1 ดาวิดไว้พระชนม์ซาอูล ต่อมาเมื่อซาอูลเสด็จกลับจากการไล่ตามพวกฟีลิสเตียแล้ว มีคนมาทูลว่า “ดูเถิด ดาวิดอยู่ในถิ่นทุรกันดารเอนเกดี”2 แล้วซาอูลก็ทรงนำพล 3,000 คนที่คัดเลือกจากคนอิสราเอลทั้งหมด ไปค้นหาดาวิดกับพวกของท่านที่หินเลียงผา3 และพระองค์เสด็จมาที่คอกแกะริมทาง ที่นั่นมีถ้ำแห่งหนึ่ง และซาอูลก็เสด็จเข้าไปปลดทุกข์ ส่วนดาวิดกับพวกของท่านนั่งอยู่ที่ส่วนลึกที่สุดของถ้ำสดด.57; 1424 พวกของดาวิดก็เรียนท่านว่า “ดูเถิด วันนี้เป็นวันที่พระยาห์เวห์ตรัสกับท่านว่า ‘ดูเถิด เราจะมอบศัตรูของเจ้าไว้ในมือของเจ้า และเจ้าจะทำกับเขาตามที่เจ้าเห็นควร’ ” แล้วดาวิดก็ลุกขึ้นย่องเข้าไปตัดชายฉลองพระองค์ของซาอูล5 หลังจากนั้นดาวิดสำนึกผิด เพราะท่านตัดชายฉลองพระองค์ของซาอูล6 ท่านพูดกับพวกของท่านว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงห้ามข้าพเจ้าไม่ให้ทำสิ่งนี้ต่อเจ้านายของข้าพเจ้า ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ คือที่จะเหยียดมือออกต่อสู้กับพระองค์ เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้”7 ดาวิดตำหนิคนของท่านด้วยถ้อยคำเหล่านี้ และไม่ยอมให้พวกเขาทำร้ายซาอูล และซาอูลก็ทรงลุกขึ้นออกจากถ้ำเสด็จไปตามทางของพระองค์8 จากนั้นดาวิดก็ลุกขึ้นด้วย และออกไปจากถ้ำร้องทูลซาอูลว่า “ข้าแต่พระราชาเจ้านายของข้าพระบาท” และเมื่อซาอูลทรงเหลียวดูด้านหลัง ดาวิดก็ย่อตัวลงซบหน้าถึงดิน9 และดาวิดทูลซาอูลว่า “ทำไมพระองค์ทรงฟังถ้อยคำของคนที่กล่าวว่า ‘ดูเถิด ดาวิดแสวงหาที่จะทำร้ายพระองค์?’10 ดูเถิด วันนี้พระเนตรของฝ่าพระบาทประจักษ์แล้วว่า พระยาห์เวห์ทรงมอบฝ่าพระบาทในวันนี้ไว้ในมือของข้าพระบาทที่ในถ้ำ และบางคนขอให้ข้าพระบาทประหารฝ่าพระบาทเสีย แต่ข้าพระบาทก็ได้ไว้พระชนม์ของฝ่าพระบาท ข้าพระบาทพูดว่า ‘ข้าพเจ้าจะไม่ยื่นมือออกทำร้ายเจ้านายของข้าพเจ้า เพราะพระองค์เป็นผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้’11 ทอดพระเนตรเถิด เสด็จพ่อของข้าพระบาท ขอทอดพระเนตรชายฉลองพระองค์ในมือของข้าพระบาท เพราะข้าพระบาทตัดชายฉลองพระองค์ออก และไม่ได้ประหารฝ่าพระบาทเสีย ขอฝ่าพระบาททรงทราบและทอดพระเนตรเถิดว่า ในมือของข้าพระบาทไม่มีความผิดหรือการกบฏ ข้าพระบาทไม่ได้ทำบาปต่อฝ่าพระบาท แม้ว่าฝ่าพระบาทกำลังทรงล่าชีวิตของข้าพระบาทเพื่อจะทำลายเสีย12 ขอพระยาห์เวห์ทรงพิพากษาระหว่างข้าพระบาทและฝ่าพระบาท ขอพระยาห์เวห์ทรงแก้แค้นแทนข้าพระบาทต่อฝ่าพระบาท แต่มือของข้าพระบาทจะไม่ทำอะไรต่อฝ่าพระบาท13 ดังสุภาษิตโบราณว่า ‘ความอธรรมก็ออกมาจากคนอธรรม’ แต่มือของข้าพระบาทจะไม่ทำอะไรต่อฝ่าพระบาท14 พระราชาแห่งอิสราเอลทรงออกมาตามใคร? ฝ่าพระบาททรงตามใคร? ทรงไล่ตามสุนัขที่ตายแล้วหรือ? ทรงไล่ตามตัวหมัดตัวหนึ่งหรือ?15 เพราะฉะนั้นขอพระยาห์เวห์ทรงเป็นผู้พิพากษา ทรงพิพากษาระหว่างข้าพระบาทกับฝ่าพระบาท ขอทอดพระเนตร ขอทรงว่าความฝ่ายข้าพระบาท และขอทรงช่วยกู้ข้าพระบาทจากหัตถ์ของฝ่าพระบาท”16 หลังจากที่ดาวิดทูลถ้อยคำนี้ต่อซาอูลจบแล้ว ซาอูลตรัสว่า “ดาวิดบุตรของข้าเอ๋ย นั่นเป็นเสียงของเจ้าหรือ?” ซาอูลก็ทรงส่งเสียงและทรงกันแสง17 พระองค์ตรัสกับดาวิดว่า “เจ้าชอบธรรมยิ่งกว่าข้า เพราะเจ้าตอบแทนข้าด้วยความดี ในเมื่อข้าเองตอบแทนเจ้าด้วยความร้าย18 เจ้าแสดงในวันนี้แล้วว่า เจ้าทำความดีต่อข้าอย่างไร ในการที่เจ้าไม่ได้ประหารข้าเสีย ในเมื่อพระยาห์เวห์ทรงมอบข้าไว้ในมือของเจ้าแล้ว19 เพราะว่าใครพบศัตรูของตน เขาจะปล่อยไปโดยดีหรือ? ดังนั้นขอพระยาห์เวห์ประทานสิ่งที่ดีแก่เจ้า สนองการที่เจ้าได้ทำแก่ข้าในวันนี้20 บัดนี้ ดูเถิด ข้ารู้แล้วว่า เจ้าจะเป็นพระราชาแน่ และราชอาณาจักรอิสราเอลจะตั้งมั่นอยู่ในมือของเจ้า21 ดังนั้นบัดนี้ จงปฏิญาณต่อข้าในพระนามของพระยาห์เวห์ว่าเจ้าจะไม่ตัดพงศ์พันธุ์ของข้าเสียเมื่อข้าตายไป และจะไม่ทำลายชื่อของข้าจากพงศ์พันธุ์บิดาข้า”22 ดาวิดก็ปฏิญาณให้ต่อซาอูล แล้วซาอูลก็เสด็จกลับพระราชวัง และดาวิดกับพวกของท่านก็ขึ้นไปที่กำบังเข้มแข็ง