1 ထို အ ခါ ယော န သည်၊ ငါး၏ ဝမ်း ထဲ မှ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု သည် ကား၊2 အ ကျွန်ုပ် သည် ဒု က္ခ ခံ ရ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဟစ် ခေါ်၍၊ ကိုယ် တော် သည် ထူး တော် မူ၏။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၏ ဝမ်း ထဲ မှ ဟစ် သော အ သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ၏။3 ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို နက် စွာ သော အ ရပ်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ လယ် ချက် ထဲ သို့ ပစ် ချ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရေ အ လျဉ် သည် ဝန်း ဝိုင်း ၍၊ လှိုင်း တံ ပိုး တော် ရှိ သ မျှ သည် လွှမ်း မိုး ပါ ၏။4 ထို သို့ မျက် မှောက် တော် မှ နှင် ထုတ် ခြင်း ခံ ရ သော် လည်း၊ သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် သို့ ထပ် မံ မျှော် ကြည့် ဦး မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် နေ ပါ၏။5 ရေ များ သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် မ ရှု သာ အောင် ပတ် ဝန်း ကျင်၌ ရှိ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဝန်း ဝိုင်း လျက် ရှိ ပါ၏။ ပင် လယ် မြက် သည် လည်း အ ကျွန်ုပ် ဦး ခေါင်း ကို ပေါင်း ရစ် လျက် ရှိ ပါ၏။6 တောင် ခြေ ရင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရ၍၊ မြေ ကြီး၏ ကန့် လန့် ကျင် များ ဖြင့် အ စဉ် အ မြဲ ထိုး ပိတ် ထား သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို၊ ပျက် စီး ရာ တွင်း ထဲ မှ ဆယ် ယူ တော် မူ ပါ ပြီ။7 အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် ပျက် သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သ တိ ရ၍ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ သည် သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် သို့ ကိုယ် တော့် ထံ ဝင် ရောက် ပါ ၏။8 မု သာ အ န တ္တ ကို ဂ ရု ပြု တတ် သော သူ တို့ သည်၊ ကိုယ်၌ က ရု ဏာ သက် ရာ အ ကြောင်း ကို စွန့် ပစ် ကြ ပါ ၏။9 အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း သော အ သံ နှင့် ကိုယ် တော် အား ယဇ် ပူ ဇော် ပါ မည်။ ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ ဝတ် များ ကို ဖြေ ပါ မည်။ ကယ် တင် ခြင်း အ မှု မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် စပ် ဆိုင် ပါ သည် ဟု ဆု တောင်း လေ ၏။10 ထို အ ခါ ငါး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယော န ကို ကုန်း ပေါ် သို့ အန် ထုတ် ရ လေ ၏။