1 เกียรติไม่คู่ควรกับคนโง่ดังหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว2 นกกระจอกย่อมโผผินและนกนางแอ่นย่อมโบยบินฉันใดคำแช่งสาปอย่างไม่สมควรย่อมไม่เกิดผลฉันนั้น3 แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลาและไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่4 อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขาเกรงว่าเจ้าจะเป็นเหมือนเขา5 จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขาเกรงว่าเขาจะคิดว่าตัวเองมีปัญญา6 ผู้ที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่ก็เหมือนตัดเท้าทั้งสองข้างออกและดื่มความรุนแรง7 สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนขาของคนพิการที่ห้อยอยู่อย่างไร้ประโยชน์8 ผู้ที่ให้เกียรติคนโง่ก็เหมือนคนที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง9 สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนต้นหนามอยู่ในมือคนขี้เมา10 ผู้ที่จ้างคนโง่หรือคนที่ผ่านมาก็เหมือนนักธนูที่ยิงทุกคน11 คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีกก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา2 ปต.2:2212 เจ้าเห็นคนที่คิดว่าตัวเองมีปัญญาหรือ?ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าในเขา13 คนเกียจคร้านพูดว่า “มีราชสีห์อยู่ที่ถนนมีสิงโตอยู่ที่ลานเมือง”14 ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใดคนเกียจคร้านก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขาฉันนั้น15 คนเกียจคร้านฝังมือของตนในชามเขาเหนื่อยที่จะเอามือกลับมาที่ปากของตน16 คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองมีปัญญากว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม17 คนที่ผ่านไปยุ่งเรื่องทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของตนก็เหมือนคนดึงหูสุนัข18 คนบ้าขว้างดุ้นไฟ ลูกธนู และความตายฉันใด19 คนที่ล่อลวงเพื่อนบ้านของตนและกล่าวว่า “ข้าล้อเล่น” ก็ฉันนั้น20 เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับและที่ไหนไม่มีคนซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป21 ถ่านเป็นเชื้อเพลิง และฟืนเป็นเชื้อไฟฉันใดคนที่ชอบทะเลาะก็เป็นเหตุให้การวิวาทลุกลามฉันนั้น22 ถ้อยคำของผู้ซุบซิบนินทาก็เหมือนชิ้นอาหารอร่อยมันลงไปยังส่วนต่างๆ ในร่างกาย23 ปากที่เผ็ดร้อนกับใจชั่วก็เหมือนขี้เงินหมายถึง เศษของแร่เงินที่เคลือบอยู่บนภาชนะดิน24 คนที่เกลียดผู้อื่น ก็กลบเกลื่อนด้วยวาจาและเก็บการหลอกลวงไว้ภายใน25 เมื่อน้ำเสียงเขาเหมือนมีเมตตาจิต ก็อย่าเชื่อเขาเพราะมีสิ่งน่าเกลียดน่าชังร้อยแปดภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เจ็ดอย่างในใจเขา26 ถึงเขาจะปกปิดความเกลียดชังไว้ด้วยเล่ห์แต่ความชั่วของเขาจะถูกเปิดโปงในที่ประชุม27 คนที่ขุดหลุมพรางจะตกลงไปเองคนที่กลิ้งก้อนหินขึ้นไป มันจะกลิ้งกลับมาทับเขาเอง28 ลิ้นมุสาเกลียดพวกที่มันทำลายและปากป้อยอก็ทำให้พินาศ