1 ထို အ ခါ လူ အ ချို့ တို့ သည် လာ ၍၊ ပိ လတ် မင်း သည် ဂါ လိ လဲ လူ အ ချို့ တို့ ၏ အ သွေး ကို မိ မိ တို့ ပူ ဇော် သော ယဇ် ကောင် တို့ နှင့် ရော နှော ကြောင်း ကို လျှောက် ကြ လျှင်၊2 ယေ ရှု က၊ ထို ဂါ လိ လဲ လူ တို့ သည် ထို သို့ ခံ ရ သော ကြောင့်၊ အ ခြား သော ဂါ လိ လဲ လူ အ ပေါင်း တို့ ထက် သာ ၍ အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု ထင် ကြ သ လော။3 သာ ၍ အ ပြစ် ရှိ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် လည်း နောင် တ မ ရ လျှင် ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည် ဟု ငါ ဆို ၏။4 ထို မှ တ ပါး၊ ရှိ လောင် ပြ အိုး လဲ ၍ ပိ သော သူ တ ကျိပ် ရှစ် ယောက် တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ထက် သာ ၍ အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု ထင် ကြ သ လော။5 သာ ၍ အ ပြစ် ရှိ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် လည်း နောင် တ မ ရ လျှင် ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်၊ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။6 တ ဖန် ဥ ပ မာ ကို မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ လူ တ ယောက် သည် ဥ ယျာဉ် ၌ စိုက် သော သင်္ဘော သ ဖန်း ပင် တ ပင် ရှိ ၏။ ထို အ ပင် သို့ လာ ၍ အ သီး ကို ရှာ သော် လည်း မ တွေ့။7 ထို အ ခါ ဥ ယျာဉ် စောင့် အား လည်း၊ သုံး နှစ် ပတ် လုံး ဤ သင်္ဘော သ ဖန်း ပင် သို့ ငါ လာ ၍ အ သီး ကို ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ မ ရ။ ခုတ် ပစ် လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် မြေ ကို နှောင့် ရှက် ရ သ နည်း ဟု အ မိန့် ရှိ သော်၊ ဥ ယျာဉ် စောင့် က၊ သ ခင်၊ ယ ခု နှစ် ရှိ ပါ စေ ဦး။8 အ ကျွန်ုပ် သည် အ ပင် နား ပတ် လည် ကို တူး ဆွ ၍ နောက် ချေး ကို ဖို့ ပါ မည်။9 အ သီး သီး ကောင်း သီး ပါ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် နောက် မှ ခုတ် ပစ် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် လေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။10 တ နေ့ သော ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ယေ ရှု သည် တ ရား စ ရပ် တွင် ဆုံး မ ဩ ဝါ ဒ ပေး တော် မူ သော အ ခါ၊11 တ ဆယ် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး နတ် စွဲ ၍ ရော ဂါ နှိပ် စက် ခြင်း ကို ခံ ရ သော မိန်း မ တ ယောက် ရှိ ၏။ ထို မိန်း မ သည် ကျော ကုန်း ၍ ကိုယ် ကို အ လျှင်း မ ဆန့် နိုင်။12 ယေ ရှု သည် ထို မိန်း မ ကို မြင် တော် မူ လျှင် အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ၍၊ အ ချင်း မိန်း မ၊ သင် သည် အ နာ ရော ဂါ နှင့် လွတ် ၏ ဟု မိန့် တော် မူ လျက်၊13 သူ့ အ ပေါ် မှာ လက် တော် ကို တင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ သည် ချက် ခြင်း တည့် မတ် ခြင်း သို့ ရောက် ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လေ ၏။14 ထို သို့ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ယေ ရှု သည် အ နာ ရော ဂါ ကို ငြိမ်း စေ တော် မူ သော ကြောင့် တ ရား စ ရပ် မှူး သည် အ မျက် ထွက် ၍၊ အ လုပ် လုပ် ရ သော နေ့ ရက် ခြောက် ရက် ရှိ ၏။ ထို နေ့ ရက် တွင် လာ ၍ အ နာ ရော ဂါ ငြိမ်း စေ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို ခံ ကြ လော့။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မ လာ မ ခံ ကြ နှင့် ဟု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဆို ၏။15 သ ခင် ဘု ရား က လည်း၊ လျှို့ ဝှက် သော သူ၊ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မြင်း၊ နွား ကို တင်း ကုပ် မှ လွှတ် ၍ ရေ တိုက် ခြင်း ငှါ ဆောင် သွား တတ် သည် မ ဟုတ် လော။16 တ ဆယ် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး စာ တန် ချည် နှောင် သော အာ ဗြ ဟံ ၏ သ မီး ဖြစ် သော ဤ မိန်း မ ကို ဤ ချည် နှောင် ခြင်း မှ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မ လွှတ် ရ သ လော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။17 ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး မှ ရန် ဘက် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ရှက် ကြောက် ခြင်း ရှိ ၍၊ ပြု တော် မူ သော အံ့ ဩ ဘွယ် အ မှု များ တို့ ကို လူ အ ပေါင်း တို့ သည် နှစ် သက် ဝမ်း မြောက် ကြ ၏။18 တ ဖန် မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် အ ဘယ် အ ရာ နှင့် တူ သ နည်း။ အ ဘယ် သို့ ပုံ ပြ ရ အံ့ နည်း။19 လူ သည် ယူ ၍ ဥ ယျာဉ် ၌ စိုက် သော မုန် ညင်း စေ့ နှင့် တူ ၏။ ထို အ စေ့ သည် ကြီး ပွါး ၍ အ ပင် ကြီး ဖြစ် ၏။ မိုဃ်း ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် လည်း အ ကိုင်း အ ခက် တို့ ၌ နား နေ မှီ ခို ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။20 တ ဖန် မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို အ ဘယ် သို့ ပုံ ပြ ရ အံ့ နည်း။21 မိန်း မ သည် တ ဆေး ကို ယူ ၍ မုန့် ညက် သုံး တင်း ၌ ထည့် သ ဖြင့်၊ မုန့် ညက် ရှိ သ မျှ ကို ဖောင်း ကြွ စေ တတ် သော တ ဆေး နှင့် တူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။22 ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် မြို့ ရွာ တို့ ကို ဒေ သ စာ ရီ လှည့် လည် လျက်၊ ဆုံး မ ဩ ဝါ ဒ ပေး လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး သွား တော် မူ ၏။23 လူ တ ဦး က လည်း၊ သ ခင်၊ ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် သော သူ တို့ သည် များ သ လော၊ နည်း သ လော ဟု မေး လျှောက် လျှင်၊24 ကျဉ်း မြောင်း သော တံ ခါး ဝ ကို ဝင် ခြင်း ငှါ ကြိုး စား အား ထုတ် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ အ များ သော သူ တို့ သည် ဝင် ခြင်း ငှါ အ လို ရှိ သော် လည်း မ စွမ်း နိုင် ကြ ဟု ငါ ဆို ၏။25 အိမ် ရှင် သည် တ ခါ ထ ၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး မှ၊ သင် တို့ သည် ပြင် ၌ ရပ် ၍ တံ ခါး ကို ခေါက် လျက်၊ သ ခင်၊ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ဖွင့် ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သော် လည်း၊ သ ခင် က၊ သင် တို့ သည် အ ဘယ် က လာ သည် ကို ငါ မ သိ ဟု ပြန် ပြော လိမ့် မည်။26 ထို အ ခါ သင် တို့ က လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ထံ တော် ၌ စား သောက် ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နေ သော မြို့ ရွာ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဆုံး မ ဩ ဝါ ဒ ပေး တော် မူ ပြီ ဟု လျှောက် ပြန် သော် လည်း၊27 သ ခင် က၊ သင် တို့ သည် အ ဘယ် က လာ သည် ကို ငါ မ သိ ဟု ငါ ဆို ပြီ။ မ တ ရား သော အ မှု ကို ပြု သော သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ဖယ် သွား ကြ ဟု ပြော လိမ့် မည်။28 ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် မှ စ သော ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍၊ သင် တို့ သည် ပြင် သို့ နှင် ထုတ် ခြင်း ကို ခံ ရ သော အ ခါ ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ သွား ခဲ ကြိတ် ခြင်း ရှိ လ တံ့။29 ထို အ ခါ အ ရှေ့ အ နောက် တောင် မြောက် အ ရပ် လေး မျက် နှာ က လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ ထဲ တွင် လျောင်း ရ ကြ လ တံ့။30 နောက် ကျ သော သူ အ ချို့ တို့ သည် အ ရင် ကျ ကြ လိမ့် မည်။ အ ရင် ကျ သော သူ အ ချို့ တို့ သည် နောက် ကျ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။31 ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ၍၊ ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား ပါ။ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ကိုယ် တော် ကို သတ် မည် အ ကြံ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ ကိုယ် တော် က၊ သင် တို့ သွား ကြ လော့။32 ယ ခု နေ့ နှင့် နက် ဖြန် နေ့ ၌ နတ် ဆိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် ၍ အ နာ ရော ဂါ ကို ငြိမ်း စေ ၏။ သုံး ရက် မြေက် သော နေ့ ၌ စုံ လင် ခြင်း သို့ ရောက် မည် အ ရာ ကို ထို မြေ ခွေး အား ပြော ကြ လော့။33 သို့ သော် လည်း ယ ခု နေ့၊ နက် ဖြန် နေ့၊ သန် ဘက် နေ့ ၌ ငါ သွား ရ သေး ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ တ ပါး အ ခြား သော အ ရပ် ၌ အ ဘယ် ပ ရော ဖက် မျှ မ ဆုံး ရာ။34 အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ သင် သည် ပ ရော ဖက် တို့ ကို သတ် မြဲ ရှိ ၏။ သင် ရှိ ရာ သို့ စေ လွှတ် သော သူ တို့ ကို လည်း ကျောက် ခဲ နှင့် ပစ် မြဲ ရှိ ၏။ ကြက် မ သည် မိ မိ သား ငယ် တို့ ကို အ တောင် အောက် ၌ စု ရုံး သ ကဲ့ သို့ သင် ၏ သား တို့ ကို စု ရုံး စေ ခြင်း ငှါ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ငါ အ လို ရှိ ၏။ သင် မူ ကား အ လို မ ရှိ။35 သင် တို့ နေ သော အိမ် သည် သင် တို့ ၌ လူ ဆိတ် ညံ လျက် ကျန် ရစ် ရ ၏။ ငါ ဆို သည် ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ ခွင့် နှင့် ကြွ လာ သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သော ဟု သင် တို့ မ ပြော မှီ တိုင် အောင် ယ ခု မှ စ ၍ သင် တို့ သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မ မြင် ရ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။