1 รัชกาลเยโฮอาหาส ( 2 พกษ.23:31-33 ) แล้วประชาชนในแผ่นดินนั้นก็นำเยโฮอาหาสพระราชโอรสของโยสิยาห์มา และตั้งให้เป็นกษัตริย์แทนพระราชบิดาในกรุงเยรูซาเล็ม2 เยโฮอาหาสมีพระชนมายุ 23 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็มสามเดือน3 และพระราชาแห่งอียิปต์ทรงถอดถอนพระองค์ในกรุงเยรูซาเล็ม และปรับแผ่นดินนั้นให้ถวายบรรณาการเป็นเงินหนัก 3,400 กิโลกรัม และทองคำหนัก 34 กิโลกรัม4 และพระราชาแห่งอียิปต์ทรงตั้งเอลียาคิมพระเชษฐาคำราชาศัพท์หมายถึง พี่ชายของเยโฮอาหาส ให้เป็นกษัตริย์เหนือยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม และทรงเปลี่ยนพระนามให้ใหม่ว่า เยโฮยาคิม แต่เนโคทรงจับเยโฮอาหาส พระอนุชาคำราชาศัพท์หมายถึง น้องชายแล้วนำไปยังอียิปต์ยรม.22:11-12เยโฮยาคิมทรงปกครองและถูกจับเป็นเชลย 5 ( 2 พกษ.23:34-24:7 ) เยโฮยาคิมยรม.22:18-19; 26:1-6; 35:1-19มีพระชนมายุ 25 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 11 ปี พระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพระองค์6 เนบูคัดเนสซาร์พระราชาแห่งบาบิโลนเสด็จมาต่อสู้กับพระองค์ยรม.25:1-38; 36:1-32; 45:1-5; ดนล.1:1-2 และล่ามพระองค์ด้วยโซ่ตรวนเพื่อนำไปยังบาบิโลน7 เนบูคัดเนสซาร์ทรงนำเครื่องใช้ส่วนหนึ่งแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ไปยังบาบิโลน และทรงเก็บไว้ในพระวิหารแปลได้อีกว่า พระราชวังของพระองค์ในบาบิโลน8 ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของเยโฮยาคิม และสิ่งน่าเกลียดน่าชังที่พระองค์ทรงกระทำ รวมทั้งสิ่งที่ไม่ดีอื่นๆ ซึ่งพบในพระองค์ ดูสิ มีบันทึกในหนังสือพงศ์กษัตริย์ของอิสราเอล และยูดาห์ และเยโฮยาคีนพระราชโอรสของพระองค์ทรงขึ้นครองราชย์แทนเยโฮยาคีนทรงปกครองและถูกจับเป็นเชลย 9 ( 2 พกษ.24:8-17 ) เยโฮยาคีนมีพระชนมายุ 18ใช้ตัวเลขตามฉบับกรีก แต่ฉบับฮีบรูคือ 8 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 3 เดือนกับ 10 วัน พระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์10 เมื่อถึงฤดูแล้งกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ทรงใช้คนไปนำเยโฮยาคีนมายังบาบิโลนยรม.22:24-30; 24:1-10; 29:1-2; อสค.17:12 พร้อมกับเครื่องใช้มีค่าแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และทรงตั้งเศเดคียาห์พระญาติภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า พี่ชายหรือน้องชายของพระองค์เป็นกษัตริย์เหนือยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็มยรม.37:1; อสค.17:13รัชกาลเศเดคียาห์ 11 ( 2 พกษ.24:18-20 ; ยรม.52:1-3 ) เศเดคียาห์ยรม.27:1-22; 28:1-17 มีพระชนมายุ 21 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 11 ปี12 พระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพระองค์ และพระองค์ทรงไม่ถ่อมตัวลงต่อเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ผู้กล่าวจากพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์13 ยิ่งกว่านั้นพระองค์ยังทรงกบฏต่อกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์อสค.17:15 ผู้ทรงให้พระองค์สาบานโดยอ้างพระเจ้า พระองค์แข็งพระศอคำราชาศัพท์หมายถึง คอของพระองค์และทำพระทัยให้กระด้าง โดยไม่หันไปหาพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล14 พวกหัวหน้าปุโรหิตและบรรดาผู้นำของประชาชนก็เหมือนกัน คือล้วนไม่ซื่อสัตย์เป็นอย่างยิ่ง พวกเขาติดตามสิ่งน่าเกลียดน่าชังของประชาชาติ และเขาทั้งหลายทำให้พระนิเวศของพระยาห์เวห์ในกรุงเยรูซาเล็ม ซึ่งพระองค์ทรงชำระให้บริสุทธิ์นั้นเป็นมลทินไปกรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย 15 ( 2 พกษ.25:1-21 ; ยรม.52:3-30 ) พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขาทรงกล่าวโดยภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ทรงส่งทูตของพระองค์อย่างไม่หยุดยั้ง เพราะพระองค์ทรงเมตตาสงสารประชากรและที่ประทับของพระองค์16 แต่เขาทั้งหลายเย้ยหยันบรรดาทูตของพระเจ้าอยู่เสมอ และดูหมิ่นพระวจนะของพระองค์ ทั้งเยาะเย้ยบรรดาผู้เผยพระวจนะของพระองค์ จนพระพิโรธของพระยาห์เวห์พลุ่งขึ้นต่อประชากรของพระองค์จนแก้ไขไม่ได้17 พระเจ้าจึงทรงนำพระราชาของคนเคลเดียหมายถึง พวกบาบิโลนยรม.21:1-10; 34:1-5 มาต่อสู้กับเขาทั้งหลาย พระราชานั้นทรงฆ่าชายหนุ่มของพวกเขาด้วยดาบในพระนิเวศ อันเป็นสถานนมัสการของเขาและไม่มีความกรุณาต่อชายหนุ่ม หรือหญิงพรหมจารี คนแก่หรือคนชราแปลได้อีกว่า หรือคนอ่อนแอ พระเจ้าทรงมอบทุกคนไว้ในพระหัตถ์ของพระราชานั้น18 รวมทั้งเครื่องใช้ทั้งหมดแห่งพระนิเวศของพระเจ้า ทั้งใหญ่และเล็ก กับทรัพย์สมบัติแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และทรัพย์สมบัติของกษัตริย์และพวกเจ้านายของพระองค์ พระราชานั้นทรงนำของทั้งหมดมายังบาบิโลน19 เขาทั้งหลายเผาพระนิเวศของพระเจ้า1 พกษ.9:8 พังกำแพงกรุงเยรูซาเล็มลงและเอาไฟเผาวังทั้งหมดของเมืองนั้น ทั้งทำลายเครื่องใช้มีค่าทุกอย่างในนั้น20 และพวกที่เหลือรอดจากดาบนั้น พระราชานั้นทรงกวาดต้อนไปยังบาบิโลน พวกเขาจึงเป็นทาสรับใช้ของพระองค์ และของบรรดาราชวงศ์ของพระองค์จนถึงสมัยที่อาณาจักรเปอร์เซียเรืองอำนาจ21 เพื่อให้สำเร็จตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ผ่านปากของเยเรมีย์ จนกว่าแผ่นดินได้พักตามสะบาโตที่ควรมี คือตลอดวันเวลาที่ถูกทิ้งร้างนั้น มันได้พักตามสะบาโต จนครบกำหนดเจ็ดสิบปียรม.25:11; 29:10ไซรัสประกาศอิสรภาพแก่พวกเชลย 22 ( อสร.1:1-4 ) ในปีแรกแห่งรัชสมัยของไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซีย เพื่อให้พระวจนะของพระยาห์เวห์ที่ผ่านปากของเยเรมีย์สำเร็จ พระยาห์เวห์ทรงเร่งเร้าใจของไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซีย พระราชาจึงทรงให้มีการประกาศทั่วราชอาณาจักรของพระองค์ และยังให้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรด้วย กล่าวว่า23 “ไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซียตรัสดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ได้ประทานอาณาจักรทั้งหมดแห่งแผ่นดินโลกแก่เรา และพระองค์ทรงกำชับเราให้สร้างพระนิเวศแด่พระองค์ที่กรุงเยรูซาเล็มอสย.44:28 ซึ่งอยู่ในยูดาห์ มีใครในท่ามกลางพวกท่านที่เป็นประชากรของพระองค์ ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาสถิตกับเขา ขอให้เขากลับไปภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ขึ้นไปเถิด’ ”