1 การประณามพวกที่ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้า ( สดด.14:1-7 ) ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองมาหะลัท มัสคิลบทหนึ่งของดาวิดคนโง่รำพึงในใจตนว่า “ไม่มีพระเจ้า”เขาทั้งหลายก็เลวทรามและทำความอยุติธรรมที่น่าเกลียดน่าชังไม่มีผู้ใดทำดีรม.3:10-122 พระเจ้าทอดพระเนตรลงมาจากฟ้าสวรรค์ดูมนุษย์ทั้งหลายว่าจะมีคนใดบ้างที่ฉลาดที่แสวงหาพระเจ้า3 เขาทั้งหลายหันกลับไปหมดเสื่อมทรามเหมือนกันสิ้นไม่มีผู้ใดทำดีไม่มีสักคนเดียว4 บรรดาผู้ทำความชั่วไม่รู้หรือ?คือผู้ที่กินประชากรของเราอย่างกินอาหารและไม่ได้ร้องทูลพระเจ้า5 เขาทั้งหลายจะอยู่ที่นั่นอย่างหวาดกลัวยิ่งนักหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นเพราะพระเจ้าจะทรงกระจายกระดูกของคนที่ตั้งค่ายสู้เจ้าเจ้าจะทำให้พวกเขาอับอาย เพราะพระเจ้าทรงปฏิเสธเขา6 ขอให้การช่วยกู้อิสราเอลออกมาจากศิโยนเมื่อพระเจ้าทรงให้ประชากรของพระองค์กลับสู่สภาพดียาโคบจะเปรมปรีดิ์ อิสราเอลจะยินดี