1 นิมิตเรื่องแกะผู้และแพะผู้ ในปีที่สามแห่งรัชกาลกษัตริย์เบลชัสซาร์ มีนิมิตปรากฏแก่ข้าพเจ้าดาเนียล หลังจากนิมิตที่ปรากฏแก่ข้าพเจ้าครั้งแรกนั้น2 และในนิมิตนั้นตามที่ข้าพเจ้าได้เห็นปรากฏว่า ข้าพเจ้าอยู่ที่สุสาเมืองป้อม ซึ่งอยู่ ณ แขวงเมืองเอลาม และข้าพเจ้าก็เห็นนิมิต และข้าพเจ้าอยู่ที่แม่น้ำอุลัย3 ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นเห็น และ ดูเถิด แกะผู้ตัวหนึ่งยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำ มีเขาสองเขา เขาทั้งสองสูง แต่เขาหนึ่งสูงกว่าอีกเขาหนึ่ง และเขาที่สูงนั้นงอกมาทีหลัง4 ข้าพเจ้าเห็นแกะผู้นั้นขวิดไปทางตะวันตกและ ทางเหนือและทางใต้ ไม่มีสัตว์ตัวใดต้านทานมันได้ และไม่มีใครที่จะช่วยให้พ้นจากอำนาจของมันได้ มันทำตามชอบใจของมันและก็พองตัวขึ้น5 เมื่อข้าพเจ้ากำลังตรึกตรองอยู่ ดูเถิด มีแพะผู้ตัวหนึ่งมาจากทิศตะวันตก เหาะข้ามพื้นพิภพมา ไม่แตะต้องพื้นดินเลย และแพะนั้นมีเขาเด่นอยู่ในระหว่างตาของมันเขาหนึ่ง6 มันมาหาแกะผู้ที่มีเขาสองเขาซึ่งข้าพเจ้าเห็น ยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำ มันวิ่งเข้าใส่แกะผู้ตัวนั้นด้วยเต็มกำลังความโกรธของมัน7 ข้าพเจ้าเห็นมันเข้ามาใกล้แกะผู้ มันโกรธและเข้าชนแกะผู้ทำให้เขาทั้งสองของมันหักไป และแกะผู้ก็ไม่มีกำลังต้านทานมันได้ มันเหวี่ยงแกะผู้ลงที่ดินและเหยียบเสีย และไม่มีใครช่วยแกะผู้ให้พ้นอำนาจของมันได้8 แล้วแพะผู้ก็พองตัวขึ้นอย่างยิ่ง แต่เมื่อมันแข็งแรงเขาใหญ่ของมันก็หัก มีเขาเด่นอีกสี่เขางอกขึ้นแทนที่ หันไปทางทิศลมทั้งสี่ของฟ้าสวรรค์9 และมีเขาเล็กๆเขาหนึ่งงอกออกมาจาก เขาหนึ่งในพวกเขาเหล่านี้ ซึ่งงอกขึ้นใหญ่โตเหลือเกินตรงไปทางใต้ ตรงไปทางตะวันออก และตรงไปยังแผ่นดินอันรุ่งโรจน์นั้น10 มันงอกขึ้นใหญ่โต แม้กระทั่งถึงบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ มันยังเหวี่ยงบริวารดวงดาวลงมายังพิภพเสียบ้าง วว. 12:4 แล้วเหยียบย่ำเสีย11 มันพองตัวขึ้นอีก แม้กระทั่งถึงจอมของบริวาร และเครื่องเผาบูชาเนืองนิตย์ ก็ถูกชิงไปเสียจากพระองค์ และสถานศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ก็ถูกเหวี่ยงลง12 และได้สถาปนาการบูชาแบบหนึ่งขึ้น ซึ่งละเมิดต่อการเผาบูชาเนืองนิตย์ และความจริงก็ถูกเหวี่ยงลงที่ดิน และเขานั้นก็ปฏิบัติงานและเจริญขึ้น13 แล้วข้าพเจ้าได้ยินผู้บริสุทธิ์ท่านหนึ่งพูดอยู่ ผู้บริสุทธิ์อีกท่านหนึ่งมาพูดกับท่านที่พูดอยู่นั้นว่า “นิมิตที่เกี่ยวข้องกับเครื่องเผาบูชาเนืองนิตย์จะอยู่อีกนานเท่าใด ทั้งเรื่องการทรยศที่ทำให้เกิดวิบัติ และเรื่องการมอบสถานศักดิ์สิทธิ์ให้ไป และเรื่องบริวารที่ถูกเหยียบย่ำลง”14 ท่านผู้นั้นตอบท่านว่า “อยู่นานสองพันสามร้อยเวลาเย็นเวลาเช้า แล้วสถานศักดิ์สิทธิ์นั้นจะกลับสู่สภาพอันควร”15 และอยู่มาเมื่อข้าพเจ้าดาเนียล ได้เห็นนิมิตนั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็พยายามเข้าใจ และดูเถิด มีเหมือนมนุษย์ยืนอยู่หน้าข้าพเจ้า16 และข้าพเจ้าได้ยินเสียงของ ชายผู้หนึ่งระหว่างฝั่งแม่น้ำอุลัย และเสียงนั้นร้องเรียกและกล่าวว่า “กาเบรียลเอ๋ย ลก. 1:19, 26 จงทำให้ชายผู้นี้เข้าใจในนิมิตนั้นเถิด”17 ดังนั้น ท่านจึงมาใกล้ที่ที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ และเมื่อท่านมาแล้ว ข้าพเจ้าก็ตกใจซบหน้าลงถึงดิน แต่ท่านกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “โอ บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงเข้าใจเถิดว่า นิมิตนั้นเป็นเรื่องของกาลอวสาน”18 เมื่อท่านกำลังพูดอยู่กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็สลบหน้าติดดินอยู่ แต่ท่านแตะต้องข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้ายืนขึ้น19 ท่านกล่าวว่า “ดูเถิด ข้าพเจ้าจะทำให้ท่านทราบถึงสิ่งซึ่งจะเกิด ขึ้นในตอนปลายแห่งพระพิโรธ เพราะมันเกี่ยวข้องกับวาระกำหนดแห่งอวสาน20 เรื่องแกะผู้มีสองเขาที่ท่านเห็นนั้นคือ กษัตริย์ของคนมีเดียและคนเปอร์เซีย21 และแพะผู้คือกษัตริย์ของกรีกและเขาใหญ่ระหว่างนัยน์ตา คือกษัตริย์องค์แรก22 ส่วนเขาที่หัก และมีอีกสี่เขางอกขึ้นแทนนั้น คืออาณาจักรสี่อาณาจักรจะเกิดขึ้นจากประชาชาตินั้น แต่ไม่มีอำนาจเหนือเขาแรกนั้น23 ตอนปลายแห่งรัชสมัยของเขาทั้งหลาย เมื่อผู้ทรยศได้กระทำเต็มขนาดแล้ว จะมีพระราชาพระพักตร์ดุร้ายองค์หนึ่งเป็นผู้เข้าใจ ในเรื่องปริศนาเกิดขึ้น24 อำนาจของท่านจะใหญ่โตมาก และท่านจะกระทำให้บังเกิดความพินาศอย่างน่ากลัว ท่านก็เจริญขึ้นและปฏิบัติงาน ท่านจะทำลายคนที่มีกำลังมากและประชาชนแห่งวิสุทธิชน25 ด้วยความฉลาดของท่าน ท่านจะกระทำให้การล่อลวงแพร่หลายขึ้นด้วยน้ำมือของท่าน ท่านจะพองตัวของท่านในใจของท่านเอง ท่านจะทำลายคนมากหลายโดยไม่บอกกล่าว แล้วจะลุกขึ้นต่อสู้กับจอมเจ้านาย แต่ท่านจะต้องถูกหักทำลาย ไม่ใช่ด้วยมือมนุษย์เลย26 นิมิตเรื่องเวลาเย็นและเวลาเช้าซึ่งบอกเล่านั้น เป็นความจริง แต่จงปิดบังนิมิตนั้นไว้เถอะเพราะเป็นเรื่องของอีก หลายวันข้างหน้า”27 และข้าพเจ้าดาเนียล ก็อ่อนเพลีย และนอนเจ็บอยู่หลายวัน แล้วข้าพเจ้าก็ลุกขึ้น ไปปฏิบัติราชการของพระราชาต่อไป แต่ข้าพเจ้าก็งงงันโดยนิมิตนั้น และไม่เข้าใจเรื่องราวเลย