1 တ ရား မင်း တို့ အုပ် စိုး စီ ရင် ကြ သည့် ကာ လ ပြည် တော် တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် ရောက် သ ဖြင့် ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ သား တစ် ယောက် သည် မ ယား နှင့် သား နှစ် ယောက် တို့ ပါ မော ဘ ပြည် သို့ သွား ရောက် မှီ ခို ကြ လေ ၏။2 ထို သူ၏ အ မည် ကား၊ ဧ လိ မ လက်၊ မ ယား၊ နော မိ၊ သား နှစ် ယောက် တို့ လည်း မ ဟာ လုန် နှင့် ခိ လျုန် အ မည် ရှိ ကြ သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ယု ဒ နယ်၊ ဧ ဖ ရတ် ခ ရိုင်၊ ဗက် လင် မြို့ သား ဖြစ် လျက် မော ဘ ပြည် သို့ သွား ပြီး လျှင် နေ ထိုင် ကြ ရာ၊3 နော မိ ၏ ခင် ပွန်း ကွယ် လွန် သ ဖြင့် မ ယား နှင့် သား နှစ် ယောက် တို့ ကျန် ရစ် ကြ ၏။4 ထို သား တို့ သည် မော ဘ ပြည် သူ၊ သြ ရ ပ နှင့် ရု သ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ တို့ ကို ကြင် ဘက် အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက်၍ နှစ် ပေါင်း ဆယ် နှစ် ခန့် နေ ထိုင် ပြီး မှ၊5 မ ဟာ လုန် နှင့် ခိ လျုန် နှစ် ဦး လုံး ကွယ် လွန် ပြန် သ ဖြင့်၊ နော မိ သည် သား လင် မဲ့ လျက် ကျန် ရစ် လေ သော်၊6 လူ မျိုး တော် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြည့် ရှု၍ အ စာ ပေး သ နား တော် မူ ကြောင်း ကို မော ဘ ပြည် တွင် နေ သေး စဉ် ကြား ရ သည် နှင့် ထို ပြည် မှ ချွေး မ နှစ် ယောက် တို့ နှင့် တ ကွ ပြန် သွား ရန် ထ ပြီး လျှင်၊7 ၄င်း ချွေး မ တို့ ပါ နေ ရာ အ ရပ် မှ ထွက် သွား၍ ယု ဒ ပြည် သို့ တစ် ဖန် အ ရောက် ခ ရီး သွား ကြ လေ၏။8 ထို အ ခါ နော မိ က ချွေး မ တို့ အား သင် တို့ နှစ် ယောက် လုံး ပင်၊ ကိုယ့် အ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လေ။ ကွယ် လွန် သူ တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု ကြ သည့် အ လျောက် သင် တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊9 နောက် အိမ် ထောင် နှင့် ငြိမ်း ချမ်း စွာ နှစ် ယောက် လုံး နေ ထိုင် ခွင့် ကို သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို ၍ နမ်း ရှုပ် ရာ၊10 ၄င်း တို့ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ လျက် ကျွန် မ တို့ သည် အ ရှင် မ နှင့် အ တူ အ ရှင် မ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ လိုက် ပါ ပါ မည် ဟု ဆို ကြ လျှင်၊11 နော မိ က၊ ငါ့ သ မီး တို့ ပြန် ကြ လေ။ မည် သည့် အ တွက် ငါ နှင့် လိုက် လို ကြ သ နည်း။ သင် တို့ ကြင် ဘက် ပြု ရန် ငါ့ ဝမ်း တွင် သား ရှိ ပါ သေး သ လော။12 ငါ့ သ မီး တို့၊ ငါ သည် အိမ် ထောင် ပြု ရန် အို မင်း လှ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ပြန် သွား ကြ လေ။ အ ကယ်၍ မျှော် လင့် စ ရာ ရှိ သေး သည် ဟု ငါ ဆို လျှင် လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ ညဉ့် ပင် အိမ် ထောင် ပြု၍ သား တို့ ကို ဖွား မြင် လျှင် လည်း ကောင်း၊13 ထို သား များ အ ရွယ် ရောက် သည့် တိုင် အောင် အိမ် ထောင် မ ပြု ဘဲ သင် တို့ ဆိုင်း ငံ့ မည် လော။ ငါ့ သ မီး တို့ ထို သို့ မ ဟုတ် စေ ရ။ ထာဝရ ဘု ရား လက် တော် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် ရှိ သ ဖြင့် သင် တို့ အ တွက် အ လွန် ပင် နစ် နာ လှ သည် ဟု ဆို သော်၊14 ၄င်း တို့ တစ် ဖန် အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ ပြီး လျှင် သြ ရ ပ သည် ယော က္ခ မ ကို နမ်း၍ နှုတ် ဆက် လေ၏။ ရု သ မူ ကား မှီ ဝဲ နေ ထိုင် လေ ၏။15 ထို အ ခါ နော မိ က၊ သင့် အစ် မ သည် ဘု ရား ရင်း နှင့် အ မျိုး ရင်း ထံ သို့ ပြန် သွား လေ ပြီ။ အစ် မ နောက် တွင် လိုက် သွား လေ ဟု ဆို သော်၊16 ရု သ က၊ အ ရှင် မ နောက် သို့ မ လိုက် စေ ရန်၊ စွန့် ခွာ ရ မည့် အ ကြောင်း မ တိုက် တွန်း ပါ နှင့်။ သွား လေ ရာ သို့ လိုက် ပါ ပါ မည်။ တည်း ခို လေ ရာ ၌ တည်း ခို ပါ မည်။ အ ရှင် မ အ မျိုး သည် ကျွန် မ အ မျိုး၊ အ ရှင် မ ဘု ရား သည် ကျွန် မ ဘု ရား ပင် တည်း။17 အ ရှင် မ သေ သော အ ရပ်၌ ကျွန် မ လည်း သေ၍ သင်္ဂြိုဟ် ခံ ပါ မည်။ သေ ခြင်း မှ တစ် ပါး အ ခြား အ ကြောင်း ကြောင့် အ ရှင် မ နှင့် ခွဲ ခွာ ခဲ့ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် မ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို သည့် အ လျောက်18 လိုက် ရန် စိတ် ပြ ဌာန်း သည် ကို နော မိ သိ လျှင် ထပ် မံ မ တိုက် တွန်း ဘဲ နေ လေ ၏။19 ထို သူ နှစ် ယောက် တို့ သည် ခ ရီး သွား မြဲ သွား သ ဖြင့် ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် လျှင် တစ် မြို့ လုံး ဆူ ညံ ဝိုင်း အုံ လျက် ဤ သူ ကား နော မိ လော ဟု မေး ကြ ရာ20 သူ က၊ နော မိ ဟူ၍ မ ခေါ် ပါ လင့်။ မာ ရ ဟု ခေါ် ကြ ပါ။ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် ကျွန် မ၌ အ လွန် နစ် နာ လှ အောင် ပြု တော် မူ ပါ ၏။21 ကျွန် မ သည် အ စုံ အ လင် ထွက် သွား ရ သော် လည်း၊ ဆုံး ပါး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် စေ တော် မူ၏။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် မ တစ် ဘက်၌ သက် သေ ခံ လျက် ဘေး သင့် စေ တော် မူ သည် နှင့် နော မိ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ခေါ် ကြ ပါ သ နည်း ဟူ ၍ ပြန် ပြော လေ၏။22 ထို သို့ နော မိ သည် မော ဘ ပြည် မှ လိုက် ပါ သူ မော ဘ အ မျိုး သ မီး၊ ချွေး မ ဖြစ် သော ရု သ နှင့် ပြန် ၍ မု ယော စ ပါး ရိတ် သိမ်း စ အ ချိန် တွင် ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။