1 โยเซฟซบหน้าลงที่หน้าบิดาแล้วร้องไห้และจุบท่าน2 โยเซฟบัญชาพวกหมอที่เป็นข้าราชการของตน ให้อาบยารักษาศพบิดาไว้ พวกหมอก็อาบยารักษาศพอิสราเอล3 หมอทำงานสี่สิบวัน เพราะการอาบยารักษาศพกินเวลาสี่สิบวัน ชาวอียิปต์ก็ไว้ทุกข์ให้อิสราเอลถึงเจ็ดสิบวัน4 เมื่อเวลาไว้ทุกข์ล่วงไปแล้ว โยเซฟก็เรียนข้าราชสำนักฟาโรห์ว่า “ถ้าข้าพเจ้าเป็นที่ชอบในสายตาของท่าน ขอไปทูลฟาโรห์ให้ทรงทราบว่า5 บิดาให้เราสาบานไว้ โดยกล่าวว่า ‘พ่อจวนจะตายแล้ว เมื่อตายแล้วจงเอาศพพ่อไปฝังไว้ในอุโมงค์ที่พ่อ ได้ขุดไว้สำหรับพ่อ ณ แคว้นคานาอัน’ ปฐก. 47:29-31 เหตุฉะนั้น ขออนุญาตให้ข้าพเจ้าไปฝังศพบิดาแล้วข้าพเจ้าจะกลับมาอีก”6 ฟาโรห์ก็รับสั่งว่า “ไปฝังศพบิดาของท่านตามคำที่บิดา ให้ท่านสาบานไว้นั้นเถิด”7 โยเซฟจึงไปฝังศพบิดา พวกข้าราชการของฟาโรห์ ผู้ใหญ่ในราชสำนักและบรรดาผู้ใหญ่ทั่วแผ่นดิน อียิปต์ก็ตามไปด้วย8 กับครอบครัวทั้งหมดของโยเซฟ พวกพี่น้องและครอบครัวของบิดาท่านก็ไปด้วยเหมือนกัน เว้นแต่เด็กเล็กๆ และฝูงแพะแกะฝูงโคเท่านั้น เขาให้อยู่ในเมืองโกเชน9 มีขบวนรถรบ ขบวนม้าไปกับท่านเป็นขบวนใหญ่มาก10 เมื่อเขาพากันมาถึงลานนวดข้าวแห่งหนึ่งที่อาทาด ซึ่งอยู่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน เขาร้องไห้คร่ำครวญเป็นอันมากตามประเพณี โยเซฟก็ไว้ทุกข์ให้บิดาเจ็ดวัน11 เมื่อชาวแคว้นนั้นคือคนคานาอัน ทั้งปวงได้เห็นการไว้ทุกข์ที่ลานอาทาด จึงพูดกันว่า “นี่เป็นการไว้ทุกข์ใหญ่ของชาวอียิปต์” เหตุฉะนั้นเขาจึงเรียกชื่อตำบลนั้นว่า อาเบลมิสราอิม แปลว่า ทุ่งหญ้า (หรือการไว้ทุกข์) ของอียิปต์ ตำบลนั้นอยู่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน12 บุตรยาโคบจัดงานศพให้บิดาตามคำที่ท่านสั่งไว้13 คือบรรดาบุตรเชิญศพไปยังแคว้นคานาอัน แล้วฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ เป็นนาซึ่งอับราฮัมซื้อไว้จากเอโฟรนคนฮิตไทต์เป็นสุสาน อยู่หน้ามัมเร กจ. 7:1614 เมื่อฝังศพบิดาแล้ว โยเซฟก็กลับมาอียิปต์ ทั้งท่านกับพวกพี่น้องและคนทั้งปวงที่ ไปในงานฝังศพบิดาของท่าน15 โยเซฟปลอบโยนให้พี่ชายหายกลัว เมื่อพวกพี่ชายของโยเซฟเห็นว่าบิดาสิ้นชีวิตแล้ว จึงพูดว่า “น่ากลัวโยเซฟจะชังพวกเรา และจะแก้แค้นเพราะการประทุษร้ายที่ พวกเราเคยกระทำแก่เขา”16 พวกพี่ก็ใช้คนไปเรียนโยเซฟว่า “บิดาท่านเมื่อก่อนจะสิ้นใจนั้นสั่งไว้ว่า17 ‘พวกเจ้าจงเรียนโยเซฟว่า เราขอท่านโปรดให้อภัยความผิดและบาปของพวกพี่ชาย ที่ประทุษร้ายท่าน’ บัดนี้ขอท่านโปรดให้อภัยความผิดของข้าพเจ้าทั้งหลาย ผู้รับใช้ของพระเจ้าของบิดาท่าน” โยเซฟฟังพี่ชายเรียนดังนี้ก็ร้องไห้18 พี่ชายก็พากันมากราบลงต่อหน้าโยเซฟแล้วว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นผู้รับใช้ของท่าน”19 โยเซฟจึงบอกเขาว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นดังพระเจ้าหรือ20 พวกท่านคิดร้ายต่อเราก็จริง แต่ฝ่ายพระเจ้าทรงดำริให้เกิดผลดีอย่างที่บังเกิดขึ้นนี้แล้ว คือช่วยชีวิตคนเป็นอันมาก21 ดังนั้นพี่อย่ากลัวเลย เราจะบำรุงเลี้ยงพี่ทั้งบุตรด้วย” โยเซฟพูดปลอบโยนพวกพี่น้องดังนี้ทำให้เขาอุ่นใจ22 มรณกรรมของโยเซฟ โยเซฟอาศัยอยู่ในอียิปต์กับครอบครัวบิดาของท่าน โยเซฟอายุยืนได้ร้อยสิบปี23 โยเซฟได้เห็นลูกหลานเหลนของเอฟราอิม บุตรของมาร์คีผู้เป็นบุตรของมนัสเสห์ก็ เกิดมาบนเข่าของโยเซฟ24 โยเซฟจึงบอกพวกพี่น้องว่า “เราจวนจะตายแล้ว แต่พระเจ้าคงจะทรงเยี่ยมเยียนพวกท่านและจะ พาออกไปจากประเทศนี้ ให้ถึงดินแดนที่พระองค์ทรงสัญญาไว้กับอับราฮัม อิสอัคและยาโคบ”25 โยเซฟกล่าวว่า “พระเจ้าจะทรงเยี่ยมเยียนพวกท่านเป็นแน่ แล้วท่านทั้งหลายต้องนำกระดูกของเราไป จากที่นี่” อพย. 13:19; ยชว. 24:32; ฮบ. 11:22 แล้วท่านให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลสาบานตัวรับรอง26 โยเซฟสิ้นชีพเมื่ออายุได้ร้อยสิบปี เขาก็อาบยารักษาศพไว้แล้วบรรจุไว้ในโลงที่อียิปต์