1 ဣ သ ရေ လ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ၊ ငါ ချစ် ခင် လျက်၊ သား တော် ဖြစ် ရန် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ခေါ် ဆောင် သော် လည်း၊2 နှိုး ဆော် ကြ သည် နှင့် အ မျှ လွဲ သွား သော ထို လူ မျိုး သည်၊ ဗာ လ နတ် များ အား ယဇ် ပူ ဇော် လျက်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ရှေ့၊ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ ၏။3 ငါ သည် ဧ ဖ ရိမ် ကို ပွေ့ ချီ၍၊ ခြေ လှမ်း ရန် သင် ပေး သော် လည်း၊ ကု သ သူ ငါ ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ခဲ့ လေ။4 ပု တ္တ ကြိုး၊ မေ တ္တာ အ နှောင် အ ဖွဲ့ များ ဖြင့် ငါ ဆွဲ ငင်၍၊ ထမ်း ပိုး ကြိုး ကို၊ ပါး ချိတ် မှ ချွတ် သူ့ ဘာ ဝ၊ ယု ယ တိုက် ကျွေး ခဲ့ လေ ပြီ။5 ငါ့ ထံ သို့ မ ပြန် လို သည့် အ တွက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား ခြင်း၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အုပ် စိုး ခြင်း ကို ခံ ရ လျက်၊6 အ ကြံ အ စည် များ ကြောင့်၊ မြို့ ရွာ များ သည် ဓား ဝင့် ခြင်း၊ မင်း ထုပ် များ လည်း ဓား ခုတ် ဖျက် ခြင်း သို့ ရောက် ရ လ တ္တံ့။7 ငါ့ လူ မျိုး သည် ဖောက် ပြန် သော ဝါ သ နာ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ အ ထက် ဘုံ စံ အ ရှင့် ထံ အ ခေါ် ခံ သော် လည်း၊ မ တက် မ လိုက် ကြ သည် တ ကား။8 အို ဧ ဖ ရိမ်၊ ငါ သည် သင့် ကို မည် သို့ လက် လွှတ် ရ အံ့ နည်း။ အို ဣ သ ရေ လ၊ မည် သို့ လွှဲ အပ် ရ အံ့ နည်း။ အာ ဒ မာ မြို့ ကဲ့ သို့ လက် လွှတ် ခြင်း၊ ဇေ ဘိုင် မြို့ ကဲ့ သို့ စီ ရင် ခြင်း ကို၊ မည် သို့ ပြု ရ အံ့ နည်း။ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ သည့် အ တိုင်း၊ အူ သည်း တော် လှိုက် ဆူ လေ ပြီ။9 အ မျက် တော် အ ရှိန် နှင့် အ မျှ မ စီ ရင် ဘဲ၊ ဧ ဖ ရိမ် ကို ဖျက် ဆီး ရန် မ ပြန် ဘဲ နေ မည်။ ငါ ကား လူ မ ဟုတ်။ သင့် ဘောင် တွင် စံ သော၊ သန့် ရှင်း ရာ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ အ မျက် ထား ၍ ကြွ လာ မည် မ ဟုတ်။10 ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ဟိန်း သံ နှင့် ခေါ် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက်၊ သူ တို့ လိုက် လျှောက် ကြ လိမ့် မည်။ ဟိန်း သံ နှင့် ငါ ခေါ် မည့် အ လျောက်၊ သား တို့ သည် အ နောက် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊11 အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငှက် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အာ ရှု ရိ ပြည် မှ ချိုး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ လန့် တ ကြား ထွက် လာ ကြ ပြီး လျှင်၊ နေ ရင်း အိမ် များ တွင် ငါ နေ စေ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။12 ဧ ဖ ရိမ် သည် လိမ် လည် ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လှည့် စား ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ကို ဝိုင်း အုံ ကြ ရာ၊ ယု ဒ လည်း၊ သ စ္စာ မ ဖျက် သော သန့် ရှင်း ရာ ငါ ဘု ရား မှ၊ လှည့် သွား လျက် ရှိ သေး ၏။