นทรัพย์สมบัติของเขาข้าได้ขวิด หรือ บรรดาชาวเมืองคนเหล่านั้นที่นั่งบนพระที่นั่งลงมาเหมือนวัวผู้14 มือของข้าได้ฉวยทรัพย์สมบัติของชนชาติทั้งหลายเหมือนฉวยรังนกและอย่างคนเก็บไข่ซึ่งละทิ้งไว้ข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งสิ้นดังนั้นแหละและไม่มีผู้ใดขยับปีกมาปกหรืออ้าปากหรือร้องเสียงจ้อกแจ้ก”15 เหล็กสะกัดจะคุยข่มคนที่ใช้มันสกัดนั้นหรือหรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยนั้นหรือเหมือนกับว่าตะบองจะยกผู้ซึ่งถือมันขึ้นตีหรืออย่างไม้พลองจะยกผู้ที่มิใช่ไม้16 ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาจะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่พวกคนอ้วนพีของเขาภายใต้เกียรติของเขาจะมีการไหม้ใหญ่โตเหมือนอย่างไฟไหม้17 ความสว่างแห่งอิสราเอลจะเป็นไฟและองค์บริสุทธิ์ของท่านจะกลายเป็นเปลวเพลิงและจะเผาและกินเสียในวันเดียวซึ่งหนามใหญ่และหนามย่อยของเขา18 พระองค์จะทรงทำลายศักดิ์ศรีแห่งป่าของเขาและแห่งสวนผลไม้ของเขาทั้งวิญญาณจิตและร่างกายและจะเป็นเหมือนเวลาคนเจ็บซูบซีดลงไป19 ต้นไม้แห่งป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็มทีจนเด็กๆจะเขียนลงได้20 คนอิสราเอลที่เหลืออยู่ ในวันนั้น คนอิสราเอลที่เหลืออยู่ และคนรอดตายแห่งเชื้อสายของยาโคบ จะไม่พิงผู้ที่ตีเขาอีก แต่จะพักพิงที่พระเจ้า องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล โดยความสัตย์จริง21 ส่วนคนที่เหลืออยู่จะกลับมายังพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ คือคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ22 อิสราเอลเอ๋ย เพราะแม้ว่าชนชาติของเจ้าจะเป็นดั่งทรายในทะเล คนที่เหลืออยู่เท่านั้นจะกลับมา การทำลายนั้นกำหนดไว้แล้ว ล้นหลามไปด้วยความชอบธรรม23 เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาจะทรงกระทำให้สิ้นสุดลงตามที่กำหนดไว้แล้วในท่ามกลางแผ่นดินโลกทั้งสิ้น รม. 9:2724 ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้อยู่ในศิโยน อย่ากลัวคนอัสซีเรีย เมื่อเขาตีด้วยตะบองและยกไม้พลองของเขาขึ้นสู้เจ้าอย่างที่ในอียิปต์25 เพราะอีกสักหน่อยเท่านั้นความกริ้วของเจ้าจะสิ้นสุด และความโกรธของเราจะมุ่งตรงที่การทำลายเขา26 และพระเจ้าจอมโยธาจะทรงเหวี่ยงแส้มาสู้เขา ดังที่พระองค์ทรงโจมตีคนมีเดียน ณ ศิลาโอเรบ และไม้พลองของพระองค์ที่เคยอยู่เหนือทะเล พระองค์จะทรงยกขึ้นอย่างที่ในอียิปต์27 และในวันนั้นภาระของเขาจะพรากไปจากบ่าของเจ้า และแอกของเขาจะถูกทำลายเสียจากคอของเจ้า”คนอัสซีเรียเคลื่อนทัพ เขาขึ้นไปจากสะมาเรียแล้ว28 เขาได้มาถึงอัยยาทแล้วเขาได้ข้ามมิโกรนเขาเก็บสัมภาระของเขาไว้ที่มิคมาช29 เขาเหล่านั้นผ่านช่องหว่างเขามาแล้วเกบาเป็นที่เขาค้างคืนรามาห์สะทกสะท้านกิเบอาห์ของซาอูลหนีไปแล้ว30 ธิดาของกัลลิมเอ๋ย ส่งเสียงร้องซีไลชาห์เอ๋ย ฟังซีอานาโธทเอ๋ย น่าสงสารจริง31 มัดเมนาห์กำลังหนีอยู่คนเกบิมหนีให้พ้นภัย32 ในวันนี้เองเขาจะหยุดอยู่ที่เมืองโนบเขาจะสั่นกำปั้นของเขาเข้าใส่ภูเขาแห่งธิดาของศิโยนเนินเขาของเยรูซาเล็ม33 ดูเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาจะทรงตัดกิ่งไม้ด้วยกำลังอันน่าคร้ามกลัวต้นที่สูงยิ่งจะถูกโค่นลงมาและต้นที่สูงจะต้องถูกทลายลง34 พระองค์จะทรงใช้ขวานฟันป่าทึบและเลบานอนซึ่งมีต้นไม้สูงตระหง่านจะล้มลง