1 ယာ ကုပ် ခ ရီး သွား ပြန် ရာ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် တို့ သည် သူ နှင့် တွေ့ ဆုံ ကြ၍၊2 ယာ ကုပ် မြင် လျှင် ဘု ရား သ ခင် တပ် တော့် စ ခန်း ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ထို အ ရပ် ကို မ ဟာ နိမ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။3 ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် အစ် ကို ဧ သော့ ထံ၊ ဧ ဒုံ၊ တစ် နည်း စိ ရ ပြည် သို့ တ မန် တို့ ကို ကြို တင် လွှတ် လိုက် ၍၊4 အ ရှင့် ကျွန် ယာ ကုပ် လျှောက် စေ သည် မှာ ကျွန် တော် သည် လာ ဗန့် ထံ တည်း ခို၍ ယ ခု တိုင် အောင် နေ ခဲ့ ပါ ပြီ။5 နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ ရှိ ပါ၏။ အ ရှင့် ထံ မျက် နှာ ရ စေ ခြင်း ငှါ လျှောက် ထား စေ ပါ သည် ဟူ၍ အ ရှင် ဧ သော ကို လျှောက် ကြ ချေ ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။6 တ မန် တို့ လည်း ယာ ကုပ် ထံ ပြန် လာ၍ ကျွန် တော် တို့ သည် အ ရှင့် အစ် ကို ဧ သော ထံ သို့ ရောက် ခဲ့ ပါ သည်။ အ ရှင် ကို ကြို ဆို ခြင်း ငှါ လူ လေး ရာ နှင့် သူ ချီ လာ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ကြ သော်၊7 ယာ ကုပ် သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် စိတ် ကျဉ်း ကျပ်၍ ပါ ရှိ သော လူ၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ ကု လား အုပ် များ ကို နှစ် စု ခွဲ ထား လျက်၊8 တစ် စု ကို ဧ သော တွေ့ ကြုံ တိုက် ခိုက် လျှင် ကြွင်း သော တစ် စု လွတ် ကင်း လိမ့် မည် ဟု ထင် မှတ် ၏။9 ယာ ကုပ် က လည်း အ ဘိုး အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ အ ဘ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား၊ သင့် ပြည်၊ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ပြန် လော့။ ငါ ကျေး ဇူး ပြု မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။10 ကျွန် တော် မျိုး အား၊ ပြု တော် မူ ရာ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် သ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို အ ကျွန်ုပ် မ ခံ ထိုက် ပါ။ ဤ ယော် ဒန် မြစ် ကို တောင် ဝေး နှင့် သာ ကူး ခဲ့ ရ ပါ ၏။11 ယ ခု မူ ကား နှစ် စု ဖြစ် ထွန်း ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို အစ် ကို ဧ သော လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ရှိ သ မျှ တို့ ကို သူ လာ၍ လုပ် ကြံ မည် ဟု စိုး ရိမ် ပါ သည်။12 ကိုယ် တော် က လည်း ငါ သည် သင့် အား အ မှန် ကျေး ဇူး ပြု ၍၊ မ ရေ တွက် နိုင် အောင် များ ပြား သော သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို ဖြစ် စေ မည် ဟူ၍ က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။13 ထို ညဉ့် တွင် ပင် ၎င်း အ ရပ်၌ တည်း ခို ပြီး မှ လက် ရှိ ဥ စ္စာ အ နက်၊14 ဆိတ် မ နှစ် ရာ၊ ဆိတ် ထီး နှစ် ဆယ်၊ သိုး မ နှစ် ရာ၊ သိုး ထီး နှစ် ဆယ်၊15 သား ငယ် နှင့် တ ကွ နို့ ညှစ် ကု လား အုပ် မ သုံး ဆယ်၊ နွား မ လေး ဆယ်၊ နွား ထီး တစ် ဆယ်၊ မြည်း မ နှစ် ဆယ် နှင့် မြည်း ထီး ငယ် တစ် ဆယ် များ ကို အစ် ကို ဧ သော အား ဆက် သ ရန် ရွေး ယူ၍၊16 တစ် အုပ် စီ သီး ခြား ထား လျက်၊ ကျွန် တို့ လက် သို့ အပ် ပြီး လျှင် ကူး သွား နှင့် ၍ တစ် အုပ် နှင့် တစ် အုပ် ခ ရီး ကွာ စေ ကြ ဟု မှာ ထား လေ ၏။17 ရှေ့ ဦး သူ့ ကို လည်း ငါ့ အစ် ကို ဧ သော တွေ့ ၍ သင် ကား၊ မည် သူ့ ကျွန် နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား အံ့ နည်း။ သင့် ရှေ့ ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကား မည် သူ ပိုင် နည်း ဟု မေး လျှင်၊18 အ ရှင် ဧ သော အား ဆက် သ ရန် ကိုယ် တော့် ကျွန် ယာ ကုပ်၏ လက် ဆောင် ဖြစ် ပါ ၏။ သူ လည်း နောက် တွင် ရှိ ပါ သည် ဟူ၍ လျှောက် ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ ထား သည့် နည်း တူ၊19 ဒု တိ ယ၊ တ တိ ယ မှ စ၍ အ စု စု နှင့် လိုက် သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ဧ သော နှင့် တွေ့ လျှင် ထို သို့ လျှောက် ကြ ပြီး မှ၊20 ကိုယ် တော့် ကျွန် ယာ ကုပ် သည် နောက် တွင် ရှိ ပါ သည် ဟု ကြား လျှောက် ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ ထား လေ ၏။ ယာ ကုပ် က ကြို တင် စေ လွှတ် သော လက် ဆောင် ဖြင့် သူ့ မျက် မာန် ကို ဖုံး မည်။ နောက် မျက် နှာ ကို ဖူး မြင် ရ သော အ ခါ မျက် နှာ သာ ရ ကောင်း ရ လိမ့် မည် ဟု အ ကြံ ရှိ သည် နှင့်၊21 လက် ဆောင် ကို ကြို တင် လွှတ် လိုက်၍ ကိုယ် တိုင် မူ ကား ထို ညဉ့် တွင် စ ခန်း ၌ တည်း ခို လေ ၏။22 ထို ညဉ့် ချင်း တွင် ထ၍ မ ယား နှစ် ယောက်၊ ကျွန် မိန်း မ နှစ် ယောက်၊ သား ဆယ့် တစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် လျက် ယဗ္ဗုတ် ချောင်း ရေ တိမ် ရာ ဖြတ် ကူး လေ ၏။23 ထို သူ တို့ ကို ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ နှင့် ချောင်း တစ် ဘက် သို့ ကူး စေ ပြီး မှ၊24 ယာ ကုပ် တစ် ကိုယ် တည်း ကျန် ခဲ့ သည် နှင့် လူ တစ် ဦး သည် အ ရုဏ် တက် သည့် တိုင် အောင် သူ နှင့် န ပန်း လုံး၍၊25 မ နိုင် ကြောင်း သိ လျှင် ယာ ကုပ်၏ ပေါင် ချန် ကို ထိ ပါး သ ဖြင့် န ပန်း လုံး စဉ် ပေါင် ကြော ထုံး လေ ၏။26 ထို သူ က လည်း အ ရုဏ် တက် ပြီ။ ငါ့ ကို လွှတ် လော့ ဟု ဆို သော်၊ အ ရှင် သည် ကျွန် တော် အား ကောင်း ကြီး မ ပေး လျှင် လွှတ် မည် မ ဟုတ် ဟု ယာ ကုပ် လျှောက် ရာ၊27 ထို သူ က သင့် အ မည် ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး သော်၊ ယာ ကုပ် တည်း ဟု ပြန် လျှောက် ၏။28 သင့် အ မည် ကို ယာ ကုပ် ဟု ထပ် မံ မ ခေါ် ရ။ သင် သည် ဘု ရား သခင် နှင့် လည်း ကောင်း၊ လူ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဘက် ပြိုင်၍ နိုင် လေ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ ဟူ၍ ခေါ် ရ ကြ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊29 ယာ ကုပ် က နာ မ တော် ကို ကျွန် တော် အား ဖော် ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော် ငါ့ နာ မ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မေး သ နည်း ဟု မိန့် ဆို လျက် ထို အ ရပ် တွင် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။30 ယာ ကုပ် က ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မျက် မှောက် ထင် ထင် ဖူး မြင် ရ လျက် အ သက် ချမ်း သာ ရ ပေ သေး သည် ဟု ဆို၍ ထို အ ရပ် ကို ပေ နွေ လ ဟု သ မုတ် လေ ၏။31 ပေ နွေ လ အ ရပ် ကို ယာ ကုပ် ထော့ နဲ့ လွန် သွား သော အ ခါ နေ ထွက် ချိန် ရှိ ပြီ။32 ထို သို့ ယာ ကုပ်၏ ပေါင် ချန် အ ကြော ကို ထိ ပါး တော် မူ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပေါင် ချန် ရှိ အ ကြော သား ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် မ စား ဘဲ နေ လေ့ ရှိ ကြ ၏။