1 “มาเถิด ให้เรากลับไปหาพระเจ้าเพราะว่าพระองค์ทรงฉีก และจะทรงรักษาเราให้หายพระองค์ทรงโบยตี และจะทรงพันบาดแผลให้แก่เรา2 อีกสองวันพระองค์จะทรงให้เราฟื้นพอถึงวันที่สามจะทรงยกเราขึ้นเพื่อเราจะดำรงอยู่ต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์3 ให้เรารู้จักให้เราพยายามรู้จักพระเจ้าการที่พระองค์เสด็จออกก็แน่นอนเหมือนอรุณพระองค์จะเสด็จมาหาเราอย่างห่าฝนดังฝนชุกปลายฤดูที่รดพื้นแผ่นดิน”4 เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดียูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าหนอความรักของเจ้าก็เหมือนเมฆในยามเช้าเหมือนอย่างน้ำค้างที่หายไปแต่เช้าตรู่5 ฉะนี้ เราจึงให้ผู้เผยพระวจนะแกะสลักเขาเราประหารเขาเสียด้วยคำพูดจากปากของเราการพิพากษาของเราก็ออกไปอย่างแสงสว่าง6 เพราะเราประสงค์ความรักมั่นคงไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชา มธ. 9:13; 12:7เราประสงค์ความรู้ในพระเจ้ายิ่งกว่าเครื่องเผาบูชา7 แต่เขาหักพันธสัญญาที่ตำบลอาดัมณ ที่นั่น เขาทรยศต่อเรา8 กิเลอาดเป็นเมืองของคนกระทำความชั่วมีรอยโลหิตเป็นทางไป9 อย่างเหล่าโจรซุ่มคอยดักคนฉันใดพวกปุโรหิตก็ซุ่มคอยฉันนั้นเขากระทำฆาตกรรมตามทางที่ไปเชเคมแท้จริง เขาทำการลามก10 เราเห็นสิ่งน่าสยดสยองในนิเวศของอิสราเอลการเล่นชู้ของเอฟราอิมก็อยู่ที่นั่น อิสราเอลเป็นมลทิน11 โอ ยูดาห์เอ๋ย เจ้าก็เหมือนกันด้วย ฤดูเกี่ยวก็กำหนดไว้ให้เจ้าแล้วความผิดบาปและการกบฏของอิสราเอล เมื่อเราจะให้ประชากรของเรากลับสู่ สภาพเดิมจากการเป็นเชลย