1 ရွှေ သည် အ ရည် မှိန် ခြင်း၊ သိင်္ဂ နိက် သည် အ ရည် ယုတ် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၏ ကျောက် မျက် များ သည်၊ လမ်း ဆုံ တိုင်း ၌ ကြဲ ပစ် ခြင်း၊2 ရွှေ စင် နှင့် စက် အပ် သော ဇိ အုန် မြို့ သား ရ တ နာ တို့ သည်၊ အိုး ထိန်း သည့် လက် ဖြစ် မြေ အိုး များ ကဲ့ သို့၊ အ ဖိုး ပြတ် ခြင်း များ ကို၊ ခံ ရ ကြ လေ စွ။3 ခွေး အ မ တို့ သည်၊ သား ငယ် များ ကို နို့ တိုက် ကျွေး မွေး ကြ သော် လည်း၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး သည်၊ တော နေ ငှက် ကု လား အုပ် များ ကဲ့ သို့ ရက် စက် ကြ လေ စွ။4 နို့ စို့ သူ ငယ် တို့ သည်၊ အာ ခေါင်၌ လျှာ ကပ် သည့် တိုင် အောင် နို့ ငတ် လျက်၊ ထ မင်း တောင်း သော နို့ ညှာ တို့ လည်း၊ ကျွေး မွေး သူ ကင်း လျက်၊5 မြိန် မြိန် ရှက် ရှက် စား ခဲ့ သူ တို့ သည်၊ လမ်း များ တွင် ခို ကိုး ရာ မဲ့ လျက်၊ က မ္ပ လာ နီ ၀တ် ဆင် ခဲ့ သူ တို့ သည် အ မှိုက် ပုံ ၀ပ် လျက်၊ နေ ရှာ ရ ကြ လေ စွ။6 လူ့ လက် ဖြင့် မ ဟုတ် ဘဲ၊ ရှောင် တ ခင် ဖြို လှဲ ခံ ရ သော၊ သော ဒုံ မြို့ ပြစ် ဒဏ် ထက်၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး ခံ သော စီ ရင် ဒဏ် ကြီး လေး သည် တ ကား။7 မိုး ပွင့် ထက် ဖွေး လျက်၊ နို့ ရည် ထက် ဖြူ လျက်၊ ပ တ္တ မြား ထက် အ ဆင်း နီ လျက်၊ နီ လာ နှင့် အ မျှ တောက် ပ ဖူး သူ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊8 လမ်း တွင် သိ မှတ် သူ ကင်း သည့် တိုင် အောင်၊ မီး သွေး ထက် အ သား မည်း လျက်၊ ထင်း သ ဖွယ် တွန့် သော အ ရေ နှင့် အ ရိုး ကပ် လျက်၊ ပျက် ယွင်း ကြ လေ စွ။9 ဓား ဘေး ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ သည် မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ လို လျက်၊ မွတ် သိပ် ခြင်း ဘေး ဖြင့် နာ ကျင် စွာ ကြေ ကွဲ အောင် လုပ် ကြံ ကြ သူ တို့ ထက် သာ ယာ ကြ ၏။10 ထောက် စာ သော မိန်း မ တို့ ပင်၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး ပျက် စီး ရာ၌၊ ကိုယ့် သား သ မီး တို့ ကို ဟင်း လျာ အ ဖြစ် ပြုတ် စား ခဲ့ ကြ ပြီ တ ကား။11 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မျက် ဒေါ သ အ ရှိန် ကုန်၊ သွန်း လောင်း လျက်၊ ဇိ အုန် မြို့ အ ခြေ အ မြစ် ပါ၊ ကျွမ်း လောင် သော မီး ကို မွေး တော် မူ လေ ပြီ။12 ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး များ ဖြင့်၊ ရန် ဘက် ရန် သူ တို့ ချီ ဝင် ခွင့် ရ ကြ မည် ကို၊ မြေ ပေါ် စံ ဘု ရင် တို့ မှ စ သော၊ နေ ထိုင် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ယုံ သော် လည်း၊13 မြို့ အ တွင်း တွင်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ အ သွေး ကို သွန်း ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့်၊ ထို သို့ ဖြစ် ရ သည် တ ကား။14 ထို ပ ရော ဟိတ် နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊ ရို သေ သူ၊ အား နာ သူ ကင်း လျက်၊ အ ဝတ် ကို မျှ လူ တို့ မ ထိ ဝံ့ သည့် တိုင် အောင်၊ အ သွေး စွန်း ကွက် လျက်၊ မျက် မ မြင် တို့ ကဲ့ သို့ စမ်း ယမ်း သွား လာ ရ ကြ၏။ ထွက် သွား ကြ လော့။ သင် တို့ မ သန့်၊ ထွက် သွား၊ ထွက် သွား လော့။ မ ထိ ခိုက် ကြ လင့် ဟု ခြိမ်း ချောက် သည့် အ တိုင်း၊ အ ခြား ပြည် သို့ ပြေး သွား ကြ သော်၊ ဤ တွင် မ နေ ရ ဟု၊ ထို ပြည် သား တို့ မြစ် တား ကြ ပြန်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် ပင် ကွဲ လွင့် စေ သည့် အ လျောက်၊ နောင် အ ရေး ယူ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။15 16 17 ငါ တို့ သည်၊ အ ချည်း နှီး သော စစ် ကူ ခြင်း ကို မျှော် လျက်၊ မျက် စိ အား ကုန် ၏။ ဘေး မ လွတ် စေ နိုင် သော လူ မျိုး ခြား ကို၊ စောင့် စား မျှော် စော ကြ လေ ပြီ။18 ငါ တို့ သည် အ ဆုံး တိုင် လု ပြီ။ အ သက် တာ စေ့ လု ပြီ။ ဆုံး ခန်း ရောက် လေ စွ။19 လမ်း သို့ မ သွား ဝံ့ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ တို့ ကို ထက် ကြပ် လိုက် လံ သူ တို့ သည်၊ ကောင်း ကင်၌ ပျံ သော လင်း ယုန် ထက် လျင် မြန် သည့် အ တိုင်း၊ တောင် တန်း ပေါ် တွင် လိုက် ရှာ ခြင်း၊ တော တွင် တပ် ပုန်း ချ ခြင်း ပြု လျက်၊20 အ ရိပ် တော် အောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် မှီ ခို ခွင့် ရ မည် ဟု၊ ငါ တို့ မျှော် လင့် ခဲ့ ကြ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း၊ ငါ တို့ ထွက် သက် ဝင် သက် တော် ကို၊ တွင်း ကျ ဖြင့် ဖမ်း မိ ကြ ၏။21 ဥ ဇ ပြည်၌ နေ ထိုင် သော အို သ တို့ သ မီး ဧ ဒုံ၊ အား ရ ရွှင် လန်း လော့။ သင် လည်း၊ ဖ လား တော် ရောက် သ ဖြင့် ယစ် မူး လျက်၊ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း နေ ရ လိမ့် မည်။22 အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ သင် ခံ ရ သော စီ ရင် ဒဏ် အ ပြီး သတ် လေ ပြီ။ နောက် တစ် ဖန် သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ အို သ တို့ သ မီး ဧ ဒုံ၊ သင့် အ ပြစ် ကို ဖော် ပြ လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို စီ ရင် တော် မူ မည်။