1 ช่างหม้อและดินเหนียว พระวจนะซึ่งมาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ว่า2 “จงลุกขึ้น ไปที่บ้านของช่างหม้อ เราจะให้เจ้าได้ยินถ้อยคำของเราที่นั่น”3 ข้าพเจ้าจึงลงไปที่บ้านของช่างหม้อ และเขากำลังทำงานอยู่ที่แป้นหมุน4 และภาชนะดินซึ่งกำลังทำนั้นเสียอยู่ในมือของช่างหม้อ เขาจึงปั้นใหม่ให้เป็นภาชนะอีกลูกหนึ่งตามที่เขาเห็นว่าควรทำ5 แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า6 “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราจะทำแก่เจ้าอย่างที่ช่างปั้นหม้อนี้ทำไม่ได้หรือ? พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ นี่แน่ะ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าอยู่ในมือของเรา อย่างดินเหนียวอยู่ในมือของช่างปั้นหม้อ7 ถ้าเวลาใดก็ตามเราประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะถอนและพังและทำลายมันเสีย8 แต่ถ้าประชาชาตินั้น ซึ่งเราได้ลั่นวาจาไว้ หันเสียจากความชั่วของตน เราก็จะกลับใจจากโทษ ซึ่งเราได้ตั้งใจจะทำแก่ชาตินั้นเสีย9 และถ้าเวลาใดก็ตาม เราได้ประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะสร้างขึ้นและปลูกฝังไว้10 และชาตินั้นได้ทำชั่วในสายตาของเรา ไม่ฟังเสียงของเรา เราก็จะกลับใจจากความดีซึ่งเราตั้งใจจะทำกับชาตินั้นเสีย11 เพราะฉะนั้น ตอนนี้จงกล่าวแก่คนยูดาห์และชาวเมืองเยรูซาเล็มว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เรากำลังก่อสิ่งร้ายไว้สู้เจ้า และคิดแผนงานอย่างหนึ่งไว้สู้เจ้า ทุกคนจงกลับเสียจากทางชั่วของตน จงซ่อมทางและการกระทำของเจ้าทั้งหลาย’12 การดื้อดึงถือรูปเคารพของอิสราเอล “แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘เหลวไหล เราจะดำเนินตามแผนงานของเราเอง และต่างจะทำตามความดื้อดึงแห่งจิตใจชั่วของตน’13 “เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่าจงไปเที่ยวถามดูท่ามกลางประชาชาติว่าใครเคยได้ยินเหมือนอย่างนี้บ้าง?อิสราเอลพรหมจารีนั้นได้ทำสิ่งที่น่าหวาดเสียวยิ่งนัก14 หิมะแห่งเลบานอนจะหายไปจากเนินผาหินสำเนาโบราณบางฉบับว่า หน้าผาของสีรีออนนั้นหรือ?บรรดาน้ำเย็นที่ไหลมาจากต่างถิ่นจะแห้งไปหรือ?15 แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสียเขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จเขาได้สะดุดในหนทางของเขาในถนนโบราณและเข้าไปตามซอกซอยไม่ไปตามถนนหลวง16 ได้ทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่ร้างเปล่าเป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดหวั่นและสั่นศีรษะของเขา17 เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออกต่อหน้าศัตรูเราจะหันหลังให้เขาแทนที่จะหันหน้าให้ในวันแห่งภัยพิบัติของเขานั้น”18 แผนปองร้ายเยเรมีย์ แล้วเขากล่าวว่า “มาเถิด ให้เราคิดแผนปองร้ายเยเรมีย์ เพราะว่าธรรมบัญญัติย่อมไม่สูญหายไปจากปุโรหิต หรือคำปรึกษาจากนักปราชญ์ หรือถ้อยคำจากผู้เผยพระวจนะ มาเถิด ให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้น และอย่าให้เราฟังคำของเขาเลย”19 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงฟังข้าพระองค์และขอทรงฟังเสียงปรปักษ์ของข้าพระองค์เถิด20 ความชั่วเป็นสิ่งตอบแทนความดีหรือ?แต่พวกเขาได้ขุดหลุมไว้หมายเอาชีวิตของข้าพระองค์ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนเฝ้าพระองค์ทูลขอสิ่งดีเพื่อเขาเพื่อจะหันพระพิโรธของพระองค์ไปเสียจากเขา21 ดังนั้น ขอทรงมอบบุตรหลานของเขาให้แก่การกันดารอาหารมอบพวกเขาให้แก่อำนาจของดาบให้ภรรยาของพวกเขาสูญเสียบุตรและเป็นม่ายขอให้ผู้ชายของเขาตายด้วยโรคระบาดให้คนหนุ่มของเขาล้มตายด้วยดาบในสงคราม22 ขอให้ได้ยินเสียงร้องมาจากเรือนของพวกเขาเมื่อพระองค์ทรงนำผู้บุกรุกมาปล้นเขาอย่างฉับพลันเพราะเขาได้ขุดหลุมไว้ดักข้าพระองค์และวางบ่วงดักเท้าของข้าพระองค์23 แม้กระนั้น ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบการปองร้ายทั้งสิ้นของเขาที่จะฆ่าข้าพระองค์เสียขออย่าทรงลบมลทินความผิดบาปของเขาหรือลบบาปของเขาเสียจากพระพักตร์พระองค์ขอให้เขาถูกคว่ำลงเฉพาะพระพักตร์พระองค์ขอทรงจัดการเขาทั้งหลายในเวลาแห่งความกริ้วของพระองค์