1 ความเปล่าประโยชน์แห่งความอธรรมที่โอ้อวด ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของดาวิด เมื่อโดเอก คนเอโดมมาทูลซาอูลว่า “ดาวิดได้มาที่เรือนอาคีเมเลค” เฮ้ยเจ้าผู้มีอิทธิ ไฉนเจ้าจึงโอ้อวดในการชั่วความรักมั่นคงของพระเจ้าดำรงอยู่วันยังค่ำ2 ลิ้นของเจ้าคิดการทำลายและหลอกลวงอย่างมีดโกนคม3 เจ้ารักชั่วมากกว่าดีและการมุสา มากกว่าพูดความจริง4 เจ้ารักทุกคำที่ทำลายแหม พ่อร้อยลิ้นกะลาวน5 แต่พระเจ้าจะทรงทำลายเจ้าลงเสียเป็นนิตย์พระองค์จะทรงฉวยและดึงเจ้าจากเต็นท์ของเจ้าพระองค์จะทรงถอนรากเจ้าเสียจากแดนของคนเป็น6 คนชอบธรรมจะเห็นและเกรงกลัวและจะหัวเราะเยาะเขา กล่าวว่า7 “จงดูบุรุษผู้ไม่ให้พระเจ้าเป็นที่ลี้ภัยของตนแต่ไว้ใจในความมั่งคั่งอันอุดมของเขาเขาเสริมกำลังตัวเขาในความชั่วร้ายของเขา”8 ฝ่ายข้าพเจ้าเป็นเหมือนต้นมะกอกเขียวสดในพระนิเวศของพระเจ้าข้าพเจ้าวางใจในความรักมั่นคงของพระเจ้าเป็นนิจกาล9 ข้าพระองค์จะโมทนาพระคุณพระองค์เป็นนิตย์เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำเช่นนั้นข้าพระองค์จะหวังใจในพระนามของพระองค์ เพราะเป็นพระนามประเสริฐต่อหน้าธรรมิกชนของพระองค์