1 คนในชาติคร่ำครวญและทูลขอความช่วยเหลือ ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของตระกูลโคราห์ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินกับหูบรรพบุรุษของพวกข้าพระองค์เล่าให้ฟังถึงพระราชกิจซึ่งพระองค์ทรงทำในสมัยของพวกเขาในสมัยโบราณกาลนั้น2 พระองค์ทรงขับไล่บรรดาประชาชาติออกไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เองแต่พระองค์ทรงปลูกบรรพบุรุษไว้พระองค์ทรงทำให้ชาวประเทศทั้งหลายทุกข์ใจแต่ทรงปล่อยบรรพบุรุษเป็นอิสระ3 เพราะเขาทั้งหลายไม่ได้ยึดแผ่นดินนั้นด้วยดาบของเขาเองอีกทั้งแขนของเขาก็มิได้นำชัยชนะมาให้แต่โดยพระหัตถ์ขวา และพระกรของพระองค์และโดยความสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์เพราะพระองค์พอพระทัยเขาเหล่านั้น4 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์ขอประทานภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ทรงบัญชาชัยชนะแก่ยาโคบ5 ข้าพระองค์ทั้งหลายดันศัตรูออกไปโดยพระองค์พวกข้าพระองค์เหยียบบรรดาผู้ที่ต่อสู้ข้าพระองค์ลงโดยพระนามของพระองค์6 เพราะข้าพระองค์มิได้วางใจในคันธนูของข้าพระองค์และดาบของข้าพระองค์ก็ช่วยข้าพระองค์ให้รอดไม่ได้7 แต่พระองค์ได้ทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นจากศัตรูและทรงให้ผู้เกลียดชังพวกข้าพระองค์อับอาย8 ข้าพระองค์ทั้งหลายอวดถึงพระเจ้าเสมอและพวกข้าพระองค์จะยกย่องพระนามของพระองค์เป็นนิตย์เส-ลาห์9 แต่พระองค์ได้ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย และให้พวกข้าพระองค์ขายหน้าและมิได้เสด็จออกไปกับกองทัพของข้าพระองค์ทั้งหลาย10 พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายล่าถอยจากศัตรูและคนที่เกลียดพวกข้าพระองค์ก็ได้ของริบไป11 พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นเหมือนแกะที่ใช้เป็นอาหารและทรงกระจายพวกข้าพระองค์ไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ12 พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์ไปด้วยราคาถูกไม่ทรงได้อะไรจากการขายนั้น13 พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นที่เยาะเย้ยของเพื่อนบ้านเป็นที่ดูถูกและดูหมิ่นแก่ผู้ที่อยู่รอบพวกข้าพระองค์14 พระองค์ทรงทำให้พวกข้าพระองค์เป็นคำล้อเลียนท่ามกลางบรรดาประชาชาติเป็นที่หัวเราะท่ามกลางชาวประเทศทั้งหลาย15 ความขายหน้าอยู่ตรงหน้าข้าพระองค์วันยังค่ำและความอับอายคลุมหน้าข้าพระองค์ไว้16 เนื่องด้วยเสียงของคนเยาะเย้ยและคนด่าทอเนื่องด้วยศัตรูและผู้แก้แค้น17 สิ่งทั้งปวงนี้เกิดกับข้าพระองค์ทั้งหลายแม้ว่าพวกข้าพระองค์ไม่ได้ลืมพระองค์หรือทำผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์18 จิตใจของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มิได้หันเหย่างเท้าของพวกข้าพระองค์ก็มิได้พรากจากพระมรรคาแปลว่า ทางของพระองค์19 พระองค์ยังทรงบดขยี้ข้าพระองค์ทั้งหลายในที่ของหมาป่าและคลุมพวกข้าพระองค์ไว้ด้วยเงามัจจุราช20 ถ้าข้าพระองค์ทั้งหลายได้ลืมพระนามพระเจ้าหรือพนมมือของตนไหว้พระอื่น21 พระเจ้าจะไม่ทรงทราบเรื่องนี้หรือ?เพราะพระองค์ทรงทราบความลึกลับของจิตใจ22 เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกฆ่าวันยังค่ำและถูกนับว่าเป็นแกะสำหรับเอาไปฆ่ารม.8:3623 ข้าแต่องค์เจ้านาย ขอทรงตื่นเถิด ไฉนบรรทมอยู่?ขอทรงตื่นขึ้นเถิด ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เป็นนิตย์24 ไฉนพระองค์ซ่อนพระพักตร์เสีย?ไฉนทรงลืมความทุกข์ยากและการที่ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกบีบบังคับ?25 เพราะจิตใจข้าพระองค์ทั้งหลายโน้มถึงผงคลีร่างกายของพวกข้าพระองค์เกาะติดดิน26 ขอทรงลุกขึ้นมาช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายเถิดขอทรงไถ่พวกข้าพระองค์เพื่อเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์