1 ความฝันของดาเนียลถึงสัตว์สี่ชนิด ในปีต้นแห่งรัชกาลเบลชัสซาร์กษัตริย์เมืองบาบิโลน ดาเนียลมีความฝันและนิมิตผุดขึ้นในศีรษะของท่าน เมื่อท่านนอนอยู่ในที่นอนของท่าน ท่านจึงบันทึกความฝันนั้นไว้ และบรรยายเนื้อเรื่องนั้น2 ดาเนียลกล่าวว่า “ข้าพเจ้าได้เห็นในนิมิตเวลากลางคืน และดูเถิด ลมทั้งสี่ของฟ้าสวรรค์ได้ปลุกปั่นทะเลใหญ่นั้น3 และสัตว์มหึมาสี่ตัวได้ออกมาจากทะเล วว. 13:1; 17:8 ต่างตัวต่างกัน4 ตัวแรกเหมือนสิงห์มีปีกนกอินทรี เมื่อข้าพเจ้ามองดูนั้น ขนปีกก็ถูกถอนออกไป และมันถูกยกขึ้นจากแผ่นดิน และให้ยืนสองเท้าเหมือนคน และมอบใจของมนุษย์ให้แก่มัน5 และดูเถิด มีสัตว์อีกตัวหนึ่งเป็นตัวที่สองเหมือนหมี มันขยับตัวข้างหนึ่งขึ้น มีกระดูกซี่โครงสามซี่อยู่ในปากของมันระหว่างซี่ฟัน มีเสียงบอกมันว่า ‘จงลุกขึ้นกินเนื้อให้มากๆ’6 ต่อจากนี้ไปข้าพเจ้าก็ได้มองดู นี่แน่ะ สัตว์อีกตัวหนึ่งเหมือนเสือดาว บนหลังมีปีกนกสี่ปีก สัตว์นั้นมีหัวสี่หัว และมันรับราชอำนาจ วว. 13:27 ต่อจากนี้ไป ข้าพเจ้าได้เห็นในนิมิตกลางคืน และดูเถิด สัตว์ตัวที่สี่มันร้ายกาจและเป็นที่น่ากลัวและแข็งแรงยิ่งนัก มันมีฟันเหล็กมหึมา มันกินและหักเป็นชิ้นๆ และกระทืบสิ่งที่เหลือกินนั้นเสีย มันต่างกับ สัตว์อื่นทั้งหมดที่อยู่ก่อนมันมันมีเขาสิบเขา วว. 12:3; 13:18 ข้าพเจ้าพิเคราะห์เรื่องเขาเหล่านั้น ดูเถิด มีอีกเขาหนึ่งเล็กๆงอกขึ้นมาท่ามกลางเขาเหล่านั้น เขารุ่นแรกสามเขา ได้ถูกถอนรากออกไปต่อหน้ามัน และดูเถิด ในเขาอันนี้มีตาเหมือนตามนุษย์ มีปากพูดเรื่องใหญ่โต วว. 13:5-69 ขณะที่ข้าพเจ้ายืนดูอยู่มีหลายบัลลังก์มาตั้งไว้ วว. 20:4และผู้หนึ่ง ผู้เจริญด้วยวัยวุฒิมาประทับฉลองพระองค์ขาวอย่างหิมะพระเกศาที่พระเศียรของพระองค์เหมือนขนแกะบริสุทธิ์ วว. 1:14พระบัลลังก์ของพระองค์เป็นเปลวเพลิงกงจักรของบัลลังก์นั้นเป็นไฟลุก10 ธารไฟพุ่งออกและไหลออกมาต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์คนนับแสนๆปรนนิบัติพระองค์ วว. 5:11คนนับโกฏิๆ เข้าเฝ้าพระองค์ผู้พิพากษาก็ขึ้นนั่งบัลลังก์บรรดาหนังสือก็เปิดขึ้น วว. 20:1211 ข้าพเจ้าก็จ้องดู เพราะเขาเล็กนั้นพูดคำใหญ่โต และเมื่อข้าพเจ้าจ้องดูสัตว์ตัวนั้นก็ถูกฆ่า และศพก็ถูกทำลายมอบให้เผาเสียด้วยไฟ12 ส่วนเรื่องสัตว์ที่เหลืออยู่นั้น ราชอำนาจของมันก็ถูกนำไปเสีย แต่ชีวิตของมันนั้นยังต่อไปให้ถึงฤดูหนึ่ง และวาระหนึ่ง13 ข้าพเจ้าเห็นในนิมิตกลางคืนและ ดูเถิด มีท่านผู้หนึ่งเหมือนบุตรมนุษย์มา มธ. 24:30; 26:64; มก. 13:26; 14:62; ลก. 21:27; วว. 1:7, 13; 14:14พร้อมกับบรรดาเมฆของสวรรค์และท่านมาหาผู้เจริญด้วยวัยวุฒินั้นเขานำท่านมาเฝ้าต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์14 ราชอำนาจ ศักดิ์ศรี กับราชอาณาจักรเขานำมามอบไว้กับท่านเพื่อบรรดาชนชาติ ประชาชาติทั้งปวง และภาษาทั้งหลายจะปรนนิบัติท่าน วว. 11:15ราชอาณาจักรของท่านเป็นราชอาณาจักรนิรันดร์ซึ่งจะไม่สิ้นสุดไปและแผ่นดินของท่านเป็นแผ่นดินซึ่งจะไม่ถูกทำลายเลย15 “ส่วนข้าพเจ้า คือ ดาเนียล จิตใจข้าพเจ้าก็เป็นทุกข์ เพราะความฝันและนิมิตในศีรษะของข้าพเจ้าก็กระทำให้ ข้าพเจ้าตกใจ16 ข้าพเจ้าเข้าไปใกล้ท่านผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ที่นั่นและ ไต่ถามความจริงของเรื่องราวนี้ ท่านก็บอกข้าพเจ้า และให้ข้าพเจ้ารู้ความหมายของเรื่องเหล่านี้17 ‘สัตว์มหึมาทั้งสี่คือ กษัตริย์สี่พระองค์ซึ่งเกิดมาจากพิภพ18 แต่บรรดาวิสุทธิชนแห่งองค์ผู้สูงสุดจะรับราชอาณาจักร และถือกรรมสิทธิ์ราชอาณาจักรนั้นสืบๆไปเป็นนิตย์ ทีเดียว’ วว. 22:519 “แล้วข้าพเจ้าก็อยากจะทราบถึงความจริง อันเกี่ยวกับสัตว์ตัวที่สี่นั้นซึ่งผิดแปลกกับสัตว์อื่นๆทั้งสิ้น ร้ายกาจเหลือเกิน มีฟันเหล็กและเล็บตีนทองสัมฤทธิ์ ซึ่งกินและหักเป็นชิ้นๆ และกระทืบสิ่งที่เหลือนั้นเสีย20 และเกี่ยวกับเขาสิบเขา ซึ่งอยู่บนหัวของมัน และเขาอีกเขาหนึ่งซึ่งงอกขึ้นมาต่อหน้าเขารุ่นแรก สามเขาที่หลุดไป เขาซึ่งมีตาและมีปากซึ่งพูดสิ่งใหญ่โต และซึ่งดูเหมือนจะใหญ่โตกว่าเพื่อนเขาด้วยกัน21 เมื่อข้าพเจ้ามองดู เขานี้ทำสงครามกับวิสุทธิชนและชนะ วว. 13:722 จนถึงผู้เจริญด้วยวัยวุฒิเสด็จมาถึงและทรงให้ มีการพิพากษาให้แก่วิสุทธิชนขององค์ผู้สูงสุดนั้น วว. 20:4 และจนสมัยเมื่อวิสุทธิชนรับราชอาณาจักรมาถึง23 “ท่านผู้นั้นกล่าวดังนี้ว่า ‘เรื่อง สัตว์ตัวที่สี่จะมีราชอาณาจักรที่สี่บนพิภพซึ่งจะผิดกับราชอาณาจักรทั้งสิ้นและจะกินทั้งพิภพนี้เสียและเหยียบพิภพลง และกระทำให้เป็นชิ้นๆ24 ส่วนเรื่องเขาสิบเขานั้นจากราชอาณาจักรนี้จะมีกษัตริย์สิบพระองค์เกิดขึ้น วว. 17:12และมีกษัตริย์อีกองค์หนึ่งเกิดขึ้นภายหลังผิดแปลกกว่ากษัตริย์ที่มีมาก่อนและจะโค่นกษัตริย์เสียสามองค์25 ท่านจะพูดคำกล่าวร้ายองค์ผู้สูงสุดและจะให้วิสุทธิชนขององค์ผู้สูงสุดนั้นอิดหนาระอาใจและจะคิดเปลี่ยนแปลงบรรดาวาระและธรรมบัญญัติและเขาทั้งหลายจะถูกมอบไว้ในมือของท่านตลอดหนึ่งวาระ สองวาระ กับครึ่งวาระ วว. 12:14; 13:5-626 แต่ผู้พิพากษาก็จะขึ้นนั่งบัลลังก์และจะทรงนำเอาราชอาณาจักรของท่านไปเสียเพื่อจะทรงเผาผลาญและทำลายเสียให้สิ้นสุด27 และแผ่นดินกับราชอาณาจักรและความยิ่งใหญ่แห่งบรรดาแผ่นดินภายใต้สวรรค์ทั้งสิ้นจะต้องถูกมอบไว้แก่ชุมนุมแห่งวิสุทธิชนขององค์ผู้สูงสุด นั้น วว. 20:4แผ่นดินของท่านเหล่านี้จะเป็นแผ่นดินนิรันดร์ วว. 22:5และราชอาณาจักรทั้งสิ้น จะปรนนิบัติและเชื่อฟังท่านเหล่านี้’28 “เรื่องราวก็สิ้นสุดลงเพียงนี้ ส่วนข้าพเจ้าคือดาเนียล ความคิดของข้าพเจ้าก็ทำให้ข้าพเจ้าตกใจมาก และหน้าของข้าพเจ้าก็ซีดไป แต่ข้าพเจ้าก็เก็บเรื่องราวนี้ไว้ในใจ”