1 คำร้องทุกข์เพราะกรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย เพลงสดุดีของอาสาฟ ข้าแต่พระเจ้า พวกต่างศาสนาได้เข้าในมรดกของพระองค์เขาได้ทำให้พระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์มีมลทินเขาได้ทำให้เยรูซาเล็ม เป็นที่ปรักหักพัง 2 พกษ. 25:8-10;2 พศด. 36:17-19; ยรม. 52:12-142 เขาให้ศพผู้รับใช้ของพระองค์เป็นอาหารแก่บรรดานกในอากาศให้เนื้อของธรรมิกชนของพระองค์แก่สัตว์ป่าแห่งแผ่นดินโลก3 เขาได้เทโลหิตของคนเหล่านั้นออกมาอย่างน้ำรอบเยรูซาเล็มจนไม่มีคนฝังศพ4 เราเป็นที่เย้ยหยันแก่เพื่อนบ้านของเราคนที่อยู่รอบเราก็เยาะและเย้ย5 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงกริ้วอีกนานเท่าใด เป็นนิตย์หรือพระเจ้าข้าพระพิโรธอันหวงแหนของพระองค์จะไหม้ดังไฟไปอีกนานเท่าใด6 ขอทรงเทความกริ้วของพระองค์ลงเหนือบรรดาประชาชาติที่ไม่รู้จักพระองค์และเหนือราชอาณาจักรทั้งหลายที่ไม่ร้องทูลออกพระนามของพระองค์7 เพราะเขาทั้งหลายได้ผลาญยาโคบและกระทำให้ที่อาศัยของเขาร้างเปล่า8 ขออย่าทรงถือเอาความบาปผิด ของบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย เพื่อลงโทษข้าพระองค์ทั้งหลายขอความสังเวชของพระองค์ เร่งมาพบข้าพระองค์ทั้งหลายเพราะข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำมาก9 ข้าแต่พระเจ้าแห่งความรอดของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์เพราะเห็นแก่พระสิริแห่งพระนามของพระองค์ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์และอภัยบาปของข้าพระองค์เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์10 ควรหรือที่บรรดาประชาชาติจะกล่าวว่า“พระเจ้าของเขาอยู่ที่ไหน”ขอให้การแก้แค้นแห่งโลหิตผู้รับใช้ของพระองค์ที่ไหลออกมาจงปรากฏในท่ามกลางประชาชาติต่อหน้าต่อตาข้าพระองค์ทั้งหลาย11 ขอให้เสียงคร่ำครวญของบรรดาเชลย มาอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ด้วยพระกรทรงฤทธิ์ของพระองค์ ขอทรงสงวนคนเหล่านั้นที่ต้องถึงตาย12 ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตอบแทนการที่เขาได้เย้ยหยันต่อพระองค์สักเจ็ดเท่า ณ ทรวงอกเพื่อนบ้านของข้าพระองค์13 แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายประชากรของพระองค์ ฝูงแพะแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์จะโมทนาพระคุณพระองค์เป็นนิตย์ข้าพระองค์ทั้งหลายจะกล่าวสรรเสริญ พระองค์ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์