1 ยาโคบรับใช้ลาบันเพื่อได้ราเชล และเลอาห์มาเป็นภรรยา ยาโคบเดินทางมาถึงดินแดนของประชาชนชาวตะวันออก2 เมื่อเขามองไป ก็เห็นบ่อน้ำบ่อหนึ่งในทุ่งนา มีฝูงแพะแกะสามฝูงนอนอยู่ข้างบ่อนั้น เพราะคนเลี้ยงแกะเคยตักน้ำจากบ่อนั้นให้ฝูงแพะแกะกิน หินที่ปิดปากบ่อนั้นก็ใหญ่3 เมื่อฝูงแพะแกะมาพร้อมกันที่นั่นแล้ว คนเลี้ยงแกะก็กลิ้งหินออกจากปากบ่อตักน้ำให้ฝูงแพะแกะกิน แล้วเอาหินปิดปากบ่อนั้นเสียดังเดิม4 ยาโคบถามเขาว่า “พี่น้องเอ๋ย ท่านมาจากไหน” เขาตอบว่า “เรามาจากเมืองฮาราน”5 ยาโคบจึงถามเขาว่า “ท่านรู้จักลาบันบุตรชายนาโฮร์หรือไม่” เขาตอบว่า “รู้จัก”6 ยาโคบถามเขาว่า “ลาบันสบายดีหรือ” เขาตอบว่า “สบายดี นั่นแน่ะ บุตรสาวของเขาชื่อ ราเชล กำลังมาพร้อมกับฝูงแพะแกะ”7 ยาโคบจึงว่า “เวลานี้ยังวันอยู่มาก ยังไม่ถึงเวลาที่จะให้ฝูงแพะแกะมารวมกัน จงเอาน้ำให้แพะแกะเหล่านี้กิน แล้วให้ไปกินหญ้าอีก”8 แต่เขาตอบว่า “ไม่ได้ จนกว่าแพะแกะทุกๆฝูงจะมาพร้อมกัน และให้กลิ้งหินออกจากปากบ่อน้ำก่อน แล้วเราจึงจะเอาน้ำให้ฝูงแพะแกะกิน”9 เมื่อยาโคบกำลังพูดกับเขาอยู่ ราเชลก็มาถึงพร้อมกับฝูงแพะแกะของบิดา เพราะเธอเป็นผู้เลี้ยงมัน10 ครั้นยาโคบแลเห็นราเชลบุตรีของลาบันพี่ชายมารดาของตน และฝูงแพะแกะของลาบันพี่ชายมารดาของตน ก็ไปกลิ้งหินออกจากปากบ่อน้ำ เอาน้ำให้ฝูงแพะแกะของลาบันพี่ชายมารดาของตนกิน11 ยาโคบจุบราเชลแล้วร้องไห้12 ยาโคบบอกราเชลว่าเขาเป็นญาติของบิดาเธอ และเป็นบุตรชายของนางเรเบคาห์ เธอก็วิ่งไปบอกบิดาของเธอ13 ครั้นลาบันได้ยินข่าวถึงยาโคบบุตรน้องสาวของตน ก็วิ่งไปพบและกอดจุบยาโคบพามาบ้าน ยาโคบก็เล่าเรื่องเหล่านี้ทั้งหมดให้ลาบันฟัง14 ลาบันจึงพูดกับเขาว่า “เจ้าเป็นเลือดเนื้อของเราแท้ๆ” ยาโคบก็พักอยู่กับเขาเดือนหนึ่ง15 แล้วลาบันพูดกับยาโคบว่า “เพราะเจ้าเป็นญาติของเรา จึงไม่ควรที่เจ้าจะทำงานให้เราเปล่าๆ เจ้าจะเรียกค่าจ้างเท่าไร จงบอกมาเถิด”16 ลาบันมีบุตรีสองคน พี่สาวชื่อเลอาห์ น้องสาวชื่อราเชล17 นางสาวเลอาห์นั้นตาเชื่อมซึม แต่นางสาวราเชลนั้นรูปร่างสละสลวยและงามน่าดู18 ยาโคบก็รักใคร่นางสาวราเชล เขาบอกลาบันว่า “ฉันจะรับใช้การงานให้ท่านเจ็ดปี เพื่อได้ราเชลลูกสาวคนเล็กของท่าน”19 ลาบันจึงว่า “ให้เรายกบุตรีให้เจ้านั้นดีกว่าจะยกให้คนอื่น จงอยู่กับเราเถิด”20 ยาโคบก็รับใช้อยู่เจ็ดปีเพื่อได้นางสาวราเชล เห็นเป็นเหมือนน้อยวันเพราะเขารักเธอ21 ยาโคบบอกลาบันว่า “เวลาที่กำหนดไว้ก็ครบแล้ว ขอให้ภรรยาฉันเถิด ฉันจะได้เข้าไปหาเธอ”22 ลาบันจึงเชิญชาวบ้านมาพร้อมกัน แล้วจัดการเลี้ยง23 ครั้นเวลาค่ำลาบันก็พาเลอาห์บุตรีมามอบให้แก่ยาโคบ และยาโคบก็เข้าไปหาเธอ24 (ลาบันยกศิลปาห์สาวใช้ของตนให้เป็นสาวใช้ของนางเลอาห์)25 พอรุ่งขึ้นยาโคบก็เห็นว่า เป็นนางเลอาห์จึงกล่าวแก่ลาบันว่า “ทำไมลุงทำกับฉันเช่นนี้ ฉันรับใช้ลุงเพื่อได้ราเชลมิใช่หรือ ทำไมลุงจึงล่อลวงฉันเล่า”26 ลาบันจึงตอบว่า “ในเมืองเราไม่มีธรรมเนียมที่จะยกน้องสาวให้ก่อนพี่หัวปี27 ขอให้ครบเจ็ดวัน ดู วนฉ. 14:12ของหญิงนี้ก่อน แล้วเราจะยกคนนั้นให้ด้วย เพื่อตอบแทนที่เจ้าจะได้รับใช้ลุงอีกเจ็ดปี”28 ยาโคบก็ยอม และรอจนครบเจ็ดวันของนาง แล้วลาบันก็ยกราเชลบุตรีให้เป็นภรรยา29 (ลาบันยกบิลฮาห์สาวใช้ของตนให้เป็นสาวใช้ของนางราเชล)30 ฝ่ายยาโคบก็เข้าไปหาราเชลด้วยเขารักราเชลมากกว่า เลอาห์ เขาจึงรับใช้ลาบันต่อไปอีกเจ็ดปี31 บุตรชายหญิงของยาโคบ พระเจ้าทรงเห็นว่ายาโคบชังเลอาห์ จึงทรงเบิกครรภ์ของนาง แต่ราเชลนั้นเป็นหมัน32 นางเลอาห์ตั้งครรภ์คลอดบุตรเป็นชาย และตั้งชื่อว่า รูเบน แปลว่า “ดูซิ บุตรชายแน่ะ” ด้วยนางว่า “เพราะพระเจ้าทอดพระเนตรความทุกข์ใจของข้าพเจ้า บัดนี้สามีจะรักข้าพเจ้าแน่ๆ”33 นางเลอาห์ตั้งครรภ์มีบุตรชายอีกคนหนึ่งและว่า “เหตุพระเจ้าทรงได้ยิน ฮีบรูว่า ชามาว่าข้าพเจ้าเป็นที่ชัง พระองค์จึงทรงประทานบุตรชายคนนี้ให้แก่ข้าพเจ้าด้วย” นางตั้งชื่อว่า สิเมโอน34 นางตั้งครรภ์และมีบุตรชายอีกคนหนึ่ง นางกล่าวว่า “ครั้งนี้สามีจะสนิทสนม ฮีบรูว่า ลาวาห์กับข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้ามีบุตรชายกับเขาสามคนแล้ว” เหตุนี้จึงตั้งชื่อเขาว่า เลวี35 นางตั้งครรภ์และมีบุตรชายอีกคนหนึ่ง นางกล่าวว่า “ครั้งนี้ข้าพเจ้าจะสรรเสริญ ฮีบรูว่า โฮดาห์ คล้ายกับยูดาห์พระเจ้า” เหตุนี้นางจึงตั้งชื่อเขาว่า ยูดาห์ ต่อไปนางก็หยุดมีบุตร