1 ดาวิดกับผู้ติดตามที่อดุลลัม ดาวิดก็ไปจากที่นั่นหนีไปอยู่ที่ถ้ำอดุลลัมสดด.57; 142 เมื่อพวกพี่ชายของท่านและพงศ์พันธุ์ของบิดาท่านทั้งสิ้นได้ยินเรื่องพวกเขาก็ลงไปหาท่านที่นั่น2 นอกนั้นทุกคนที่มีความทุกข์ยาก และทุกคนที่มีหนี้สิน และทุกคนที่ไม่พอใจก็รวมกันมาหาท่าน และท่านก็เป็นหัวหน้าของพวกเขา มีคนมาอยู่กับท่านประมาณ 400 คน3 ดาวิดก็ออกจากที่นั่นไปยังเมืองมิสปาห์ในโมอับ และท่านทูลพระราชาแห่งโมอับว่า “ขอโปรดให้บิดามารดาของข้าพเจ้าออกมาอยู่กับพวกพระองค์เถิด จนกว่าข้าพเจ้าจะทราบว่าพระเจ้าจะทรงกระทำประการใดเพื่อข้าพเจ้า”4 และท่านก็นำบิดามารดามาฝากไว้กับพระราชาแห่งโมอับ และพวกท่านก็อาศัยอยู่กับพระราชาตลอดเวลาที่ดาวิดอยู่ในที่กำบังเข้มแข็ง5 แล้วผู้เผยพระวจนะกาดพูดกับดาวิดว่า “ท่านอย่าอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งนี้เลย จงเข้าไปในแผ่นดินยูดาห์เถิด” ดาวิดก็ไปและมาอยู่ในป่าเฮเรท6 ซาอูลทรงประหารปุโรหิตเมืองโนบ ซาอูลทรงทราบว่ามีผู้พบดาวิดและพวกที่อยู่กับท่าน เวลานั้นซาอูลประทับที่เมืองกิเบอาห์ใต้ต้นสนหมอก ณ ที่เนินสูง ทรงถือหอกอยู่และพวกมหาดเล็กของพระองค์ก็ยืนอยู่รอบพระองค์7 และซาอูลตรัสกับพวกมหาดเล็กที่ยืนอยู่รอบพระองค์ว่า “พวกเจ้าพงศ์พันธุ์เบนยามิน จงฟังเถิด บุตรของเจสซีจะให้นาและสวนองุ่นแก่พวกเจ้าทั้งหลายหรือ? จะตั้งพวกเจ้าให้เป็นผู้บังคับการกองพันกองร้อยหรือ?8 พวกเจ้าทั้งหมดคิดกบฏต่อเรา ไม่มีใครแจ้งแก่เราเลย เมื่อลูกของเราทำพันธสัญญากับบุตรของเจสซีนั้น ไม่มีใครในพวกเจ้าร่วมทุกข์กับเรา หรือแจ้งแก่เราว่า ลูกของเราปลุกปั่นผู้รับใช้ของเราให้ต่อสู้เรา คอยซุ่มดักเราอยู่อย่างทุกวันนี้”9 โดเอกคนเอโดมหัวหน้าพวกมหาดเล็กของซาอูลจึงทูลตอบว่า “ข้าพระบาทเห็นบุตรเจสซีมาที่เมืองโนบ มาหาอาหิเมเลคบุตรอาหิทูบ10 แล้วเขาก็ทูลถามพระยาห์เวห์ให้ท่าน และให้เสบียงอาหาร และให้ดาบของโกลิอัทคนฟีลิสเตียแก่ท่านไป” สดด.5211 แล้วพระราชาก็ใช้ให้ไปเรียกอาหิเมเลคปุโรหิต บุตรอาหิทูบ และพงศ์พันธุ์บิดาของท่านทั้งสิ้น ที่เป็นพวกปุโรหิตที่อยู่เมืองโนบ ทุกคนก็มาหาพระราชา12 และซาอูลตรัสว่า “บุตรอาหิทูบเอ๋ย จงฟังเถิด” เขาทูลตอบว่า “เจ้านายของข้าพระบาท ข้าพระบาทอยู่ที่นี่”13 และซาอูลตรัสแก่เขาว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงร่วมกันกบฏต่อเรา ทั้งเจ้าและบุตรของเจสซี ในการที่เจ้าให้ขนมปังและดาบแก่เขา และทูลถามพระเจ้าให้เขา? เขาจึงลุกขึ้นต่อสู้เรา และคอยซุ่มดักเราอยู่อย่างทุกวันนี้”14 และอาหิเมเลคทูลตอบพระราชาว่า “ในบรรดาข้าราชการของฝ่าพระบาท มีใครเล่าที่จะซื่อสัตย์อย่างดาวิด ราชบุตรเขยของพระราชาผู้บังคับบัญชาทหารราชองครักษ์ และเป็นผู้มีเกียรติในพระราชสำนักของฝ่าพระบาท?15 วันนั้นข้าพระบาททูลขอพระเจ้าครั้งแรกเพื่อเขาจริงหรือ? ไม่เป็นเช่นนั้นแน่ ขอพระราชาอย่าทรงกล่าวโทษสิ่งใดต่อผู้รับใช้ของพระองค์ หรือพงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของบิดาของข้าพระบาท เพราะผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทไม่ทราบเรื่องทั้งหมดนี้เลยไม่ว่ามากหรือน้อย”16 พระราชาตรัสว่า “อาหิเมเลค เจ้าจะต้องตายแน่ ทั้งเจ้าและพงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของบิดาเจ้าด้วย”17 และพระราชาก็รับสั่งแก่ราชองครักษ์ผู้ยืนเฝ้าอยู่ว่า “จงหันมาฆ่าพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์เสีย เพราะว่ามือของพวกเขาอยู่กับดาวิด และเพราะพวกเขารู้แล้วว่ามันหนีไป แต่ไม่แจ้งให้เรารู้” แต่พวกข้าราชการของพระราชาไม่ยอมลงมือฆ่าพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์18 แล้วพระราชาจึงตรัสกับโดเอกว่า “เจ้าจงหันไปฆ่าปุโรหิตเหล่านั้น” โดเอกคนเอโดมก็หันไปฟันบรรดาปุโรหิต ในวันนั้น เขาฆ่าชายที่สวมเอโฟดผ้าป่านเสีย 85 คน19 และเขาประหารชาวเมืองโนบ ซึ่งเป็นเมืองของปุโรหิตเสียด้วยคมดาบ ฆ่าทั้งผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก และเด็กกินนม โค ลาและแกะด้วยคมดาบ20 แต่บุตรชายคนหนึ่งของอาหิเมเลคบุตรอาหิทูบ ชื่ออาบียาธาร์รอดพ้นและหนีตามดาวิดไป21 อาบียาธาร์ก็บอกดาวิดว่าซาอูลประหารพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์22 ดาวิดจึงพูดกับอาบียาธาร์ว่า “ในวันนั้นเมื่อโดเอกคนเอโดมอยู่ที่นั่น เรารู้แล้วว่า เขาจะทูลซาอูลแน่ เราเองเป็นเหตุแห่งความตายของทุกคนในพงศ์พันธุ์บิดาท่าน23 จงอยู่กับเราเถิด อย่ากลัวเลย เพราะผู้ที่แสวงหาชีวิตของเราก็แสวงหาชีวิตของท่านด้วย แต่ท่านจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเรา”