1 อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆ จะนำอะไรมาให้บ้างยก.4:13-162 จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเองให้คนต่างด้าวสรรเสริญ และไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง3 หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนักแต่การยั่วเย้าของคนโง่ก็หนักกว่าทั้งสองอย่างนั้น4 ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้นแต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้?5 ว่ากันต่อหน้าดีกว่ารักกันลับๆ6 บาดแผลที่มิตรทำก็ด้วยเจตนาดีแต่การจูบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง7 คนที่อิ่มแล้วย่อมเบื่อภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ย่อมเหยียบย่ำน้ำผึ้งแต่สำหรับคนหิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน8 คนที่ร่อนเร่จากบ้านของตนก็เหมือนนกที่เร่ร่อนจากรังของมัน9 น้ำมันและเครื่องหอมทำให้ใจยินดีและความอ่อนหวานของเพื่อนมาจากคำแนะนำที่จริงใจแปลได้อีกว่า แต่ความลำบากนั้นฉีกจิตใจ10 อย่าทอดทิ้งเพื่อนของเจ้า และเพื่อนของบิดาเจ้าและอย่าไปที่บ้านพี่น้องของเจ้าในวันที่เจ้าพบความหายนะเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ไกล11 ลูกเอ๋ย จงมีปัญญา และจงทำให้ใจของข้ายินดีเพื่อข้าจะตอบคนที่ตำหนิข้าได้12 คนสุขุมเห็นอันตรายและซ่อนตัวเสียแต่คนรู้น้อยเดินเรื่อยไปและรับอันตรายนั้น13 จงริบเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้คนอื่นและจงยึดมันไว้ เมื่อเขาประกันให้หญิงต่างด้าวแปลได้อีกว่า หญิงสำส่อน14 คนที่ตื่นแต่เช้ามืดไปอวยพรเพื่อนบ้านด้วยเสียงดังเขากลับจะเห็นว่าเป็นคำสาปแช่ง15 หยาดฝนหยดลงมาไม่หยุดในวันฝนตกพรำๆ ฉันใดผู้หญิงขี้ทะเลาะก็เหมือนกันฉันนั้น16 คนที่ห้ามเธอก็เหมือนห้ามลมหรือจับน้ำมันด้วยมือขวาภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน แต่น่าจะหมายความว่า การยับยั้งหญิงขี้ทะเลาะนั้นเป็นเรื่องยากเหมือนการพยายามจับปลาไหลด้วยมือเปล่า17 เหล็กลับเหล็กให้คมได้ฉันใดคนหนึ่งก็ลับเพื่อนของตนให้เฉียบแหลมได้ฉันนั้น18 คนที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมันและคนที่คุ้มกันนายของตนจะได้รับเกียรติ19 ในน้ำ คนเห็นหน้าคนฉันใดความคิดภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ใจของคนก็ส่อคนฉันนั้น20 แดนคนตายและแดนพินาศไม่รู้จักอิ่มดวงตาของมนุษย์ก็ไม่รู้จักอิ่ม21 เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงสำหรับทองคำส่วนคนเราจะพิสูจน์ได้โดยคำยกย่องที่เขาได้รับ22 เอาคนโง่ใส่ครกตำด้วยสากพร้อมกับเมล็ดข้าวคนโง่ก็ยังโง่อยู่นั่นเอง23 จงรู้ความทุกข์สุขของฝูงแพะแกะของเจ้าให้ดีและจงเอาใจใส่ฝูงสัตว์ของเจ้า24 เพราะความมั่งคั่งไม่ยั่งยืนอยู่เป็นนิตย์และมงกุฎก็ไม่คงทนอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์25 เมื่อเขาเก็บหญ้าแห้งไปแล้ว หญ้าใหม่ก็ปรากฏขึ้นและผักหญ้าต่างๆ ตามภูเขาก็ถูกเก็บรวบรวมมา26 เมื่อนั้นลูกแกะจะให้เสื้อผ้าแก่เจ้าและแพะก็จะเป็นค่านา27 จะมีนมแพะพอเป็นอาหารแก่เจ้าเป็นอาหารแก่ครอบครัวของเจ้าและเป็นเครื่องยังชีพแก่สาวใช้ของเจ้า