1 น้ำที่เมรีบาห์ ( อพย.17:1-7 ) ชุมนุมชนทั้งหมดของคนอิสราเอลเข้ามาในถิ่นทุรกันดารศิน ในเดือนที่หนึ่ง ประชาชนพักอยู่ที่คาเดช และมิเรียมสิ้นชีวิต แล้วถูกฝังไว้ที่นั่น2 และชุมนุมชนไม่มีน้ำ เขาทั้งหลายประชุมกันต่อต้านโมเสสและอาโรน3 ประชาชนโต้เถียงกับโมเสสและกล่าวว่า “เมื่อพี่น้องเราตายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์นั้น ถ้าเราตายเสียด้วยก็ดี4 ทำไมท่านพาชุมนุมชนของพระยาห์เวห์มาในถิ่นทุรกันดารนี้ และให้ตัวเราและสัตว์เลี้ยงของเราตายกันที่นี่?5 และทำไมท่านจึงให้เราออกจากอียิปต์ และนำเรามายังที่เลวทรามนี้? ซึ่งเป็นที่ที่ไม่สามารถหว่านข้าว ไม่มีต้นมะเดื่อ ไม่มีองุ่นหรือทับทิม และไม่มีน้ำดื่ม”6 แล้วโมเสสและอาโรนจึงออกจากที่ประชุมไปที่ประตูเต็นท์นัดพบแล้วซบหน้าลง และพระสิริของพระยาห์เวห์ปรากฏแก่เขาทั้งหลาย7 พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า8 “จงถือไม้เท้าและจงเรียกประชุมชุมนุมชน ทั้งตัวเจ้าและอาโรนพี่ชายของเจ้า และให้เจ้าทั้งสองบอกหินต่อหน้าต่อตาประชาชนให้มันหลั่งน้ำออกมา ดังนั้นเจ้าจะเอาน้ำออกจากหินให้พวกเขา แล้วให้ทั้งชุมนุมชนและสัตว์เลี้ยงได้ดื่ม”9 โมเสสก็นำไม้เท้าไปจากพระพักตร์พระยาห์เวห์ ตามที่พระองค์ทรงบัญชา10 โมเสสกับอาโรนก็เรียกชุมนุมชนให้ไปพร้อมกันที่หิน โมเสสกล่าวกับพวกเขาว่า “เจ้าพวกกบฏจงฟัง จะให้เราเอาน้ำออกจากหินนี้ให้พวกเจ้าดื่มหรือ?”11 โมเสสก็ยกมือขึ้นตีหินนั้นสองครั้งด้วยไม้เท้า และน้ำก็ไหลออกมาอย่างมากมาย ชุมนุมชนและสัตว์เลี้ยงของเขาก็ได้ดื่มกัน12 พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า “เพราะเจ้าทั้งสองไม่ได้เชื่อมั่นในเราที่จะถวายความศักดิ์สิทธิ์แก่เราต่อหน้าคนอิสราเอล เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งสองจะไม่ได้นำคนในที่ประชุมนี้เข้าไปในแผ่นดินที่เราได้ให้แก่พวกเขา”13 น้ำนั้นคือน้ำแห่งเมรีบาห์แปลว่า การโต้เถียงหรือการต่อสู้กัน เพราะว่าคนอิสราเอลได้โต้เถียงพระยาห์เวห์ และพระองค์ทรงสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ท่ามกลางพวกเขาอพย.17:1-714 เอโดมไม่ให้อิสราเอลผ่านแดน โมเสสส่งผู้สื่อสารจากคาเดชไปยังกษัตริย์ของเอโดมทูลว่า “พี่น้องของฝ่าพระบาทคือคนอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า ‘ฝ่าพระบาททรงทราบถึงความทุกข์ยากทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับเราแล้ว15 ว่าบรรพบุรุษของเราลงไปยังอียิปต์ และเราอาศัยอยู่ในอียิปต์เป็นเวลานาน และคนอียิปต์ได้ข่มเหงเราและบรรพบุรุษของเรา16 และเมื่อเราร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ พระองค์ทรงสดับเสียงร้องของเรา และพระองค์ทรงส่งทูตสวรรค์องค์หนึ่งนำเราออกจากอียิปต์ และเราได้มาอยู่ที่คาเดชซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ชิดพรมแดนของฝ่าพระบาท17 ขอทรงให้เราผ่านเขตแดนของฝ่าพระบาท เราจะไม่ผ่านไร่นาหรือสวนองุ่น เราจะไม่ดื่มน้ำจากบ่อ เราจะเดินไปตามทางหลวง และเราจะไม่หันออกไปทางขวามือหรือทางซ้ายมือ จนกว่าเราจะผ่านพ้นพรมแดนของฝ่าพระบาท’ ”18 แต่เอโดมกล่าวกับโมเสสว่า “เจ้าจะผ่านไปไม่ได้ มิฉะนั้นเราจะออกมาสู้กับเจ้าด้วยดาบ”19 และคนอิสราเอลทูลพระองค์ว่า “เราจะเดินไปตามทางหลวง ถ้าเราดื่มน้ำของฝ่าพระบาท ไม่ว่าตัวเราหรือฝูงสัตว์ เราจะจ่ายเงินให้ เราไม่ต้องการสิ่งอื่นใดเลยนอกจากการเดินผ่านไป”20 แต่พระองค์ตรัสตอบว่า “เจ้าจะผ่านไปไม่ได้” แล้วเอโดมก็ออกมาต่อสู้กับเขาด้วยคนมากมายที่มีกำลังเข้มแข็ง21 เช่นนี้แหละเอโดมจึงไม่ให้อิสราเอลผ่านพรมแดนของเขา ดังนั้นอิสราเอลจึงหันไปจากเขา22 อาโรนสิ้นชีวิต และชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดก็ยกออกจากคาเดชมาถึงภูเขาโฮร์23 พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนที่ภูเขาโฮร์ที่ริมพรมแดนแผ่นดินเอโดมว่า24 “อาโรนจะจากจะจากในข้อนี้ และ ข้อ 26 ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า จะถูกรวบไปอยู่กับประชาชนของเขา เพราะเขาจะไม่ได้เข้าไปในแผ่นดินซึ่งเรายกให้แก่คนอิสราเอล เพราะเจ้าทั้งสองกบฏต่อคำสั่งของเราที่น้ำแห่งเมรีบาห์25 จงนำอาโรนและเอเลอาซาร์ลูกของเขาขึ้นมาบนภูเขาโฮร์26 จงถอดชุดเสื้อตำแหน่งของอาโรนแล้วสวมให้แก่เอเลอาซาร์ลูกของเขา อาโรนจะจากไป เขาจะสิ้นชีวิตที่นั่น”27 โมเสสก็ทำตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา และพวกเขาขึ้นไปบนภูเขาโฮร์ต่อหน้าชุมนุมชนทั้งหมด28 แล้วโมเสสถอดชุดเสื้อตำแหน่งของอาโรนออก และสวมให้เอเลอาซาร์บุตรของเขาอพย.29:29 อาโรนก็สิ้นชีวิตที่ยอดภูเขานั้นกดว.33:38; ฉธบ.10:6 แล้วโมเสสและเอเลอาซาร์ลงมาจากภูเขา29 เมื่อประชาชนเห็นว่าอาโรนเสียชีวิตแล้ว คนอิสราเอลทั้งหมดก็ร้องไห้ไว้ทุกข์ให้อาโรนอยู่ 30 วัน