1 คำอธิษฐานขอทรงช่วยให้พ้นจากศัตรู ของดาวิด ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงผจญผู้ที่ผจญข้าพระองค์ขอทรงสู้รบผู้ที่รบกับข้าพระองค์2 ขอทรงถือโล่และดั้งและทรงลุกขึ้นช่วยข้าพระองค์3 ขอทรงเตรียมหอกและขวานศึกสู้ผู้ไล่ตามข้าพระองค์ขอตรัสกับจิตใจของข้าพระองค์ว่า“เราเป็นผู้ช่วยกู้ของเจ้า”4 ผู้ที่แสวงชีวิตของข้าพระองค์นั้นขอให้เขาได้อายและอัปยศผู้ที่ประดิษฐ์ความชั่วต่อสู้ข้าพระองค์นั้นขอทรงให้เขากลับไปและอดสู5 ให้เขาเป็นเหมือนแกลบต่อหน้าลมมีทูตสวรรค์ของพระเจ้าขับไล่ตามเขาไป6 ขอให้ทางของเขามืดและลื่นมีทูตสวรรค์ของพระเจ้าไล่ตามเขาไป7 เพราะเขาเอาข่ายซ่อนดักข้าพระองค์ไว้อย่างไม่มีเหตุเขาขุดหลุมพรางเอาชีวิตข้าพระองค์อย่างไม่มีเรื่อง8 ขอให้ความพินาศมาถึงเขาอย่างไม่รู้ตัวและขอให้ข่ายที่เขาซ่อนไว้นั้นติดเขาเองและให้เขาติดข่ายพินาศเอง9 แล้วจิตวิญญาณของข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์ในพระเจ้าลิงโลดอยู่ในการช่วยกู้ของพระองค์10 กระดูกทั้งสิ้นของข้าพระองค์จะกล่าวว่า“ข้าแต่พระเจ้า มิมีผู้ใดเหมือนพระองค์พระองค์ผู้ทรงช่วยกู้คนอ่อนแอจากผู้ที่เข้มแข็งเกินกำลังของเขาคนอ่อนแอและคนขัดสนจากผู้ที่ปล้นเขา”11 มีพยานมุ่งร้ายลุกขึ้นเขาถามถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่ทราบ12 เขาสนองข้าพระองค์โดยทำชั่วตอบความดีจิตใจของข้าพระองค์ก็ตรมตรอม13 ส่วนข้าพระองค์ เมื่อเขาป่วยข้าพระองค์สวมผ้ากระสอบข้าพระองค์ข่มใจตนเองด้วยการอดอาหารข้าพระองค์ซบหน้าลงที่อก อธิษฐาน14 อย่างที่ข้าพระองค์เป็นทุกข์เพื่อเพื่อน หรือพี่น้องของข้าพระองค์ข้าพระองค์ออกไปเหมือนคนไว้ทุกข์ให้มารดาคอตกและร้องไห้คร่ำครวญ15 แต่พอข้าพระองค์สะดุด เขาก็ชุมนุมกันอย่างชอบใจเขารวบรวมกันมาสู้กับข้าพระองค์นักเลงหัวไม้ซึ่งข้าพระองค์ไม่รู้จักได้ด่าว่าข้าพระองค์อย่างไม่หยุดยั้ง16 เขาเยาะเย้ยยิ่งขึ้นๆอย่างหยาบคายขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าพระองค์17 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะนิ่งทอดพระเนตรอีกนานเท่าใดขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากการร้ายกาจของเขาช่วยชีวิตข้าพระองค์จากหมู่สิงห์หนุ่ม18 แล้วข้าพระองค์จะโมทนาพระคุณพระองค์ในที่ชุมนุมใหญ่ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางคนเป็นอันมาก19 ขออย่าให้คู่อริอย่างไร้เหตุผลนั้นมีความเปรมปรีดิ์เหนือข้าพระองค์และอย่าให้บรรดาผู้ที่เกลียดชังข้าพระองค์อย่าง ไม่มีเหตุ สดด. 69:4; ยน. 15:25ได้หลิ่วตาให้กัน20 เพราะเขาไม่พูดอย่างศานติแต่เขาคิดถ้อยคำหลอกลวงต่อบรรดาผู้ที่สงบเงียบในแผ่นดิน21 เขาอ้าปากกว้างใส่ข้าพระองค์เขากล่าวว่า “ว่าไง ว่าไงเราเห็นกับตาแล้ว”22 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทอดพระเนตรแล้ว ขออย่าทรงนิ่งเสียข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าทรงสถิตไกลข้าพระองค์23 ข้าแต่พระเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงร้อนพระทัยตื่นขึ้นเพื่อเห็นแก่สิทธิของข้าพระองค์ เพื่อเห็นแก่เรื่องของข้าพระองค์เถิด24 ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงให้ความยุติธรรมแก่ข้าพระองค์ตามความ ชอบธรรมของพระองค์และขออย่าให้เขาเปรมปรีดิ์เหนือข้าพระองค์25 อย่าให้เขาทั้งหลายรำพึงว่า“เอ้อเฮอ เราได้ตามใจปรารถนาของเรา”อย่าให้เขากล่าวได้ว่า “เราได้กลืนเขาเสียแล้ว”26 ขอให้เขาได้อายและได้ความยุ่งยากด้วยกันคือเขาผู้เปรมปรีดิ์เพราะความลำเค็ญของข้าพระองค์ให้เขาได้ห่มความอายและความอัปยศคือผู้ที่เขาอวดตัวสู้ข้าพระองค์27 ขอให้บรรดาผู้ที่เห็นชอบในชัยชนะของข้าพระองค์โห่ร้องและยินดีและกล่าวอยู่เสมอว่า“พระเจ้านั้นใหญ่ยิ่งพระองค์ผู้ทรงปีติยินดีในสวัสดิภาพของผู้รับใช้ของพระองค์”28 แล้วลิ้นของข้าพระองค์จะบอกเล่าถึงความชอบธรรมของพระองค์และจะสรรเสริญพระองค์วันยังค่ำ