1 งานเลี้ยงของปัญญา ปัญญาในบทนี้ ผู้เขียนได้เปรียบเทียบปัญญากับความโง่เป็นเหมือนผู้หญิงสองคนที่เชิญชวนคนอ่อนต่อโลกมาหาตนได้สร้างบ้านของเธอแล้วเธอได้ทำเสาเจ็ดต้นของเธอไว้2 เธอได้ฆ่าสัตว์ของเธอ ได้ผสมเหล้าองุ่นของเธอได้จัดโต๊ะของเธอแล้วด้วย3 เธอได้ส่งสาวใช้ของเธอออกไป เธอร้องเรียกจากที่สูงในเมือง ว่า4 “ใครเป็นคนรู้น้อย ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”เธอพูดกับผู้ที่ไม่มีสามัญสำนึก ว่า5 “มาเถอะ มารับประทานขนมปังของฉันและดื่มเหล้าองุ่นที่ฉันได้ผสม6 จงทิ้งความรู้น้อยเสีย และมีชีวิตอยู่ดำเนินในทางของความรอบรู้นั้นเถิด”7 หลักปฏิบัติทั่วไป ผู้ที่ว่ากล่าวคนที่ชอบเยาะเย้ยจะได้ความอัปยศและผู้ที่ตักเตือนคนอธรรมจะถูกกล่าวหยาบช้า8 อย่าตักเตือนคนชอบเยาะเย้ย เพราะเขาจะเกลียดเจ้าจงตักเตือนคนมีปัญญา และเขาจะรักเจ้า9 จงให้คำสั่งสอนฉบับฮีบรูไม่มีข้อความ คำสั่งสอน แต่ฉบับกรีกว่า จงให้โอกาสแก่คนมีปัญญาและเขาจะมีปัญญายิ่งขึ้นจงสอนคนชอบธรรมและเขาจะเพิ่มพูนการเรียนรู้10 ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นที่เริ่มต้นของปัญญาโยบ28:28; สดด.111:10; สภษ.1:7และการรู้จักองค์บริสุทธิ์เป็นความรอบรู้11 เพราะโดยปัญญาภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เพราะโดยข้าพเจ้าวันคืนของเจ้าจะทวีขึ้นและปีเดือนแห่งชีวิตของเจ้าจะเพิ่มพูน12 ถ้าเจ้ามีปัญญา เจ้าก็มีปัญญาเพื่อตนเองถ้าเจ้าเยาะเย้ย เจ้าก็จะทนแต่ลำพัง13 คำเชิญชวนและคำสัญญาของหญิงโง่ หญิงโง่นั้นแปลได้อีกว่า ความโง่นั้นเป็นเหมือนผู้หญิงที่ส่งเสียงเอ็ดอึงนางเบาปัญญาและไม่รู้อะไรเลย14 นางนั่งที่ประตูบ้านของนางบนที่นั่งตามที่สูงของเมือง15 พลางร้องเรียกผู้ที่ผ่านไปผู้เดินตรงไปตามทางของเขา ว่า16 “ใครเป็นคนรู้น้อย ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”นางพูดกับผู้ที่ไม่มีสามัญสำนึก ว่า17 “น้ำที่ขโมยมาหวานดีและอาหารที่รับประทานในที่ลับก็อร่อย”18 แต่เขาไม่ทราบว่าคนตายอยู่ที่นั่นและแขกของนางก็อยู่ในห้วงลึกของแดนคนตาย